'In het midden van mijn leven sta ik aan de rand van een donker bos...' Ik ben vrij om mijn weg te kiezen. Tegelijk ben ik totaal onvrij omdat langs alle zijden aan mij getrokken wordt of geduwd. Men roept me, of men weert me af. Ik wil kiezen maar niet in het ijle, niet zonder positief perspectief. Het is zinloos om de hoop te laten varen. Zonder hoop is er slechts hel. En ergens moet er toch een richtsnoer zijn? Zelfs met het menselijk onbegrip moet een verbond te sluiten zijn. Alleen ik zie het niet. Niet nu. Het grote verschil kan niet zo anders zijn dat er geen herkenning mogelijk is. Het 'verschil' bestaat immers slechts tussen twee te vergelijken eenheden. Trekken polen elkaar aan of stoten ze af? En zet de een naar de ander ook een deur open tot verzoening? Het compromis met het onvolmaakte dagelijks bestaan. Is hij of zij verstandig of te dom?
Vraag me niet wat het doel is van deze reis en niet waar we overnachten beweer niet dat je weet hoe we zullen gaan of welke antwoorden we moeten vinden Vraag me niet welk geld we gaan verdelen noch hoeveel tijd we samen spenderen Vraag me alleen of ik van je houd
Praten is zilver, zwijgen is goud. Ik hoor het mijn moeder nog zeggen. Ze had ook iets met spreekwoorden. En het is zo, soms zijn woorden slechts mislukte afdrukken van wat echt in je leeft. Soms vermink je elk waarachtig gevoel door het in woorden te willen gieten. Vaak worden woorden niet begrepen. Heel dikwijls verkeerd gedraaid en anders uitgelegd. Dan wil ik liever in stilte wachtend blijven waar ik ben. Bijtend op mijn lippen, zwijg ik dan in alle talen.
Kon je horen wat ik zwijg je zou niet beseffen wat je overkwam kon je mijn gedachten lezen je zou niet herkennen wat je zag kon je slechts een glimp opvangen van wat ik voel je zou niet zo met me doen kon je enig idee hebben van wat ik bedoel je zou niet zo reageren maar je ziet het niet je hoort het niet je voelt het niet je wilt het niet weten
Niet elke stroper vindt de verdiende straf onvoorstelbaar volledig straffeloos blijft hij die inhalig inpikt en niet terug geeft wat hij schaamteloos nam vrijgesproken hij die het hart scheurt uit de borst van het weerloos hert niet voor vervanging zorgt onbarmhartig de zielendief die vrijuit gaat onherstelbaar
'In het midden van mijn leven sta ik aan de rand van een donker bos...' Ik ben vrij om mijn weg te kiezen. Tegelijk ben ik totaal onvrij omdat langs alle zijden aan mij getrokken wordt of geduwd. Men roept me, of men weert me af.
Vraag me niet wat 
Praten is zilver, zwijgen is goud. Ik hoor het mijn moeder nog zeggen. Ze had ook iets met spreekwoorden. En het is zo, soms zijn woorden slechts mislukte afdrukken van wat echt in je leeft. Soms vermink je elk waarachtig gevoel door het in woorden te willen gieten. Vaak worden woorden niet begrepen. Heel dikwijls verkeerd gedraaid en anders uitgelegd. Dan wil ik liever in stilte wachtend blijven waar ik ben. Bijtend op mijn lippen, zwijg ik dan in alle talen.
Niet elke stroper
Wat houd je over
