|
Weer 'thuis' en 'in the
running' met de computer die vervangen is, wen ik met stukken en beetjes aan
het nieuwe klavier en aan het gevoel van gemis. Ik mis mijn vertrouwde adressenbestand,
mijn favorieten, mijn oude en recente mails... mensen. Ik wen nog niet aan het
gevoel van begluurd te zijn geweest, verstoord in mijn eigen veilige nest. Ik
schrik nog van elke beweging rond het huis, van geluiden die ik niet onmiddellijk
kan thuiswijzen. Materiële dingen zijn vervangbaar, veiligheid niet zo
snel weer opgebouwd. Veel goede raad glijdt een beetje koel langs me heen. Maar
geen klagen want toch wordt het weer zomer en is de zon zo ontzettend welkom
geweest dit weekend. Het ritje met de moto was zalig. Zingen ontspande heerlijk.
Mijn favoriet liedje van het Eurovisie songfestival werd weer niet verkozen.
Toch blijft het voor mij een jaarlijks weerkerend luchtig pleziertje, een onschuldige
persoonlijke traditie. Zoals ik éénmaal per jaar de zee eens moet
gezien hebben, zo heb ik het nodig om elk jaar te kijken naar de liedjes, de
inspanningen die ze weer overal geleverd hebben om zich te laten horen en zien.
Ik houd er aan de show te volgen en een 'beste' liedje te kiezen, er voor te
supporteren en een beetje te hopen dat die favoriet wint. Het is zoiets als
mannen die naar het wereldkampioenschap van hun geliefkoosde sport kijken denk
ik.
|
