MORGEN WORDT MIJN SCHOONZOON BEGRAVEN EN LEES NOG EVEN ZIJN LAATSTE TEKSTEN OP ZIJN WEBLOG: www.hetschrijverken.web-log.nl.
Klik op de foto voor pagina van medeleven door
vrienden en collega's
Afscheid.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
29 december 2007.
Na een nachtje werken op het CIC Brussel heb ik nauwelijks drie uur geslapen. Omstreeks 13.15 uur was ik al present in residentie De Gulden Sporen voor nog een heel moeilijke taak. De serviceflat, die pa nooit zal betrekken, dient te worden leeggehaald. Daar sta je dan, tussen dozen vol emoties, elk met hun eigen verhaal. Een jachttafereel herinnert me aan de 24 jaar dat ik thuis heb gewoond, in Kortrijk. Een lege verpakking van een telefoonoperator aan de eerste GSM die mijn ouders gebruikten. En zo gaat het verder, materialen, serviezen, voor de opkoper een bron van inkomsten, voor mij telkens opnieuw herinneringen aan vroegere en soms betere tijden.
Het is een beetje afscheid nemen, afscheid van een tijdperk, van een leven dat nooit meer terugkomt. Er blijft een leegte achter, ja, en de vraag is of die ooit nog opgevuld kan worden. Nu is het tijd om opnieuw een start te nemen, een nieuw leven te beginnen, zonder vader of moeder. De tijd is aangebroken om verwaterde (vriendschaps)banden weer aan te scherpen, om nieuwe vriendschappen te ontdekken. Dit afscheid is niet echt een vaarwel, maar een nieuwe start geworden.
Tags: Kortrijk, afscheid, de gulden sporen, serviceflat
Kerstdag 2007.
Prinsessen bestaan!
Of toch zeker keukenprinsessen. Gisteren, Kerstdag, was ik uitgenodigd bij Veerle en Kris, samen met de rest van de Dieryncks. Het was een lichtpunt in deze periode, zo enkele uren bij mijn schoonzusje te vertoeven. Ze had zich weer uitgesloofd, zoals altijd trouwens, en we werden vergast op veel lekkers. Champagne met verschillende uitmuntende hapjes, parelhoen met bijpassende saus en fruit en ijsdessert erbovenop. Niets van traiteurs of zo, maar Veerle gewoon zelf in de keuken, en dat ze het kan, heeft ze weeral bewezen. Dergelijke momenten zijn in feite onschatbaar, en pas na een zwaar verlies beseft men dat het net een dergelijk samenzijn is, dat iemand opnieuw energie kan geven. Ik zie uit naar volgende week voor een nieuw samenzijn bij moe en va in Roeselare, waar de bende van gisteren weer van de partij zal zijn. En zo zullen we ons stilaan slepen naar het nieuwe jaar, vol goede voornemens, nieuwe beloftes. Eén voornemen ga ik wel uitvoeren: meer tijd maken voor Veerle en Kris, Annelien en Marieke, want de afstand mag geen excuus meer zijn om elkaar weinig te zien. En natuurlijk vergeet ik de rest ook niet. Maar gisteren, in Torhout, was voor mij even genieten in een donkere periode. Daarom ben ik nu zeker: prinsessen bestaan toch, en niet alleen in sprookjes.
Tags: kerstdag
Kerstmis.
WINTER WONDERLAND.
24 december 2007. We zitten op de vooravond van Kerstmis, traditioneel een feest vol pakjes en sfeermuziek , een avond waarvan verondersteld wordt dat iedereen eens extra zijn best doet. Volgende week is het de week van de goede voornemens. Voor mij is het vanavond een avond van droefenis en dankbaarheid. Er zullen tranen zijn omdat het de eerste kerstmis is zonder mijn ouders dewelke dit jaar in zes maanden tijd beiden gestorven zijn. Maar er zal vooral ruimte zijn voor dankbaarheid.
Ik wil Peter en Gerry danken, Anne, Speedy, Anke, André, Filip en nog vele andere collega's voor het feit dat ze, in voor mij moeilijke omstandigheden, elk op hun manier hebben getoond dat ze meer waren dan zomaar "collega's". Zij zijn voor mij de motivatie om er vanaf 27 december opnieuw tegenaan te gaan. Ik ben dankbaar dat ik er toch zelf nog ben, dat ik enkele heel goede vrienden heb in Nederland, maar vooral wil ik dankbaar zijn voor wat ik heb. Kerstmis is voor mij geen "Christelijk" feest, maar een symbool van liefde en vriendschap. Ik wens aan allen die liefde en vriendschap toe, maar vooral dat het alle dagen een beetje Kerst zou kunnen zijn.
Tags: Kerstmis, feest, liefde, vriendschap, winter wonderland
|
