Praten, schrijven, communiceren.... het is allemaal taal. Maar elkaar juist begrijpen is niet evident. Vandaag alweer zoveel woorden gezegd, met de beste bedoelingen, geprobeerd dingen uit te leggen. Maar niet altijd komt de boodschap aan zoals ze gedacht en bedoeld is. Waarom? Wat is de sleutel tot begrip? Wat je precies woordelijk zegt, de inhoud, is één ding. De rationele boodschap is simpel meestal te simpel om de complexe realiteit te dekken. Neen, belangrijker is de emotie er achter, de relationele boodschap op de achtergrond, op het tweede niveau. Maar die moet je willen zien, willen voelen. Je moet durven in het vel van de ander kruipen. Ik geef toe, het is gevaarlijk. Je moet kunnen verliezen. Je moet durven geconfronteerd worden met de afschuwelijke waarheid en dat je een falend persoon bent met hoogst onhebbelijke kwalijke kanten... maar als je daarmee kan leven... als je echt durft aanvaarden dat je infeite maar een onnozel stukje stof en as, zielig mensje, een onooglijk slecht karaktertje bent... dan kan je onbevreesd de ander ook laten zijn wie hij is. Het bevrijdt, het verlicht, het laat je toe heel heel hartelijk te lachen met jezelf... wie lacht er met me mee?
Liefste muze neem me mee nog steeds ben ik bereid een reis met jou te beginnen neen ze eindigt niet hier ze begint met deze woorden maar kan jij dat begrijpen? kan je beseffen dat het begint met een kus en een gulle lach kan je me in je armen drukken en lachen om onze onhandigheid kan je onbevreesd zijn samen rollen door de sneeuw kan je met mij helemaal zoals we zijn met onze kleren aan met al ons hebben en houden met schoenen en al lopen naar de golven in de zee alle leed der wereld aan onze laars lappen en gillen en roepen en hard huilen tegen de wind in roepen: ik hou van jou onnozel wicht onnozelaar ik hou van jou...
Floreanne
Reacties op bericht (4)
02-11-2005
Inderdaad,
ben je nogal streng voor jezelf. Want ik geloof niet dat je zovéél kleine kantjes hebt in jezelf, als je ons wil laten geloven!
Ik geniet in elk geval van je teksten en kom dikwijls terug. Zolang jij schrijft, ben ik je ongenode gast.
02-11-2005 om 21:00
geschreven door Michelly
01-11-2005
tussen de regels lezen en begrijpen
't is niet altijd gemakkelijk hé? Ik denk dat ik van mezelf vrij goed kan aanvoelen wat mensen écht willen zeggen, gewoon aan hun lichaamstaal. Toch heb ik veel liever dat ik niet te hard iets moet zoeken achter elk woord ze zeggen, het kan toch niet zo moeilijk zijn om duidelijk en concreet te zeggen wat je meent, dan heb je ook minder kans om verkeerd begrepen te worden. Soms is het niet prettig als iemand je ongezouten zijn mening zegt en krimp je ineen als je kritiek krijgt, maar je krijgt dan ook onmiddellijk de kans om een gepast antwoord te geven.
Daarom heb ik het ook moeilijk met poezie denk ik, proberen te ontcijferen wat juist gezegd wordt: tenzij zoals bij een schilderij, ik ervan mag maken wat ik wil, of mag ervaren hoe ik wil.
Lieve groetjes en tot de volgende keer,
01-11-2005 om 15:14
geschreven door bojako
27-10-2005
Onaf
Waarom weet ik niet, maar ik moet ineens denken aan dit:
- gedeelte van een gedicht volgens mij -
Ik weet nog dat ik heel erg blij was dat ik het zonder stotteren
op kon zeggen. Het is lang geleden dat ik er aan gedacht heb.
Onaf, onaf; wat af is dat is al onaf
en zeker geldt dat voor wat onaf is;
vaak overtreft wat onaf is wat af is.
Voor mij is het nog steeds niet af!
27-10-2005 om 01:09
geschreven door LaBo
26-10-2005
pareltjes
onooglijk slecht karaktertje? is dat niet een beetje te streng floreanne.... overigens is het wel fijn vertoeven hier tussen je mijmeringen....
26-10-2005 om 23:05
geschreven door jovo
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
