Speciale Tentoonstelling

We zagen de tentoonstelling van psychiatrische patiënten Te St.- Antonius. Het was een indrukwekkende productie zowel kwalitatief als kwantitatief.

Eddy Reyniers weet met zijn mensen heel wat te bereiken. (foto)

De laatste foto toont Berten Peeters naast een van zijn werken. Meerdere werken van hem werden gekocht.

Bij Gervaise te Pulderbos

Een maand terug was een werkgroep van VELT Zoersel op bezoek bij Gervaise te Pulderbos.

De moestuin is laag gelegen en de echtgenoot heeft voorbeeldig verhoogde bedden aangelegd. De aangeslibde grond bevat nogal wat leem.

Ook de serre staat op een verhoogde plaats met op de berm er rond kruiden, rabarber enz. De serre was al praktisch volgeplant.

Hier wordt met liefde en kennis getuinierd. De beelden spreken voor zich. Foto's van Aleide.

Zin in een Weekend Engelse Tuinen in hun herfstweelde?

Zat. en Zo 11 -12  sept ‘10 : Wisley Gardens, Canterbury, Yalding en Brogdale  (org. VELT Zoersel / NBS   met Reizen Lauwers)  

                                                  

Met de bus op de Shuttle. We rijden Kent door tot in Surrey, onder Groot-London. Tussendoor genieten we van het typische, Engelse landschap.                           Wisley Gardens , de 100 Ha grote, fenomenaal rijke tuin is tevens het hoofdkwartier van de Royal Horticultural Society met zijn 350.000 leden. Meer dan stof genoeg om een ganse dag te verkennen en te genieten. Voor de bloemenliefhebbers: Dit weekend beleeft Wisley zijn topdagen met de jaarlijkse Flower show. (Vorig jaar 27.000 bezoekers. In de late namiddag rijden we naar Canterbury en de University of Kent. We voelen ons weer jong, elk op een studentenkamer (niet verboden om op de kamer te komen!). Het diner-buffet staat voor ons klaar. Wie niet te moe is kan nog mee voor een serieuze (vooral de bergop terugweg) avondlijke wandeling en pubbezoek naar de stad.

Zondag bezoeken we eerst Yalding Organic Gardens, vroeger van Garden Organic, (de Engelse Velt). Gegidste rondleiding. (Voor een groep zorg ik voor vertaling), Smakelijke lunch.  

Daarna bezoeken we het vernieuwde  Brogdale (Faversham), met zijn fenomenale fruitcollectie (de grootste van de wereld): 2200 appels, 500 peren 350 pruimen enz.; een levend fruitmuseum in zijn herfstweelde! En we kunnen proeven.

We worden er gegidst en zullen kunnen genieten van de fantastische verzameling. Hier en daar kunnen we de proef op de som nemen. Vergeet uw mes niet! Daarna Cream coffee / Tea om in de Engelse sfeer te blijven.

Opstapplaatsen: Grote Parkeerplaats Rond punt van Wommelgem vertrek om 6u 00 stipt;  Wees enkele minuten vooraf aanwezig. 

Opstapmogelijkheid in Gent, links van het U.Z. over de ring, Campanile, naast Holliday Inn om 6u50 (Parkeren in nabijgelegen straten) en  Loppem (rond punt afrit) om 7 u 25. Reis met Shuttle. Terug rond 23:30

 

Prijs: €  174 ( Velt en NBS) (€ 179  niet-lid):  alles inbegrepen: bus, drinkgeld chauffeur, overzet, alle inkomgelden, gidsen (vertaling voorzien)  avondmaal , overnachting en stevige breakfast, lunch te Yalding. Afternoon Cream-Tea.

De inschrijvingen zijn pas gestart.

Wil u er bij zijn, stuur een E-mail voor verdere info en inschrijving: daniel@willaeys.be

Een vindingrijke Tuin te Vorselaar

Aleide en ik brachten deze week een bezoek aan de inventieve Louis Eelen te Vorselaar. Hij legt zich vooral toe op pruimen en heeft intussen een indrukwekkende collectie opgebouwd.

Dat hij een excellente enter is komt hierbij zeer van pas.

Tegen de huisgevel op de oprit staat zijn 3 jarige kiwibes Issaï. De oriëntatie is pal zuid. Dit is wellicht het interessantste ras om aan te planten: geen bestuiver nodig. Issaï heeft zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen. Je hebt al van het tweede jaar kleine, groene, haarloze, smakelijke vruchten. Daarbij blijft het een relatief kleinere plant.

Hij heeft zich aan een nieuw experiment gewaagd: marcotteren of het laten ontstaan van wortels op een tak. Op de goede onderstam van een niet gelukte ent hadden zich mooie zijscheuten ontwikkeld. Het zouden goede onderstammen kunnen worden.Maar hoe die laten bewortelen? Daarvoor gebruikt hij Iers mos. Eerst heeft hij de plek op de tak lichtjes gekerfd. Dan brengt hij het bevochtigde mos aan en schuift er een stuk binnenband van een fiets over dat aan de beide uiteinden dichtgeknoopt wordt. Om de vochtigheid op punt te houden denkt hij af en toe wat water in te spuiten met een oude naald. Benieuwd of dit experiment zal slagen.

Een andere techniek die Louis dit jaar probeerde was de enten in te strijken met verdunde lacbalsam. Blijkbaar met voldoende succes. Dit zeer schrale voorjaar was funest voor de enten. Ik heb maar een zeer beperkt lukkingspercentage dit jaar.

Zijn grond ligt laag, met een zeer hoge waterstand in de winter. Hij brengt heuveltjes aan rond zijn bomen voor een hogere beworteling met een betere luchttoevoer.

FOTO’S

De kiwibes Issaï

Op de deze winter gesnoeide tak (vergelijk met druivensnoei) hebben zich 2 nieuwe scheuten ontwikkeld.

Zijn rode esdoorn

Dit wordt een pruimelaar met 2 rassen.

Marcotteren

Marcotteren

Een gewicht om een tak minder verticaal te doen groeien.

Zijn wespenval met de afgesneden hals er omgekeerd in gehangen.

Hij gebruikt nu een tweede fles met los te maken stop om water en wespen gemakkelijk te kunnen verwijderen.

VERVOLG

De bloempot met stro als schuilplaats voor oorwormen, die ‘s nachts op jacht gaan naar bladluizen.

Beschermgaas tegen de knopafsteker, een kever die de prille scheut van een ent afbijt.

Een grotere gaas verwijdert gemakkelijker als de scheut wat groter is.

De met verdunde lacbalsam ingestreken ent gaf een groter percentage gelukte entingen.

Hier paste Louis de driehoeksenting toe. Deze methode van enten vergt een grotere handigheid, zowel bij het uitsnijden van de entplaats, als bij het passend snijden van de te plaatsen ent.

Het heuveltje aan de voet; na verloop van tijd plat dit meer af.

Idem

Kader rond een boom waarvan de takken naar omlaag gebonden werden.

Bij zijn jongste kweekperceel

 

 

 

Sissinghurst

In 1930 kochten Vita Sackville-West en haar echtgenoot Harold Nicolson. het landgoed - De tuinen zijn aangelegd als een serie van "kamers", die elk een eigen sfeer en kleur hebben.

Boven op de centrale toren heb je een machtig uitzicht op het geheel. Op de eerste verdieping had Vita haar lees- en werkkamer.

Vanaf 1967 wordt de site beheerd door ‘The National Trust’.

Een tuin om van te genieten!

 Chatham

Van Rochester is het maar een wip naar het aanpalende Chatham met de oude scheepswerven: de ‘Historic Dockland’. Men is er nog flink aan het restaureren met het oog op de titel ‘Werelderfgoed’.

Het was er nog niet druk op dit vroege uur. In de droogdokken liggen 3 boten. We bezichtigden het zeilschip en konden dan direct de onderzeeër, hier gebouwd in 1962, met een gedeelte van onze groep bezoeken. Op drukke momenten werkt men met wachtlijsten.

In een onderzeeër ondervindt je aan de lijve hoe beperkt de ruimte wel is. De meeste plaats was er nog in de lanceerruimte met de torpedo’s.  Vijf zaten er altijd klaar in de lanceerbuizen, de reserve werd aan de kanten gestapeld.

Tussen de verschillende compartimenten moet je je met de voeten vooruit en steun voor de handen door een niet te groot mangat wurmen; voor sommigen toch een hele onderneming.

Overal een wirwar van leidingen, buizen, meters , toestellen en aanduidingen, kleine zitplaatsen. Je vraagt je af waar de 68 bemanningsleden zich overal ophielden?

Een duikboot is zeker geen plaats voor mensen met claustrofobie.

Vandaar vlug naar het getimede bezoek aan de ‘Ropery’, waar we de overige van onze groep op het nippertje konden vervoegen.

De mevrouw, wellicht iemand van de werknemers, vertelde alles over het maken van touwen en het vlechten tot dikke trossen. Men gebruikt kemp, de vezels uit de hennepplant. Gelukkig was er veel illustratief materiaal, want haar Engels was niet alleen voor mij moeilijk verstaanbaar. Op het einde worden er een drietal mannen uitgepikt om een touw te vlechten. Twee draaien aan een wiel en de derde biedt tegengewicht. Ze worden achteraf beloond met elk een stuk van de touw die ze net gedraaid hebben. De 300m lange gebouwen aan de achterzijde worden nog tot op vandaag gebruikt voor het vlechten van touwen.

In de loodsen kan je nog veel (leger)materiaal bekijken.

Er was spijtig geen tijd meer voor het museum. Vermeld ik nog dat o.a. ook een oorlogsbodem te bezoeken is.

FOTO'S

De foto van de stuurcabine is van Wilfried Van Ginderachter

Rochester

Na de smakelijke ‘English breakfast’ voor de liefhebbers met ei, spek en bonen vertrokken we voor de korte rit naar Rochester.  Van de busparking kom je via een ‘public footpath’ direct in de kleurige hoofdstaat. Via een oude poort sla je af naar de mooie kathedraal, begonnen kort na het jaar 1000, in een overgangsstijl tussen romaans en gotisch. Enkele momenten van de heerlijke koorzang genoten.

Tussen de kathedraal en het burchtcomplex groeit de prachtigste catalpa die ik ken.

Naast de hoogste burchttoren van Engeland groeien twee groenblijvende steeneiken.

Even een kijkje genomen op de brede Medway.

Dag van de Biodiversiteit 22 mei

Vorige zaterdag was het de dag van de biodiversiteit. Overal waren er mensen die de soortenrijkdom in hun gebied inventariseerden.

Wij waren daar niet speciaal mee bezig; maar toen een citroenvlinder bleef pleisteren bij de judaspenningen, ging ik het apparaat halen en lukte Aleide een paar behoorlijke foto’s.

In de tuin zag ik even later een dagpauwoog. Die had ik praktisch een maand niet meer gezien.

Engels Landschap

Met veel heggen en solitaire bomen, veel schapen, soms koeien, grote velden, sommige met de gele gloed van het koolzaad.

Sommige oude huizen zijn bekleed met ‘hanging tiles’, hangende pannen.

Van Chilham naar Down House

Op het laatst werd het spannend. Door toch de GPS te volgen kwamen we op een zeer smalle weg. Voor Paul was het uitkijken om met de bus niet te veel schrammen op te lopen. Gelukkig hadden we slechts enkele, kleine tegenliggers en zijn er toch enkele ‘passing places’. Op de parking bij het huis is er maar plaats voor één bus. De vorige -ook uit België- was net vertrokken.

Down House is het landhuis waar Charles Darwin (1809 – 1882) de laatste veertig jaar (vanaf 1842) van zijn leven gewoond en gewerkt heeft en waar hij zijn revolutionaire werken geschreven heeft. Thans is het een museum beheerd door English Heritage.

Eerst zou Charles dokter worden als zijn vader, maar hij kon geen bloed zien. Vervolgens studeerde hij te Cambridge om dominee te worden. Voor het zover kwam ging hij als wetenschapper mee op de wereldreis van het zeilschip de  Beagle (1831-1836). De voorziene 2, werden 5 jaar. Darwin onderzocht de gesteenten en de natuur van de vele gebieden waar de Beagle aanlegde en zond planten, opgezette dieren en fossielen naar Engeland, samen met tekeningen en uitgebreide, nauwkeurige beschrijvingen van zijn ontdekkingen. Veel van de door Darwin beschreven soorten waren nieuw en vestigden zijn naam als natuuronderzoeker.

In 1939 huwde hij met zijn nicht Emma Wedgwood, van de porselein dynastie.(Tussen haakjes:  vorig jaar bezochten we de fabriek op de NBS tour. Verslag is op de blog te vinden).

Zijn baanbrekend werk “On the Origin of Species” verscheen in 1859, na lange jaren voorbereidend werk. De Nederlandse vertaling ”De Oorsprong der Soorten” verscheen pas in 1890.

Darwin beschrijft het principe van de natuurlijke selectie en maakte een gemeenschappelijke afstamming van al het leven geloofwaardig.

Nog een hoofdwerk is “The Descent of Man, and selection in Relation to Sex” (1871). Hierin beschrijft hij de verschillen van lichamelijke en geestelijke eigenschappen tussen mensen en verschillende dieren en vat hij de verschillende bewijzen voor de theorie dat de mens een diersoort is samen. Seksuele selectie stelt hem in staat eigenschappen te verklaren die zonder nut lijken, zoals de gekleurde veren van een pauw, maar ook het ontstaan van menselijke cultuur en beschaving, het onderscheid tussen seksen en het ontstaan van rassen. Hij benadrukte dat alle menselijke rassen tot dezelfde soort behoren.

Bij het huis bloeide de voor het Darwinjaar 2009 nieuw aangeplante boomgaard. Bloeiende, gele pioenen trokken de aandacht. Er staan nog oude bomen uit Darwin’s tijd. De serre herbergt o.a. vleesetende plantjes. Ik had geen tijd meer om de grote moestuin, met op het einde bessenstruiken, rond te wandelen. Verschillende gezonde vijgen tegen de muren waren voor mij weer een bewijs dat het in Engeland niet zo hard vriest als bij ons. Mijn Brown Turky liep vorig jaar terug uit na afvriezen tot tegen de grond. Deze winter zijn de nieuwe scheuten echter opnieuw bevroren.

King Charles hotel te Gillingham viel zeer goed mee, niettegenstaande de grote drukte met een bruiloft. We zijn nog wat gaan nakeuvelen in een rustige pub “The black Lion”.

FOTO’S

1. en 2.: Dat komt er van als je toch de GPS volgt. Een zeer smalle weg. Gelukkig waren er maar een paar kleine tegenliggers. Het was opletten voor schrammen op de bus.

3. Bomengroep te midden van het land.

4. De nieuwe boomgaard, met de jongste deelnemer Florens, al voor de derde keer mee.

5. en 6. Welkomstwoord.

7. Leeskamer

8. Het grote huis

Bij de gele pioenen

 

Weekend Engeland 15-16 mei

Te Calais mochten we niet naar de trein. Er waren problemen in de tunnel. Achteraf gehoord: teveel koolstofdioxide door een trein met remproblemen. Je zou kunnen denken dat er altijd wat is, maar voor Paul, onze chauffeur, was het de eerste keer op een 80 tal oversteken. Een Limburgse bus wou uitwijken naar de ferry, maar kwam terug omdat men pas op de boot van 1 u zou kunnen (De overzet met de boot duurt anderhalf uur; de shuttle doet er 35 minuten over.) en men voorzag dat de shuttle vanaf half één terug zou beginnen rijden. Zij hadden letter D en mochten nog voor ons ( met letter E) vertrekken. Voor ons werd toch een stuk langer aanschuiven en wachten. De rit duurde haast het dubbele dan de 35 minuten anders. Al met al een vertraging van 3,5 uur.

Aldus was er geen tijd meer voor Leonardslee. Gelukkig had ik een alternatief: een bezoek aan het zeer pittoreske Chilham, halverwege Aschford en Canterburry.

De foto’s van Aleide spreken voor zich. Opmerkenswaardig is dat in de kerk veel gekloven sillexstenen verwerkt zijn.