Buiten de wegomleggingen en een afgesloten autosnelweg zonder een fatsoenlijke aanduiding van de omleiding niet veel beleefd vandaag.

Het spannenste was de wegomleiding, ik rij met een Garmin en een Zumo en met route begeleing om mijn smartphone. Je zou toch denken dat dan een omleiding nemen een fluitje van een cent moet zijn. NIET dus, ze slaan alle drie tilt en ik zoek me het lazerus om terug op de route te komen. Ik kan jullie zeggen dat dit met een temperatuur van 28 graden niet echt een leuke manier is om motor te rijden. Alles uitgeschakeld en het gezond verstand gebruikt dat was nog de beste oplossing. Met al die miserie en gezoek zijn er veel te veel sigaartjes opgesmoord ik heb nu al een derde van mijn voorraad in de lucht geblazen. Uit ervaring weet ik dat er in Tjechie en Duitsland zeer moeilijk sigaartjes kunt bekomen. Afijn, we zien maar wat het wordt.

Het stadje Stolberg in Hartz valt ontzettend mee, het is er aangenaam wandedlen en er zijn volop gezellige terrasjes. Mooie straatjes, lekker bier en goed eten. De eendenborst was uitstekend.

De overnachting is vandaag in gasthaus Kupfer, het gasthaus ligt in het centrum van het stadje dus dat is een meevaller.

Morgen een rit van ongeveer 500 km over binnenwegen en autosnelweg.Als alles goed gaat zit ik morgen in Tjechie.

Redelijk geslapen, maar ik vraag me af waarom ze in Duitsland van die onnozele dunne kussens hebben. Twee op elkaar in vieren gevouwen en nog het gevoel hebben dat je op een dun kussen ligt.

Na een uitstekend ontbijt wordt de Tri (die zich zoals altijd fantastisch gedraagt) rond kwart voor acht gestart. Vol goede moed vertrek ik niet wetende dat deze dag verschrikkelijk zwaar gaat worden. Thuis een toertje maken van 512 km met hier en daar een stukje snelweg is poepsimpel. Zo’n toer is te doen op een fatsoenlijke manier als alles meezit. Maar als er een tiental omleidingen gedaan moeten worden en als het om elf uur in de voormiddag al een graadje of 28 is en er flinke stukken slecht wegdek in de toer zitten dan is het zweten, puffen en werken geblazen. Vandaag weer regelmatig gedacht; jongen toch waarom doe je dit je eigen aan, blijf toch lekker thuis en doe een ritje rond de kerktoren. Neen, dus deze oude man zal het waarschijnlijk nooit afleren, hoe verder hoe liever is nog altijd het motto.

Ik heb vandaag dus zes uur en drie kwartier gereden, de spaarzame stukken snelweg heb  ik wel constant rond de honderdzestig km per uur kunnen rijden. Op het einde van de rit nog een onweersbui en dertig km bar slechte weg dus was ik weer aan het mekkeren waarom ik hier in godsnaam rond lig te dalken. Al bij al geen tijd gehad om fatsoenlijk foto’s te nemen alhoewel het hier prachtig is, niet gegeten juist drie keer gestopt om rap rap een sigaartje te roken. Rond 16 u steendood aangekomen in het hotel.

Na een heerlijke douche, en een paar sigaartjes op het terras met een prachtig uitzicht ben ik alle ellende weeral vergeten. Ik heb hier een heerlijke kamer met mooi uitzicht, het bier is lekker en koud en het avondmaal is uitstekend. En er liggen normale kussens op het bed. Dus de Kees gaat toch nog maar een paar jaartjes wachten om rond de kerktoren te gaan rijden.

Morgen heeft de Tri een welverdiende rustdag en trekt de Kees de bergen in om de bron van de Elbe te gaan bezoeken, als het geen wandeling is van een uurtje of vier;

Eindelijk kan ik vandaag de bron van de Elbe gaan ontdekken. Aan de receptie van het hotel heb ik een Gopass gekregen waarmee ik korting krijg bij het gebruik van de kabelbanen. Ik kom erachter dat ik weer niets bij heb om het materiaal in te steken wat ik onderweg nodig heb. Ik moet namelijk nogal wat meeslepen zoals een koeltasje waar mijn insuline spuiten inzitten, een paar pakjes koekjes om een eventuele hypo op te vangen drinken sigaren enz. Te veel om in mijn broekzakken te stoppen. Voor de zoveelste keer in mijn reis carrière ga ik weer maar een rugzakje kopen.

Alles ingepakt, gezwind de motor op (in mijn jeansbroek een motorbroek is wat zwaar om bij een graadje of 28 te gaan wandelen) De eerste kabelbaan werkt nog niet, de tweede evenmin en de derde doet het ook niet. Waarschijnlijk te vroeg in het seizoen. Ik ben goed gezind vandaag dus ik maak me er niet druk over. Ik rij gewoon met de motor naar boven en dan zie ik wel waar ik uit kom.

Nog geen vijfhonderd meter ben ik weg en sta ik voor een bord dat zeer duidelijk is. Verboden voor auto’s en motors om verder te rijden. Na wat opzoekwerk kom ik te weten dat er enkel speciale bussen door het nationale park mogen rijden. Er zijn onderweg diverse stopplaatsen waar je dan met een wandeling kunt beginnen. Na nog wat opzoekwerk kom ik te weten dat de dichtstbijzijnde stopplaats om naar de bron te wandelen een wandeling van ongeveer viereneenhalf uur is. Nu begint het me wel serieus mijn kloten uit te hangen. IK denk er niet aan om met deze hitte drie uur bergop te gaan wandelen en nog eens anderhalf uur terug alleen maar om een foto van die klote bron te hebben. Hier sta ik dan met mijn rugzakje, omdat ik niet heel de dag op een terras wil gaan hangen besluit ik om aan een stuwdam langs het meer te gaan wandelen.

In de namiddag nog wat gewandeld in het stadje waar ik de dorpsgek tegen kwam. Een beer van een vent met een grote baard en een wandelstok bekleed met het vel van een hermelijn denk ik. Ik heb hem een tijdje in de gaten gehouden en kom tot de conclusie dat hij zo gek nog niet is. Elke toerist die een foto van hem nam moest hem betalen. Ik heb geen enkele toerist zien weigeren om te betalen.

Al bij al een rustige aangename dag gehad, lekker gegeten en redelijk wat terrasjes gedaan.

Morgen beginnen we langs de Elbe te sokkelen, de overnachting is voorzien in Ceska Lipa. Toch nog een rit van 285 km.

Even terugkomen op gisterennacht, een kwartier na middernacht word ik wakker van een verschrikkelijke jeuk. De linkse kant van mijn bovenlichaam staat vol met bobbels. Ik maak er een foto van om het te tonen aan de receptie bij het uitchecken. Ik kan in mijn bed niets bijzonders vinden en ga terug proberen te slapen weliswaar met mijn hemd en broek aan. Nog geen half uur later staat ook de rechtse kant van mijn bovenlichaam vol met dezelfde bobbels. Ik ga wat googelen en kom bij foto’s uit met dezelfde bobbels als ik heb. Waarschijnlijk zijn het beten van bed wants. Ik besluit om niet meer in dat bed te gaan liggen, probeer nog een paar uur te slapen in een stoel die op de kamer staat. Geen prettige nachtrust gehad, ben dan ook niet van plan om voor deze nacht 52 euro te betalen.

Aan de receptie denken ze er echter anders over. De dame die daar zit was zwaar verontwaardigd als ik over beestjes in het bed begon. Dit is een viersterrenhotel mijnheer hoe durft u zoiets te veronderstellen? Volgens haar kan ik niet tegen de zeep waarmee het beddengoed gewassen is. (Haar dochter heeft dat ook) Hallo mevrouw, ik heb al in honderden hotels geslapen en dit in de raarste landen nooit last gehad van zeep. Afijn om een lang verhaal kort te houden, ik heb de nacht wel moeten betalen.

Ik vertrek met een aangename 20 graden en ben benieuwd wat de dag gaat brengen. Ik wist het redelijk snel, hitte, hitte  en nog eens hitte. Ik ga hier zeker niet zitten klagen over het weer maar als het rond een uur of elf al 29 graden is en dat oploopt tot 33 graden is het echt niet heerlijk rijden met een lijf vol bobbels die jeuken als de pest.

In normale omstandigheden is dit best een leuke rit om te rijden, aangename slingerwegen, het wegdek is van redelijke kwaliteit, charmante dorpjes en mooie steden. De laatste 150 km gaan echter constant door landbouwgebied, de eerste kilomaters is het nog aangenaam maar na 50 km heb je het wel gezien. De wegen blijven gelukkig bochtig genoeg om me niet te vervelen.

De laatste 40 kilometers eindigen in een ongezien chaos (inderdaad Theo, altijd aan het einde van een rit) ik kom op een rotonde en de hoofdweg naar Ceska Lipa waar ik moet zijn is afgesloten. Er komen vier wegen uit op de rotonde, op alle vier die wegen staan km files. Als ik eindelijk de rotonde kan op rijden volg ik het omleidingsbord naar Ceska Lipa. Aan het eerstvolgende kruispunt gedaan met omleidingsborden. Tot drie keer toe kom ik in de files te staan om de rotonde te passeren. De derde keer helpt een vriendelijke mens op een scooter mij uit de problemen. Ik verlies hier anderhalf uur op het heetste van de dag. Als ik aan sta te schuiven zit ik in een temperatuur van 36 graden. Het was weer een gezellige dag.

Morgen naar Dresden voor twee nachten, het ticket voor de hop on hop off bus is al besteld. Een rit van 285 km. De weersvoorspelling zegt dat het morgen nog een paar graden warmer zal zijn dan vandaag. Joepie, leve de jeuk.

Een goede nacht gehad in een kamer waar je gemakkelijk met vier had kunnen verblijven. Het probleem van de jeuk is ook opgelost. Ik ben blij dat het opgelost, maar minder blij om het probleem te voorkomen. Het ligt namelijk aan de hitte in combinatie met alcohol en het gebruik van Medrol. Het zal dus redelijk waterachtig worden op deze reis, maar het gevoel van een paar honderd muggenbeten te hebben is ook niet alles.

De start liep vandaag niet over een leiendakje, om de eerste omleiding te vermijden sla ik een weggetje in dat na een paar honderd meter wel heel slecht wordt. Een drietal km is het laveren rond diepe putten en over losse steenslag. Het zweten is nu al begonnen. Na deze hindernis heb ik echter een fantastische rit gereden vandaag. Om dit soort ritten te rijden is de reden dat ik zo graag op reis ga met mijn geliefde Tri. Wat kan mij de hitte schelen, de slechte wegen en alle andere miserie die je altijd wel tegenkomt als je op reis bent. Elke dag starten met het gevoel hoe zal het vandaag zijn en dan onverwachts is er altijd wel die ene rit die eigenlijk perfect is.

Ook vandaag kom ik weer groggy aan in Dresden, het hotel ligt in het centrum van de stad en ik kan jullie verzekeren als je met 34 graden van het ene stoplicht naar het andere moet rijden je gevoel krijgt dat je ballen aan het koken zijn en je hersenen liggen te pruttelen. Toch ben ik blij dat ik rij.

Het ergste van zo’n dag is aan de receptie aankomen. Terwijl je half bewusteloos van je motor gestapt bent, kom je zwetend en puffend aan die receptie, daar krijg je een papiertje voorgeschoven om dit even in te vullen. Hallo, ik weet nog amper hoe ik heet op dit ogenblik. De receptionist kijkt me meewarig aan terwijl ik hevig bibberend dat onnozel papiertje probeer in te vullen. Op de zweetdruppels die op dat klote papiertje vallen kun je geen letter geschreven krijgen het wordt dan ook een janboel van jewelste. Ondertussen dat ik zo sta te klooien krijg ik hele uitleg over het ontbijt, of ik een kamer met zicht op de rivier wens of een stadszicht. Ik kijk hem onnozel aan en zeg hem dat het mij geen bal kan schelen. IK WIL NAMELIJK DOUCHEN.

Na de douche heb ik nog een goed gesprek gehad met die mijnheer, hij heeft me zelfs een pint aangeboden in de bar. Dat kan ik toch moeilijk laten liggen dan gaat die mens denken dat ik echt kierewiet ben. En ik zie het echt niet zitten om die mens heel mijn jeukverhaal te gaan vertellen dus hoop ik maar dat het van één pint mee zal vallen.

Morgen Dresden gaan verkennen, volgens de weersvoorspelling in de regen.

Ik heb een kamer met zicht op de rivier en heel de middag de zon op mijn raam zonder airco. Maar wel lekker gegeten.

Goed weer, goed hotel en geen problemen meer moet dat niet zijn om een dag in Dresden door te brengen. Op tijd het ontbijt genomen en al mijn rommel die ik bij een wandeling nog heb in de rugzak gekieperd. Een tweetal kilometer wandelen (het zullen niet de laatste zijn) om naar de startplaats van de op on op off bus te gaan. Het is nog warm maar niet meer zo verstikkend als gisteren 26 graden. 

Stipt op tijd vertrekt de bus, ik steek de audiogids en mijn oor en krijg heel de geschiedenis ver Dresden. Het valt op dat er weinig over de tweede wereldoorlog wordt gesproken die toch veel schade heeft toegebracht aan de stad. Ook hier krijgen de toeristen af en toe nogal optimistische informatie. Bv. het mooiste plein ter wereld, ik kan jullie verzekeren dat er in Moskou, St. Petersburg en Florence ook schitterende pleinen te vinden zijn. Volgens de gids is de Elbe met een lengte van 1.094 m de langste rivier van Europa. Met deze lengte staat de Elbe op de negende plaats en dit weet ik heel zeker want ik heb zelf een paar rivieren afgereden die langer zijn dan de Elbe. Maar die overdreven informatie geven ze in elk land, de mooiste kerk ter wereld, de hoogste toren ter wereld enz.

Dresden is een fijne stad en zeker een bezoek waard, gezellige terrasjes, geen overdreven drukte en de mooiste gebouwen en pleinen liggen relatief dicht bijeen. Het was fijn hier in het hotel Am Terrassenufer en het zal morgen weer fijn zijn op mijn goede trouwe reisgezel de Try.

Het is donker aan het worden in Dresden, tijd om te gaan slapen

Morgen rijden we verder langs de Elbe de overnachting is in Worlitz gelegen aan, hoe kan het anders, de Elbe. Een ritje van 250 km.

Ondanks de vele omleidingen toch een mooie rit gereden. De laatste veerboot die ik genomen heb zet me voor de deur van het hotel af.

Geen verslag van de rit vandaag, het weer is te mooi en er heerst hier een gezellige drukte in het hotel, te gezellig om mij op te sluiten in mijn kamer om aan de blog te werken. De Kees heeft ook verlof he.

Trouwens ik moet op tijd gaan slapen morgen staat er een rit van 335 km over binnenwegen op het programma.

Het kan niet alle dagen kermis zijn, zo ook met de ritten het kan niet elke dag een fantastische rit zijn. Al wie dat beweert geloof ik niet. Vandaag had ik zo’n dag, een ongelooflijk saaie rit van meer dan 300 km. Ik heb een paar foto’s in het toch wel mooie stadje Magdeburg kunnen nemen. Veel tijd had ik niet om dit stadje te bezoeken, de veerboot die ik moest nemen om bij het hotel weg te kunnen vertrok pas om negen uur. Voor de rest eindeloze landbouw met één foto heb je alles gezien. Nog een veldje met klaprozen, een kleurrijke berm en dat is het dan zowat voor vandaag. Opmerkelijk was een dorpje dat letterlijk in de schaduw van een hoge dijk van grint ligt.

De dagelijkse omleiding waren vandaag het spannendste dat er te beleven viel. Het onprettigste was geflitst worden bij de ongelooflijke snelheid van 36 km per uur.

Maar ik ga niet klagen, het weer is uitstekend 20 tot 22 graden perfect om met de motor te toeren, en ik kon mij regelmatig uitleven op mooie bochtige wegen waar honderd km per uur mag gereden worden.

Al bij al dus een saaie rit maar toch amusementswaarde genoeg om niet in slaap te vallen.

Morgen komen we in Hamburg aan war de Elbe in de Noordzee stroomt. Toch weer een rit van 300 km, natuurlijk weer over de binnenwegen.

Na een goed ontbijt starten we op tijd voor de tamelijk lange rit van 300 km. De kilometerteller van de Tri is gisteren over de 115.00 km gegaan. Wat is me dat een motor zeg, bar slechte wegen heeft ze gehad, een rit door de woestijn in Marokko, daar ook nog eens drie dagen in een zandstorm gestaan en nooit heeft mijn trouwe maat me één keer in de steek gelaten.

Het is redelijk fris bij de start, meer we hebben een blauwe lucht en na een uurtje is het ideaal motorweer. De rit ziet er op de kaart een stuk beter uit als gisteren. We rijden al snel door mooie stukjes natuur en zien de Elbe steeds forser worden.

In Hamburg rijden we door het havengebied er is echter weinig gelegenheid om hier foto’s te nemen. Tamelijk druk verkeer en geen parkeergelegenheid. Als we voorbij een scheepswerf komen kan ik op een parking gaan staan voor een paar foto’s ook neem ik hier aan een kraam mijn lunch. We zijn nu bijna de haven uit en vervolgen onze weg langs de Elbe. Het is hier heerlijk toeren, jammer dat we regelmatig stukken moeten overslaan van de route omdat het daar in het weekend verboden is voor motors. Het is natuurlijk gemakkelijker om zo’n bord weg te zetten dan die paar zotten die hier in het weekend over de dijken aan het racen zijn. Nu wordt elke motorrijder gestraft.

In het immens grote havengebied rijden we voorbij de productiehallen van Airbus, best wel indrukwekkend hoe groot het allemaal is. Volgens een mijnheer die daar gewerkt heeft zijn er hier 5.000 mensen te werk gesteld.

Mooi op tijd komen we in Cuxhaven aan, eerst een paar foto’s van de haven en dan het doel van deze reis de monding van de Elbe.

Morgen rijden we langs de Noordzee naar Bremerhaven daar gaan we de veerboot op die ons naar de overkant van de Weser brengt. Dan over binnenwegen naar de provincie Groningen en van daaruit op de autosnelweg naar huis. Een rit van ongeveer 530 km.