De fenomenale Dracht van de Kerspruimen

De kerspruimen of myrobolanen (Prunus Cerasifera) dragen dit jaar geweldig.

De soort is afkomstig uit de Kaukasus en geraakte via de Balkan slechts sinds de jaren 1800 verspreid in West-Europa.

Deze soort vormt grotere bomen tot 8m en wordt gebruikt als onderstam voor hoogstam pruimelaars. Soms moet men jaren wachten op de eerste vruchten. Ik heb toch ook ondervonden dat sommige zaailingen al na een 5 tal jaar begonnen te dragen. Mijn eerste pak deed er meer dan 10 jaar over, wellicht vermeerderd met vruchtenloze jaren wegens bevriezen van de bloemen.

Deze soort bloeit een maand vroeger dan de gewone pruimensoort. De vruchten kunnen rood, blauw, zelfs geel zijn. In het laatste geval worden ze veel verward met de mirabelpruim; doch dit is weer een andere soort pruim.

Sommige vruchten smaken niet onaardig, maar voor verwerking zijn ze uitstekend.

Honingzwam in oude Paardenmest

De honingzwam is een paddenstoel die je in het najaar bij een afstervende boom kunt zien. Maar paddenstoelen zijn enkel de vruchten die groeien op een onderaards netwerk, het mycelium.

Ik heb een hoop oude paardenmest liggen van mijn buur. Die ligt er bijna 2 jaar en is afgedekt tegen de regen. Voor die bij mij kwam was het al een oude hoop.

Vooraleer de suikermaïs te zaaien voerde ik enkele kruiwagens oude paardenmest aan.

In deze paardenmest is de honingzwam nog steeds actief. Bovenaan tref je oude strengen, schimmeldraden of hyfen - vergelijk met schoenveters - aan. Meer naar onder herken je actief mycelium met een fijn,  roodachtig netwerk van uitlopertjes. Dit zijn de elementen die gaan parasiteren op de wortels en een boom uiteindelijk kunnen doen afsterven. Hierna volgen enkele foto’s om een en ander te verduidelijken.

In de moestuin zie ik geen problemen, maar ik zou deze mest niet rond pruimenbomen strooien. In een van de vroegste blogs heb ik het wedervaren met mijn pruimencollectie verteld.

Het gebeurt nog dat een pruimenboom afsterft. Het zijn dan wel steeds rassen van de gewone pruimen, Prunus domestica.

Bij een andere pruimensoort, de kerspruimen of myrobolanen, Prunus cerasifera heb ik nog nooit schade geconstateerd.

FOTO’S

De afgedekte hoop

Detail

Oude uitgeraapte strengen uit de bovenste laag.

Nieuwere uitgeraapte strengen

Detail

Met Art-Fan naar Tongeren,

de oudste stad van België met het statuut van civitas in het jaar 10 voor Christus

De meesten aan onze tafel tijdens het wachten op de gidsen bestelden een ‘Ambiorix’, donker bier van 7,5°, gebrouwen in Ninove, fruitig, lekker bier, helemaal wars van de karamelsmaak van de meeste bruine bieren.

Wij troffen het een stuk beter met onze gids Albert Dessers dan de andere groep. Op de markt wees hij ons op het stadhuis en 2 typische gebouwen in Maaslandse stijl, het oudste van begin 17 de eeuw , aan de buitenkant beschermd, maar waarvan men onlangs de oude, waardevolle binnenkant totaal had afgebroken. Het 2de gebouw van 1680, iets jonger dan het eerste –maar zag er een stuk ouder uit- fungeerde vroeger als het stadhuis. Voor de toegangsdeur van de basiliek zagen we een kerkfiguur uit onze kinderjaren terug: een Suisse, een van de 6 die nu nog zouden fungeren in België. De gids wist te verkrijgen dat we toch stilletjes binnen mochten; de dienst van de zwarte priester zou toch extra lang duren.

Terug buiten zagen we de oudste houten gevel en even verder de moderne architectuur van de stadsadministratie, opgetrokken op de plaats van een vroegere school.

Het vernieuwde en fel uitgebreide Gallo-Romeins Museum wordt op 20 mei heropend, maar er is nog werk aan de winkel. Ook op zondag wordt er doorgewerkt. Langs een achterpoortje, onder de dreunende orgeltonen van het machtige Le Picard orgel, komen we terug in de basiliek.

Ik wist niet (meer?) dat men een basiliek kan herkennen aan 2 attributen: rechts een soort parasol en links een standaard. De gids vertelde dat het oude Mariabeeldje met kind Jezus in de Rubenstijd bolle wangen kreeg opgeplakt. Nu is het beeld in de Middeleeuwse chromatografie hersteld.

We dalen de heuveltop met de basiliek af naar het door de Vlaamse gemeenschap verbouwde klooster.  Op het voorpleintje staan appelbomen aangeplant. Een eerste maal dat ik zoiets zie. Ik dacht terug aan ‘Landscaping with Fruit’.  De Vlaamse Gemeenschap geeft hier het goede voorbeeld. Interessant is een stuk muur met de diverse gebruikte bouwstenen: silex, mergelzandsteen en baksteen. Het dak van de oude zomerrefter is mooi begroeid. De plattegrond van de kloosterkerk wordt knap aangeduid met brokstukken.

De rondleiding eindigde op het begijnhof. Er staan mooie gebouwen, maar het geheel geeft niet die eenheid die we van andere begijnhoven kennen.  

De meesten willen nog iets van de uitgebreide antiekmarkt zien die hier elke zondag plaatsheeft. Jules Raus had een knap stukje op de kop getikt: een klein Afrikaans beeldje in koperlegering, een bootje met 3 figuurtjes voor €8, kunstig en heel fijn afgewerkt.

’s Namiddags staat een rondrit door het heuvelende Haspengouw op het programma. We zien overblijfselen van de oude vestingsmuur, een paar tumuli en stoppen bij een parkje met een maquette van de stad en een paar militaire toestellen  van de Romeinen: een  pijllanceerder en een katapult.

De fruitbloei is volledig voorbij, behalve in een hoogstamboomgaard waarvan nog een viertal bomen in volle bloesempracht. Ik dacht aan Marie Joseph d’ Otthee, de ijzerappel. Thuis ben ik gaan controleren. Dit ras bloeit anders. Heel waarschijnlijk hadden we met Reinette de France te maken, overigens een lekkere, bruine appel, maar bij mij erg kankergevoelig. 

Op de rondrit zagen we o.a. het kasteel van Heks, buitenverblijf van een prins-bisschop van Luik en nu bekend om zijn oude rozen en grote moes – en fruittuin met speciale opslagplaatsen. In het dorpje Nerum bewonderden we een fabriek in art decostijl, in 1911 gebouwd en begonnen als chocoladefabriek en aan de andere kant een feeërieke villa in dezelfde stijl. 

Deze warme, zonovergoten dag eindigde in De Velinx,  het stijlvolle Cultureel Centrum van de stad.

FOTO'S

1. Ambiorix

2. Ambiorix

3. Oudste gebouw begin van jaren 1600

4. Het oudste stadhuis

5. Onze gids voor het nieuwe administratief centrum

6. Binnenzicht basiliek

7. Suisse

8. Houten gevel

9. Toren van de basiliek

Zonsondergang over de Bramengalerij

Na 1 groeijaar zijn sommige bramen al aardig gegroeid. Andere hadden dan weer moeite om aan te slaan. Enkele hebben het verplanten niet overleefd. Ook was er wel wat vorstschade door de harde winter.

Er wacht dit en volgend jaar wel wat puzzelwerk om de rassen weer op naam te brengen.

Merk ook de rij rode bessen die vorig jaar veel te laat verplant geraakten, maar gelukkig een zondvloed water kregen en daardoor praktisch allemaal , op enkele uitzonderingen na, in leven bleven. Dit jaar zullen ze weer op krachten komen.

De zogezegd resistente Gerema

Vandaag de aantastingen door takmonilia bij de zogezegd resistente Duitse kriek Gerema weggeknipt. Ik heb de boom nu zo’n 5 tal jaar staan en meestal heb ik moeten ingrijpen.

Al mijn andere kriekenrassen heb ik noodgedwongen moeten rooien. Ze waren door de herhaalde erge aantasting totaal verzwakt en onvruchtbaar geworden.

Tot halverwege de zeventigerjaren hadden we van tijd tot tijd – als de bloemen aan de nachtvorst ontsnapt waren - heerlijke krieken of zure kersen.

Dan is de moniliaschimmel zo virulent geworden dat natuurlijke teelt van krieken onmogelijk is geworden.

Met tijdig wegknippen tracht ik nog iets van de vruchten te redden.

Perzik zonder en met krulziekte

Karel Bollansee heeft te Pulderbos een zeer interessante perzik staan, vrij van krulziekte. Er is een grote oogst te verwachten, net als in 2006.

Toen kwamen nogal wat stenen in de composthoop terecht en het jaar daarna met de uitgevoerde compost in de tuin. Tientallen boompjes schoten op.

Enkelen werden uitgeplant. Het is interessant om de boompjes nu te beoordelen. Sommige zijn zo goed als vrij van krulziekte. Andere blijken minder resistent.

Binnen een paar jaar kan er een beoordeling van hun vruchten volgen.

Bij Karel Bolansee te Pulderbos

Karel, de schoonvader van Marie had mij uitgenodigd om tomatenplantjes te komen halen. Een gelegenheid ook om zijn voortreffelijke perzik terug te zien.

Karel had zoals gewoonlijk zijn eigen tomatenzaad uitgezaaid in een isomobakje en de rest later in de gerecycleerde diepvriezer. Hij was zeer verwonderd de plantjes in de diepvriezer zo massaal te zien ontkiemen, haast samen met het veel vroegere zaaisel.

Slechts enkele bessenbastaardrupsjes lieten zich opmerken.

Interessant was ook zijn systeem voor het benutten van regenwater in de serre met opvangvaten en vloeidarmen.

Tenslotte een kijk op zijn voortuintje

Terugkomavond Pamel 24 april

Projectleider Yves Hendrickx fier over zijn bio-aardbeien die er zo gezond en zeer beloftenvol bijstaan.

Sonata is een ras dat gemakkelijk meer dan 1 kg per plant opbrengt.

Let op de kleinere planten vooraan. Dit late ras – als ik het goed onthouden heb Cleri – werd een hele tijd afgedekt met stro om het een maand te verlaten, zodat de zomeraardbeien naadloos zouden aansluiten met de begindracht van de doordragers, die vrucht geven tot tegen de vorst.

Het veld van de doordragers waarover zeer binenkort tunnels aangebracht worden.                                                          Aansluitend bij dit veld liggen achteraan enkele rijen voor de eigen vermeerdering van planten. Als de uitlopers verschijnen strooit men een 2-3 cm dik laagje compost, waarin een begin van beworteling plaats vindt. Dan kan men deze plantjes oogsten om te stekken ofwel nog wat compost aanbrengen voor forse planten met sterke beworteling. Door op deze manier te werk te gaan heeft men zo goed als geen onkruidgroei. Per moederplant mag men rekenen op 40 nakomelingen.

De groep

Het wordt al duister als we bij bio-aardbeiteler Luc Pauwels geraken.

Nog een tiental dagen en het oogsten kan beginnen. Op een andere plaats zagen we een reuzengrote, reeds kleurende vrucht. Luc heeft het voor Darselect om wille van de gezondheid en het plukrendement, niettegenstaande de iets mindere opbrengst van 800 gram.

Sofie Hoste van het project ‘Bio zoekt Boer’ was eveneens van de partij ( blog 19/03/2009).

Achteraf in de loods zagen we een beugel om het wiedwerk te vergemakkelijken.

België Perenland

Vorig jaar stonden in België meer Ha peren dan appels. Niet te verwonderen als sinds 1995 op de Belgische Tuinbouwveilingen peren, na tomaten, de grootste omzetwaarde vertegenwoordigen, goed voor 130 miljoen euro.

Het ras Conference (*) is in Europa het belangrijkste ras met 33 % van de peren. Meer dan 30 % van deze Europese Conferenceperen wordt in België gekweekt!

Bij de liefhebbers waren er vorig jaar maar zeer weinig peren wegens nachtvorst tijdens de bloei.

Dit jaar ziet het er integendeel schitterend uit.

Vele mensen denken dat Conference een bewaarpeer is. Enkel in frigo is dit waar. In natuurlijke bewaring kan dit enkel tot de eerste helft van november. Dan zijn ze op zijn best, tenzij je liever raapperen eet (Ik heb de indruk dat veel mensen van niet beter weten! Maar ook rapen smaken).

Bij de liefhebbers tref je nog een gans gamma van overheerlijke peren aan.

Op de blog staat de vertaling van het formidabel interessante boekje  Le Poirier van Dr Joseph Theyskens.

België was in de 19 de eeuw nummer 1 in de wereld voor het kweken van nieuwe perenrassen.

Verschillende van deze zijn nu nog steeds de interessantste rassen voor de liefhebber.

Ik verwijs naar de blogs van 18/12/2007 tot 07/02/2008

(*) Ik schrijf Conference, want dit is een Engelse peer! De vermaarde Engelse kwekerij Rivers toonde deze op de National British Pear Conference van 1885, vandaar de naam. Laat de Conférence maar achterwege!

Foto’s

Leuk om zien hoe de kleine peertjes rechtop staan, de ene al meer dan de andere.

1.          Comtesse de Paris

2.          Bonne Louise d’Avranches

3.          Concorde

4.          Bergamotte Esperen

5.          Jefkenspeer. De vruchtbaarheid laat wat te wensen over. Staat wat veel in de schaduw van een Schone van Boskoop

6.          David is een recente peer van Pillnitz-Dresden

7.          Seigneur Esperen is al flink ontwikkeld

8.          Bij Benita (kruising Nashi-gewone peer) staan de vruchten erg dik. Wellicht zal na de rui nog dunwerk nodig zijn.

9.          Ook de hoogstam Beurré de Naghin draagt veel vruchten.

Alarm Bastaardrupsen van de Bessenbladwesp

(Nematus ribesii)

In de avond dekte ik de bloeiende aardbeien af met vliesdoek. Er is kans dat het morgenvroeg vriest aan de grond.

Daarna liep ik even de fruitkooi in. Het was al tegen 21 u en al iets minder licht. Een van de kruisbestakken vertoonde serieuze vraatschade en de talrijke bastaardrupsen waren al begonnen aan de ernaast staande takken. Manu militare ingegrepen. Als je bladeren of wat er nog van overblijft wat draait om deze van onderaan te bekijken zie je de rupsjes nog beter op de bladranden zitten. Tot ik alles geplet had was het minder klaar.

Iets verder was er nog een aangetaste tak, doch dit waren er gelukkig maar enkele.

Op de rode bessen geen vraatschade gezien.