Het Wijfje van de Kleine Wintervlinder
Tot heden had ik dit insect nog nooit gezien. De mannetjes vlinders ( ca 15 mm )
ken ik al zeer lang. Met velen zag ik hen in de voorwintermaanden tegen het
raam fladderen in het licht van een bureellamp. Ze kwamen af op het licht.
De wijfjes ( ca 6mm ) na hun ontpoppen in de grond, wachtte intussen de
moeizame klim op de stammen van allerlei bomen (*) en verder naar de uiteinden
der takken om er hun eitjes (100 Ã 200 ) te deponeren. De wijfjes kunnen immers
niet vliegen met hun vleugelstompjes.
In het prille voorjaar komen de eerst nog piepkleine rupsjes te
voorschijn en beginnen onmiddellijk hun vraat aan de ontluikende blaadjes. Ze
zitten dan verscholen tussen de blaadjes, maar een geoefend oog weet waar ze
zitten door het begin van bladschade.
Op zijn ergst kunnen ze bomen totaal kaal vreten.
Dit koude voorjaar ontdekte ik ze onder aan de voet van de
bloemrozetten. Daar deden ze hun vernielende werk door het aanvreten van de
inplanting. Mijn hypothese is dat ze zich door het aanhoudende koude weer zo
diep mogelijk hadden teruggetrokken.
Ik zag hun vernielingswerk o.a. bij de Brabantse Bellefleur. Dit is
een sterk beurtjaargevoelig ras, dat pas laat bloeit. Dit jaar had de boom vol
appelen moeten staan. Ik heb er maar een paar appelen op gezien. Aan
vorstschade kan het niet gelegen hebben gezien de late bloei van dit ras. De
schade van de spanrupsjes van de Kleine Wintervlinder heb ik wel geconstateerd.
De afgevreten bloemtrosjes waren er zo uit te plukken.
De spanrupsjes zijn geelgroenachtig met onduidelijke langsstrepen.
Ze berokkenen veel schade in het voorjaar: zeer veel aangevreten bladeren; kan
gaan tot volledige kaalvreterij.
Drie(?) Jaar terug heb ik dit gezien aan de fruitbomen die het
dichtst tegen de bossingel staan. Vanuit de hogere bomen hadden de rupsjes zich
als valschermspringers laten neerdalen vanuit de hogere bomen (vooral haagbeuk
en wilg). Laatst ontmoette ik een fruitkenner die meende dat dit enkel bij eik
het geval is. Eiken staan er op die plaats echter niet.
Die kaalvraat heb ik dit jaar niet gezien. Dat ik dit jaar veruit de
slechtste oogst had, lag vooral aan het zeer koude en natte voorjaar. De bijen
konden nauwelijks naar buiten. Ik had mij anders al verheugd met de nieuwe
bijenstand die in de boomgaard was geplaatst!
Gisteren (15/12) was er even zon om fotoÂ’s te maken. Eigenlijk zou
je hiervoor macro moeten hebben, maar de insecten zijn te herkennen.
Op de eerste foto zie je een wijfje met herkenbare vleugelstompjes (In
het midden links).
Er zijn minstens evenveel mannetjes gevangen, die wellicht op de
geur van de wijfjes af kwamen.
De bewering van de fabrikant dat er geen bladeren blijven plakken
klopt bepaald niet!
De blog over het aanbrengen van de lijm vind je op de blogs van 28/09
en 14/10. Nog gemakkelijker is bij het begin van de blog bij zoeken links boven: rupsenlijm in
te tikken.
