OP de website van consumentenbedrog.be vond ik volgend verhaal. Ik weet niet wat is waar maar het is toch maar raar.
Van een mirakelbedrog
Op die morgen van 18 september 1912 heeft Armand Lambert, kruidenier in de buurt van Dijon, in zijn winkel een ongeval. Het was een klant die - ongewild - aan de basis lag van het ongeval. Toen die om een pak rietsuiker vroeg, moest Armand op een ladder klimmen om dat pak van het rek te kunnen nemen. Maar hij verloor zijn evenwicht en viel van de ladder. Daarbij kwam hij slecht neer en bleek hij door die val verlamd te zijn aan beide benen. De artsen stelden als diagnose: een zenuwschok. En Armand kwam in een rolstoel terecht. De verzekeringsmaatschappij betaalde de premie uit die voorzien was voor verlamming aan beide benen: 100.000 Franse francs. Die som kwam goed van pas om de boetiek naast de winkel op te kopen. Maar waar schuilt hierin het bedrog? Wel, Armand Lambert is niet echt verlamd. Hij doet de hele dag alsof in zijn rolstoel. Dus is het hele opzet eigenlijk één grote oplichterij ten opzichte van de verzekeringsmaatschappij. Maar na enkele maanden is Armand het beu om die rol van invalide te spelen. Het verdraagt het niet meer om de hele dag lang aan zijn rolstoel gekluisterd te zitten en te moeten aanhoren hoe de klanten hun medeleven (of medelijden) betuigen. De oplossing die hij daarvoor bedenkt is een pelgrimstocht naar Lourdes te ondernemen om de verlamming als bij wonder te doen verdwijnen. En het werkt! Op 15 augustus 1913 wordt Armand Lambert in de bron ondergedompeld en staat hij daarna langzaam recht en begint te stappen. Resultaat: algemene euforie onder de menigte.
Er is een waar mirakel gebeurd.
Enkele dagen later verlaten Armand Lambert en zijn vrouw Lourdes om naar huis terug te keren. Het hele land volgt hun wedervaren op de voet, want een mirakel gebeurt nu eenmaal niet elke dag. Armand en zijn vrouw denken al na over een nieuwe naam voor hun kruidenierszaak: Het Mirakel? Bij de Heilige Bernadette? Maar dan gebeurt er nog iets onvoorzien: een goederentrein rijdt in op de trein waarmee Armand en zijn vrouw reizen. Armand wordt ernstig verwond door een gebroken ruit en moet in allerijl naar het ziekenhuis worden overgebracht. En daar verneemt zijn vrouw van de dokters dat er maar één ingreep was waarmee ze Armand konden redden en die ingreep was: zijn beide benen amputeren.
Ze zijn voorbij de rustgevende zomerdagen. De kleinkinderen zijn weer met hun zware boekentassen naar school en het werkvolk bij hun bezigheid. Wij, gepensioneerden zouden nu kunnen profiteren van een St.-Michielszomertje maar die is er niet of genieten van een goedkoop hotelletje, een Spaans zonnetje of een weekje in ons verblijf in de Ardennen maar wij hebben daarvoor geen tijd.
De meer dan drieduizend lidkaarten voor de Vrienden van Lourdes zijn de deur uit om door onze 65 ijveraars aan de man te worden gebracht.
Bij het printen van de zesduizend etiketten heeft mijn printer het begeven. Gelukkig, juist wanneer er een koopje te doen was in de Aldi.
Op de vooravond van Marias geboortefeest hadden wij een mooi geslaagde startvergadering met een 50tal medewerkers. Er was weer een stemmige misviering aan de grot in de O.L.Vrouwekerk opgeluisterd door onze twee nachtegaaltjes en de bemoedigende woorden van onze proost. Na de mis volgde een boeiende conferentie door de directeur van Vlaanderens Bedevaarten waarna 140 smakelijke koffiekoeken werden verorberd.
Straks worden in stad nog 200 mooie affiches verspreid met het logo van het Jubileumjaar 2008. Er worden al plannen gemaakt voor nog acties waaronder een supertrekking op 10 februari e.k. Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken om voor deze gelegenheid de bisschop te vragen voor een conferentie. En deze week kreeg ik een vriendelijke brief met zijn toezegging. Dank u Monseigneur.
Zelfs al 15 jaar gepensioneerd ben ik nog steeds in ban van mijn vroegere werkgever en benieuwd over het lot van mijn ex-collegas. Als secretaris van de seniorenclub besteedde ik de laatste weken heel wat uren aan het opmaken van een website voor de club (www.hbk-seniorenclub.be) . Die is nu goed operationeel. Vandaag wordt dan ook het 41e clubkrantje gepost met een uitnodiging voor een dagje Roeselare. Wij maken er een korte wandeling met een knipoog naar het olijke vrolijke en energieke Roeselare. Wij steken onze voeten onder tafel in Restaurant Cloet ( die voedt goed) en bezoeken het bedrijf Roularta Group.
Nu vlug wat tijd maken voor de organisatie van een klasreünie waarvan het grootste probleem is om ze alle zonder uitzondering bijeen te krijgen.
De weerman heeft voor volgende week herfstweer beloofd.Dat is goed ook. Dan kan ik binnen blijven en verder werken aan mijn collectie 5000 postkaarten uit Lourdes. Zopas verscheen in het septembernummer Lourdesmagazine , een luxe uitgave van het Heiligdom in Lourdes( in het Frans, Italiaans, Spaans, Duits en nog niet in het Nederlans) een aankondiging daarover.
Zie foto en klik er op.
Ziedaar de reden waarom mijn blogtekstsoms achterwege blijft.
Met deze 80e ijzerbedevaart is het vijftig jaar geleden dat ik voor het eerst er aan deelnam zonder veel keren op de weide te mankeren. Zeker een reden te meer om er dit jaar weer op post te zijn.
Wij waren er eerst als student met tientallen in groep per fiets, later met het Davidsfonds en andere Vlaamse verenigingen en uiteindelijk individueel in familieverband. .
Wij maakten de glorietijd mee van de bedevaarten met aanvoer van camions stenen voor de opbouw van de nieuwe toren waarvoor wij ook geld ingezameld hadden, zwepend in de massa met luidruchtige slogans dat we s anderen daags er hees van waren, getooid met leeuwenvlaggen en lonkend naar frisse Neles in gele Tshirts met zwarte corseletjes.
Voorbij die tijd.Nu, rustig per wagen, haast alleen uit mijn kennissenkring en omgeving. Onder denog vier à vijfduizend deelnemers zijn jongeren zeer schaars geworden. Waar is der ouderen fierheid nu gevaren ? .
In deze consumptiemaatschappij zijn mensen en in het bijzonder jongeren nog moeilijk aan te spreken of warm te maken voor geestelijke en morele waarden. Dit is ook zo in de Kerk.
Toch heeft onze Vlaamse bewustmakingreeds veel bereikt, bijna alles. Er is nog wat werk aan de afwerking.
Van een strijdmotief is de bedevaart nu meer een waardevolle herdenking, een fiere culturele beleving geworden en een zelfzekere belofte, zo niet een eed, van verdraagzaamheid en vrede jegens alle volkeren, ook het Waalse volk, niet vergetend wel vergevend, het onrecht dat het België ons heeft aangedaan. In Hertoginnedal moet men nog proberen op rechtvaardige wijze zelfstandigheid te verdelen voor Vlaanderen en Wallonië naar meer welvaart voor beiden.
Mijn moeder had een buurtwinkel, één van de vele die er toen na de tweede oorlog veel bestonden en volgens Unizo nu tot een 6.000 in ons land geslonken zijn.
Men verkocht er algemene voedingswaren, huishoudgerief, klederen, lingerie en naaigerief.Een groot deel van haar klanten kwamen dagelijks over de vloer. Haar klanten kende ze van buiten en van binnen. Zij was soms voor hen een raadgever, een biechtvader en wist al het nieuws van de gemeente, de goe en kwa maren.
s Zondags moesten wij langer in bed blijven. Dan kwamen de klanten van te lande naar de vroegmis, stalden er bij ons hun fiets en bleven na de mis nog wat hangen om er een koffie te drinken. De stalling, het toilet, de koffie was gratis service. Probeer het maar eens in van onze moderne grootwarenhuizen.
Een woord klinkt nog altijd in mijn oren. Juist voor dat de deurbel klonk en dat een klant wegging was het: Merci, testjoenendiensted.w.z. dank u, 't is tot uwen dienst..
Dienstbaarheid in al wat je doet, voor het plezier en het nut van uw klant, uw vriend, uw collega, uw medemens, niet voor het gewin, niet voor een wederdienst. Dat heeft mijn moeder aan de toog mij onbewust meegegeven 3à à 50 keer per dag met de duerbel van haar winkel..
De buurtwinkel van mijn moeder is als een inspiratiebron voor mijn vrijwilligerswerk.
Van vrijwilligerswerk gesproken. Rachelle van bij de buren had het op zich genomen om de kindjes van de buren van school af te halen met haren auto.Zij had een auto vol, tot wel acht kindjes. Verstrooid door al dat jong geweld achter haar in den auto reed ze door het rode licht.
De garde, enkele meters verder, hield haar tegen, keek eens in de auto en snauwde haar toe: " madameke, weet je niet wanneer je moet stoppen ? .- Pardon meneere, hakkelde Rachelle, t zijn niet al de mijne, er zitten er vijf bij van de geburen.
Morgen zijn we de nationale feestdag ter herinnering aan onze eerste koning der Belgen die zijn eed aflegde van trouw aan de grondwet om het land te dienen. Dit land dat momenteel heel wat landgenoten zijn ontvlucht naar vermeende betere oorden: Italië, Spanje, Zuid-Frankrijk, Oostenrijk, Hongarije en zo meer.
Straks verhuis ook voor ik voor twee weken naar Lourdes om er, sedert reeds 28 jaar, trouw mijn jaarlijkse dienstplicht te vervullen als vrijwilliger in de Hospitalité Notre Dame de Lourdes. Het worden weer bezige dagen. Vroeg op, want om half zes dienen de vroege bezoekers in de Grot te worden verwijderd om de misviering van 6u voor te bereiden. Nadien bieden wij assistentie in vizer violgende misvieringen, soms mert 2000-3000 of meer gelovigen voor het goed verloop. Daarna volgt de ganse dag een stroom van pelgrims voorbij de Grot. en staan wij in voor het onthaal en de begeleiding van zieken en gehandicapten, groepen en het in het ontvangst nemen van smeek- en dankoffers in de vorm van kaarsen, bloemen,geld, intenties enz. Er zullen weer intieme momenten zijn, soms dankbare soms emotionele en zelfs tragische. Zo ontving ik eens van een Spaanse geneesheer twee jaar naeen een mooi kijkboek over Gaudi en Barcelona uit dank voor bewezen diensten met dit compliment : " Again, I am sending to your attention German-language books abaout Barcelona, which I hope you will enjoy. I have nice memories of your attention to me and of your task in Lourdes as a brancardier as well.". Hoe of wat weet ik niet . Hij had destijds mijn adres gevraagd, was het twee jaar kwijt en had het weer teruggevonden.
Tragisch was het toen ik, als vermeende Duitser geroepen werd naar de Baden. Een Duitser had een beroerte gekregen. De dokter kwam mij zeggen dat hij overleden was en of ik in mijn Duits zijn vrouw niet kon inlichten en bijstaan. Samen hebben wij dan op een bank bij de Baden het "Vater Unser" gebeden en zijn dode lichaam op een brancard over de Esplanade naar het Dispensarium gevoerd in afwachting dat hij naar een dodenhuisje kon weggevoerd wotrden.
Het is wel nuttig als je mekaar goed verstaat.
Zoals Jules uit Vlamertinge die 's avonds op een terras in Lourdes met nog enkele boeren van ginderachter een picon zat te drinken. Zij zitten te klappen en te roepen ondereen terwijl echter hen een Fransman zit hen af te luisteren. Opeens zegt Jules, die den Olijkaard wil uithangen, er tegen . Awel, voel je je niet goed misschien ? Ge zegt lijk niets. De Fransvlaming die al een beetje Vlaams verstaat lacht en zegt Moi, jécoute. Awel, antwoordt Jules, nu dat ge t zegt, ik heb het ook niet te warm.
Er is een nieuw woord uitgevonden:Lourdespremie. Het stond dit weekeind in De Standaard. Als ik deze titel las was ik bijzonder benieuwd.
Met onze afdeling Vrienden van Lourdes keren wij jaarlijks ruim 13.000 Euro uit aan beurzen om naar Lourdes op bedevaart te reizen. Ik dacht ; Zou de nieuwe regering dan ons werk sponsoren ?
Niets van. Het was een zinspeling op de royalty die ambtenaren zich aan het eind van hun carrière toe-eigenen door ongebruikte ziektedagen op te sparen en zich bij brugpensioen van een volle wedde trakteren, wat zou uitkomen op een cadeau van 13000 Euro.
Ik laat in het midden of ik het daarmee eens ben of niet maar ik vind het wel ver gezocht om Lourdes te betrekken in die benaming.
Deze woordspeling zinspeelt op de miraculeuze.genezingen te Lourdes zoals dit te pas en te onpasin sommige kluchten aangehaald wordt.
Je kent die wel. Een vrouw kon geen kinderen krijgen en trok naar Lourdes om er een kaars aan te steken. Nadien moest zij terug om die kaars uit te blazen omdat ze ieder jaar weer zwanger was.
Het is alsof men naar Lourdes gaat om een genezing af te kopen of om Lourdes aan te doen om gezond en fit zoals na een therapie terug te keren. Weet men dan nog niet dat ,na straks 150 jaren Lourdesbedevaarten , dit niet het motief is om naar Lourdes te gaan ?
Er zijn weliswaar in de loop der jaren wonderbare genezingen geweest. De Kerk heeft er 67 officieel erkend. Niet zoveel als er jaarlijks circa vijf miljoen mensen het heiligdom bezoeken.
Jaarlijks ben ik ongeveer drie weken met zieken op bedevaart naar Lourdes. De meeste zieken zijn er reeds meermaals geweest en ziek gebleven. Alhoewel niet genezen, hebben zij op een andere wijze er deugd van gehad en houden zij er aan er terrug te keren. Vooral hebben zij er geleerd hun ziek zijn te dragen.
Heel wat gezonden en wel het merendeel komen ook naar Lourdes met de intentie van een dankbaarheid voor gezondheid en welvaren ofvoor een gunst, bekomen door bemiddeling van Maria.
Wij ,gezondenen, bedevaartorganisators, dokters en verpleegkundigen, brancardiers en helpers die Lourdespelgrims begeleiden weten dat wij het wonder zijn van Lourdes die er voor zorgen dat al 150 jaar lang mensen komen en terugkeren zonder lichamelijk genezen te zijn maar toch innerlijk gesterkt.
Na het verlof beginnen wij de wervingscampagne om door verkoop van lidkaarten van 4 Euro bij de Vrienden van Lourdes een fonds samen te stellen van ruim 13.000 Euro om tijdens de Jubileumtrekking van 150 jaar Lourdes te Roeselare 35 of meer Lourdesbeurzen van 400 Euro uit te keren.
Het is volop vakantietijd. Na de batjes en de soldenkoopjes wordt hetstil in de straten te Roeselare. Familie, vrienden, buren zijn op weg, ver weg op zoek naar betere oorden waar het klimaat misschien nog niet zo opgewarmd is, waar zij genieten van stortvlagen uit douches van de zwembaden in dure hotels. waar niets meer moet van de bazen maar alles mag van hun geliefden.
Wij zijn thuis gekomen uit het mooie Neckar- en Rijngebied om er in mijn tuin een overvloed te vinden van welig tierend onkruid, patatten die al hun kop uitstaken om verlost te worden uit hun natte grond, rabarber om in confituur gepot te worden, sla om in soep gedraaid te worden en venkelknollen voor de diepvries.
Het was een week om er eens uit te zijn, uit die auto langs een drukke autostrade met Duitsers die u aan 180-200 p.u. voorbij snorren.
Daar het weder niet erg meeviel voor lange wandelingen zonder regenscherm maakten wij in het mooie Odenwald rondritjes .
Wie tijdens de eerste vijf weken na Sinksen in de streek van Walldürn is moet het bedevaartsoord van het Heilig Blut eens bezoeken met zijn prachtige basiliek en waar men het schrijn van.het wondervan het H.Bloed van Christus komt vereren.
Deze bedevaartplaats gaat terug tot het bloedwonder in 1330. Een pastoor tijdens een slordige misviering stootte tijdens de consecratie zijn kelk omver en veegde met het kelkdoekje de wijn weg.Tot zijn ontsteltenis vond hij op het kelkdoekje in bloed een gekruisigde Christus met twaalf ecce homos.
Slechts voor zijn dood heeft de pastoor het kenbaar gemaakt. Het is nog steeds dit kelkdoekje in en schrijn dat men daar vereert.
In de streek vindt men dan ook talrijke afbeeldingen van het schrijn van het H.Bloed. op Bildstock ,gemetst in natuursteen, Tijdens deze vijf weken komen duizenden bedevaarders naar Walldürn, per wagen, per fiets en te voet. Jaarlijks is er een voettocht van zeven dagen met pelgrims uit Keulen die zeven dagen lang 35 Km stappen naar Walldürn.
Wij bezochten en deel van de Frankischer Mariënweg, een soort bedevaartroute. In Vlaanderen zingen wij van Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen en van ..daarbij die veldkapel maar wij ontdekten ook daar talrijke barokke kerken en kapellen met glasramen en kunstvolle beelden gesierd. Veel van die kleine kunstvolle heiligdommetjes zijn een overblijfsel van een klooster of een herinnering aan moeilijke tijden zoals de oorlog, de pestepidemie, overstromingsrampen of brandhaarden .
Op de foto bovenaan zie je het mooie retabel uit de St Martinuskerk van Steinbach, anno 1514. Klik op de foto voor kerken en kapellen op de Frankischer Mariënweg.
Men zegt soms dat Bedevaarten eigenlijk een op weg zijn is. Maar als men op weg is kan men ook van zijn reisroute een bedevaartweg maken.
En langs die weg de Heer danken voor het goede dat wij mogen ervaren; gezondheid, gezelligheid, het onbekommerd zijn.
Voor wie nog op reis gaat, vaarwel en kom uitgerust, met meer wetenschap en vreugde terug.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
