Tomatillo

Ik was vandaag verrast toen Aleide tomatillo’s van vorig jaar te voorschijn haalde. Zij gebruikt die in diverse vegetarische schotels. Ik stond voornamelijk te kijken dat deze vruchten zo uitstekend natuurlijk bewaren. We zijn namelijk einde mei en deze vruchten zijn geoogst in oktober vorig jaar. Vooraleer te verwerken heeft zij er foto’s van genomen. De bessen waren al ontdaan van hun frakje. Ze waren bewaard gebleven, opgehangen in een netwerk-zakje in een ruimte op kamertemperatuur. De onderste waren wel bezweken onder de druk van de bessen erboven.

De tomatillo (Physalis philadelphica, synoniem: Physalis ixocarpa) of Mexicaanse aardkers is een plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). Het is een nauwe verwant van de Ananaskers (Physalis peruviana) en de echte lampionplant (Physalis alkekengi).

Sinds enkele jaren zaaien ze zichzelf uit. Ik laat ze ter plaatse staan of verplant ze met onberoerde kluit.  Zie blog van 08/04/2006

Tot nog toe heb ik in de tuin nog maar drie jonge planten kunnen ontdekken. Ze hoeven niet verplant te worden, zodat onverstoord doorgroeien gegarandeerd is.

Wat de goudbes, Physalis pruinosa of Physalis pubescens betreft, ziet het er dit jaar om onverklaarbare redenen veel minder goed uit. Tot nog toe heb ik nauwelijks nieuwe plantjes kunnen ontdekken.

Honingbes (Lonicera Kamtschatica)

De vroegst rijpende bessen

Ik heb deze bes leren kennen als Maibeere in het Duits. Vier jaar terug bracht ik het ras Maistar mee van Meckenheim.

Vorig jaar verplantte ik ze in de open kleinfruitserre. De langwerpige blauwe vruchten hebben we dit weekend geplukt. Twee jaar terug stonden er al enkele vruchten aan, maar ik had de struikjes niet afgedekt. De vruchten zitten verscholen onder de langwerpige bladeren en zijn door ons niet te zien. Merels kijken echter van onder naar boven en waren mij toen voor! De kleinfruitserre is afgedicht met vogelnet. Geen concurrentie meer.

De vruchten voelen zacht aan - dit was voor mij geen aangename gewaarwording - en kunnen niet lang bewaard worden. Best direct eten. De smaak is gewoon aangenaam zoet en zuur. De dracht was nog niet zeer groot. Kruisbestuiving door een ander ras zou een positieve factor zijn, maar het plantje van de Proeftuin, Zomergem is nog te jong.

Als je het vruchtje opensnijdt, zie je dat de onderkant van de pel roodkleurend is. Een vrucht die zeer rijk is aan antioxydanten. Beschouw deze plant eerder als een curiosum. De smaak is maar gewoon. Blauwbessen sla ik een heel stuk hoger aan.

De struik neemt niet veel plaats in en groeit tot 1,5 m hoog. De bloei is al in maart, maar de bloemen weerstaan lentenachtvorst tot - 8° C. Zorg voor een goede compostgrond met een gewone PH, dit in tegenstelling met de blauwbessen die een duidelijk zure grond van ongeveer 5 PH vereisen.   

ANTIWORTELDOEK VOOR DE KLEINFRUITKOOI

Antiworteldoek bestaat uit geweven plastiekdraden zodat het water er door kan. Het onkruid eronder sterft bij gebrek aan licht.

Met Antiworteldoek beperk ik in de kleinfruitkooi de onkruidgroei  - en dus het wiedwerk- tot een minimum.

In de rijen tussen de planten ligt er een dikke mulchlaag van hakselhout om ook daar onkruidgroei tegen te gaan.

Eén onkruid, de hagewinde moet wel regelmatig verdelgd worden. Zaak is de windende ranken op tijd te verwijderen. Aldus boet de plant iets aan groeikracht in. Doch kapot krijg je dit vervelende onkruid niet.

Een tijdje geleden heb ik het onkruid op de doeken eerst verwijderd samen met plantenresten en bladeren. Je moet niet denken dat op de doeken geen onkruiden en grassen kunnen groeien. Na enkele maanden zie je al dat plantjes zich vestigen. Als je niets doet is het doek op 2-3 jaar helemaal overwoekerd.

Zaak is het niet te ver laten komen.

Sommige van mijn doeken gaan al ruim 10 jaar mee.

De fenomenale Dracht van de Kerspruimen

De kerspruimen of myrobolanen (Prunus Cerasifera) dragen dit jaar geweldig.

De soort is afkomstig uit de Kaukasus en geraakte via de Balkan slechts sinds de jaren 1800 verspreid in West-Europa.

Deze soort vormt grotere bomen tot 8m en wordt gebruikt als onderstam voor hoogstam pruimelaars. Soms moet men jaren wachten op de eerste vruchten. Ik heb toch ook ondervonden dat sommige zaailingen al na een 5 tal jaar begonnen te dragen. Mijn eerste pak deed er meer dan 10 jaar over, wellicht vermeerderd met vruchtenloze jaren wegens bevriezen van de bloemen.

Deze soort bloeit een maand vroeger dan de gewone pruimensoort. De vruchten kunnen rood, blauw, zelfs geel zijn. In het laatste geval worden ze veel verward met de mirabelpruim; doch dit is weer een andere soort pruim.

Sommige vruchten smaken niet onaardig, maar voor verwerking zijn ze uitstekend.