De morgen is er al veel te snel wil ik tijd sprokkelen maar vordert de nacht dan kan ik niet slapen noch wil ik wakker worden zo denk ik aan jou verdoofd in een richting ga ik vooruit jouw kant op in een gevoelsreis zonder begin alleen een gevreesd einde en doemt uit het duister jouw beeld dan zwijg ik beschroomd haal geen realisme binnen ik spaar me ervan en blijf dromen
Reacties op bericht (2)
15-02-2007
soms
moet een mens in een droom blijven hangen om nadien de werkelijkheid weer aan te kunnen. Niet dat het altijd of veel helpt.
15-02-2007 om 00:32
geschreven door Michelly
14-02-2007
En
in de stilte van de nacht weeft ze woorden tot een ragfijn poëtisch kantwerkje... Liefs.
14-02-2007 om 09:03
geschreven door Tatanka Yotanka
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek