Is het een ziekte of een zware last. Is het een zegen of een brug der zuchten? Of moet ik blij zijn met dit lot en is het eerder nog een gave? Ik vroeg en vraag het me vooral vandaag weer af. Waarom blijven al die vragen steeds bij mij plakken en waarom schijnen anderen ervan gespaard? Dan denk ik dat ik in de grond misschien een grafdelver ben, een mol, een luis in de pels van wie nabij komt... Of had ik professor historische kritiek moeten worden, of archivaris, of filosoof. Ik zoek vrienden en vriendinnen, in het beste geval een gezel die samen met mij die vragen niet schuwt en ook een poging wil ondernemen om ze ... neen niet te beantwoorden... maar ze te mogen stellen en er dagelijks geamuseerd op terug te komen, ... gewoon zomaar om er eens ongelooflijk intens over te discussiëren en er nog meer dan dat ongebreideld mee te lachen. Vandaag was er weer zo één grote vraag, bedoeld voor wie? En tegelijk gesteld aan 'de liefde', als dat al een man zou zijn waar ik onvoorwaardelijk van zou kunnen houden... en ook al besefte hij het niet... Het is slechts die simpele éne vraag: zou jij van mij kunnen of willen houden? Of is dit alweer, gewoon nog altijd, de grote illusie die ons mensen bezig houdt. De zoektocht naar een antwoord waar we tevergeefs energie in blijven steken? Is er uiteindelijk slechts verpakte boosheid, verduisterende wil, onechte gevoelens, onbegrip, ergernis, te grote afstanden, te weinig tijd, een gebrekkig gesprek, de eenzame verlatenheid, te weinig woorden, te lange leegten, te veel vergeten tijden, een zee van heimwee.... Alles begint met die eerste tik, een onooglijke barst in het vertrouwen .... maar wie heeft de moed om in deze wegwerpwereld ook het kapotte ding te behouden en te koesteren?
Reacties op bericht (2)
16-12-2005
Hi
mooie blog, voel me hier direct thuis.
Ben ook zo'n wroeter, moet ook altijd alles weten en zoek.
Nog groetjes
16-12-2005 om 20:22
geschreven door Ingrid
10-12-2005
barstje ...
De vraag is: wat doe je met dat barstje?
Je kunt het voorwerp blijven gebruiken tot het definitief aan stukken gaat.
Je kunt onverwijld aan het vullen en lijmen gaan.
Maar als je niet precies weet hoe, is het ook nog mogelijk om het apart te leggen, zodat niet nog meer schade ontstaat, tot je weet hoe het te repareren.
Of beter, gebruik het zo dat de schade niet erger wordt.
Maar als het weinig waarde heeft (emotioneel), werp het weg, en ga voor nieuw.
10-12-2005 om 23:29
geschreven door Caerwyn
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
