|
Ik reisde uiterst lijfelijk
naar nieuw en onbekend
vertrok met mijn gevoelens
gericht op jou
Onrustige gedachten bleven
in het hart en eenzaam hier
in mijn land en in mijn huis
Daar kwam een speels en ander leven
het open panorama en
zich ontsluitende toekomst lokte me
vriendelijk of gemaakt?
Ik weet het niet en toch
het lachte in wijdsheid voor me uit
Achter elk huis de hoop op ontdekking
binnenin vond ik jou niet
nog steeds geen deur op een kier
Alle kennis gleed af naar blinden
het inzicht latend aan doven
Hoe teer de kleuren riepen
in planten geel en paars,
de heide, wild, verstomde
en fluisterde jouw naam
slechts voor de schapen
die zonder woorden
getuigden en spraken
met hun intens gemekker:
Waar blijf je?
Waar blijf je?
|
