Na een spannende motor reis in 2010 naar Syrie is het reizen wegens gezondheidsproblemen even op de achtergrond geraakt. De gezondheidsproblemen zijn echter in die mate de goede kant uit aan het gaan dat ik weer een langere reis durf te ondernemen. Op 01/05/2013 vertrek ik dan ook naar de bron van de Donau in Donaueschingen (Duitsland) om de Donau te volgen tot aan de monding in de Zwarte Zee. De Donau, Europa's op één na langste rivier,(2840 km) verbindt het Zwarte Woud met de Zwarte Zee. De volgende landen zal ik doorkruisen; Duitsland, Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, Kroatië, Servie, Bulgarije, Roemenië, Moldavie en Oekraine. Volgens mij ingrediënten genoeg om er een pittige reis van te maken. De bedoeling van de blog is om mensen die deze reis willen volgen op de hoogte te houden van het reilen en zeilen onderweg. Natuurlijk hoop ik onderweg talrijke reacties en tips van jullie te ontvangen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Vandaag een rit om u tegen te zeggen, er moeten 670 km autosnelweg afgelegd worden. Om half acht de motor gestart en met een frisse 4 graden boven nul naar Kapellen gereden om Kris op te halen. Kris, die al jaren mijn boekhouder is rijdt namelijk mee tot in Boedapest. We hadden om acht uur afgesproken , ik bel dan ook stipt om acht uur aan bij Kris. Tot mijn grote verbazing komt hij open doen in zijn ondergoed en met piepkleine oogjes. Hij had gisteren nog een feestje gehad. Nadat Kris zijn BMW GS had volgetankt konden we(eindelijk) de autosnelweg op om aan de wettelijk toegelaten snelheid onze kilometers aan te pakken. In de Ardennen was de zon verdwenen maar het bleef gelukkig droog. We hadden wel af te rekenen met ferme windstoten en haalden net geen 10 graden. Even tanken in Luxemburg om vervolgens Frankrijk binnen te rijden. Als we de grens van Frankrijk passeren begint het toch wel te regenen zeker. Kees, zijn Guzzi en regen dat is één van de zekerheden in zijn leven. Gelukkig is de regen van korte duur maar de zon is nog steeds niet van de partij. Bij het binnenrijden van Strasbourg liet onze gele vriend zich eindelijk zien, in een mum van tijd hadden we een aangename temperatuur van 18 graden. Onder en stralende zon zijn we rond 17 uur aangekomen voor onze overnachting in Untergang(Duitsland). Nog vijftien kilometer en we zijn in Donaueschingen, eigenlijk begint hier de reis langs de Donau.
Na een grote frisse pint en een heerlijke forel zit deze eerste aangename dag er op.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Vandaag weer
te laat vertrokken. Het is tien uur wanneer de motoren worden gestart. Volop
zon en we halen vlot 20 graden. Ideaal motorweertje. Na zeventien kilometer
komen we bij de bron van de Donau. Althans dat was de bedoeling. De Duitsers
dachten er echter anders over. Die hebben/hadden besloten om het monument dat aan
de bron staat te gaan restaureren. Alle toegangswegen naar de bron waren dan
ook afgesloten. En neem het van mij aan, als Duitsers iets afsluiten dan is het
wel degelijk afgesloten. Zelfs met een motor was er geen doorkomen aan. Dus, na 687
kilometer te hebben gereden om een foto te nemen die de start van deze reis
moet symboliseren is dit niet gelukt. Dit kan echter de pret niet drukken, we
krijgen namelijk 200 fantastische kilometers onder onze wielen geschoven.
Heerlijk asfalt, ontelbare bochten en prachtige vergezichten, we zitten
regelmatig boven de duizend meter.
Als we door
het mooie Donaudal rijden ligt de Donau links dan weer rechts naast ons.
Ontelbare keren steken we de Donau over middels prachtige bruggen.
Tijdens de middagpauze
nuttigen we een kom heerlijke aspergesoep en nemen we als afsluitertje een goed
kom koffie met en dikke zwarte sigaar. Volgens mij kun je in Duitsland ook wel
leven zoals God in Frankrijk.
Ondanks dat
het maar een ritje was van 230 kilometer komen we na 17 uur aan in het hotel.
Er wordt dan ook besloten om vanaf morgen vroeger te gaan vertrekken.
Na een dag
motor rijden is het heerlijk, ik zou bijna zeggen onmisbaar om in de douche te
kruipen. Wat en zalig gevoel. Na de douche staat er een echte bikers maaltijd
klaar om deze dag weer op een fijne manier af te sluiten.
Morgen verlaten
we Duitsland en komen we aan in Oostenrijk.
Voordat we
de grens met Hongarije passeren moet er nog een probleempje opgelost worden.
Kris heeft namelijk zijn identiteitskaart vergeten.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (2 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Jullie mogen drie keer raden hoe laat we vandaag ondanks onze afspraak van gisteren vertrokken zijn. Inderdaad klokslag tien minuten over tien zijn de motoren gestart. Er waren twee geldige redenen voor deze late start. Ten eerste de problemen met Kris zijn papieren (zie vorig verslag) en ten tweede Kees zijn pillen. De papieren van Kris worden Maandag door DHL bezorgd aan de Belgische ambassade in Wenen. Dit leek ons de beste oplossing, aangezien de Donau door Wenen stroomt en aangezien wij de Donau volgen, rijden wij dus logischer wijze ook door Wenen. Kris naar zijn ouders gebeld, naar zijn kantoor, naar DHL en naar de ambassade in Wenen. Ambassade is pas open om negen uur dus vroeg vertrekken was zo wie zo niet mogelijk.
Kees moet elke week op donderdagmorgen chemopillen innemen. Om de bijwerkingen van die pillen tegen te gaan moet hij op vrijdagmorgen Foliumzuur innemen. Die clown doet dit al minstens een half jaar dus zou je denken dat is toch niet zo moeilijk. Niet bij Kees (hij is een dagje ouder aan het worden) hij neemt dan ook voor de verandering al zijn pillen op donderdag. Op zijn minst gezegd niet erg verstandig. Oplossing, naar echtgenote bellen. Echtgenote wachten tot het spreekuur van dokter begint. Dokter uitleggen wat voor een domme streek echtgenoot heeft uitgehaald. Oplossing dokter; NIET MEER DOEN. Echtgenote terug naar Kees bellen met de mededeling; niet meer doen. Kees in het vervolg toch maar een beetje opletten bij het innemen van zijn pillen.
Walla, eindelijk kunnen we vertrekken in een druiligere motregen, mist en een temperatuur van een frisse 11 graden. Het eerste deel van de rit is het tegenovergestelde van gisteren. Er is werkelijk geen kloten te zien. We rijden beiden doodgraag met onze motor maar na een paar uur begint de verveling toch wel toe te slaan. Na de middagpauze rond een uur of één begint het weer beter te worden. Ook van eentonigheid op onze route is geen sprake meer. We rijden weer langs mooie vergezichten en door typische Duitse dorpjes. De Donau heeft zich ondertussen ontpopt als een fiere rivier. Voor de eerste keer zien we ook scheepvaart. Ook gaan we voor de eerste keer met en ferry naar de overkant van de Donau. Ferry is eigenlijk wel fel overdreven. Het is een bootje zonder motor die door de stroming langs een kabel wordt voortgestuwd. De schipper houdt met een soort roeispaan het bootje op koers. Je moet het meegemaakt hebben om het te geloven. Aan de overkant aangekomen heeft Kris een verse forel van de gril in zijn kas geslagen en Kees een paar braadworsten met zuurkool.
Aangezien onze toer vandaag maar 190 kilometer lang was waren we rond 16 uur in het hotel. We zitten zeven kilometer voorbij Regensburg. Gisteren dus een fout gemaakt in het verslag. ik zal het weer maar op de leeftijd steken. (toch één voordeeltje van het ouder worden) Te vroeg om te eten en rond het hotel is niets te zien. We besluiten in te checken, onze bagage naar de kamer te brengen en naar Regensburg te rijden. Het is goed weer geworden om een klein wandelingetje te doen in het centrum en een groot terras te bezoeken alwaar we een heerlijke cocktail hebben gedronken. Rond 19 uur terug in het hotel en na het nuttigen van een bikers steak (stond zo op de kaart vermeld) plus ons half litertje bier is ook deze dag weer voorbij gevlogen.
Morgen zijn we echt in Oostenrijk.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Vandaag zijn al de voorgaande problemen opgelost. Na een uitstekend ontbijt, (er was zelfs een apart buffet voor diabetici) worden de motoren op het voorziene uur, negen uur gestart voor een toer van 220 kilometer. Er wordt onder een zwaar bewolkte hemel met af en toe een spatje regen vertrokken. Dit was gelukkig niet van lange duur, het werd perfect motorweer met wat zonneschijn en een aangename 20 graden. We voelden ons zo goed dat we de culturele toer zijn opgegaan. Ja, ja wie zou dat gedacht hebben. We gaan het Walhalla van Regensburg bezoeken, een prachtig gebouw met een uniek uitzicht over de Donau. Aangezien ik geen zin heb (kom juist van de kermis in Linz ook zeer cultureel) om hier uit te leggen wat een Walhalla is raad ik de
geïnteresseerden aan om dit op Google uit te zoeken. In ieder geval staan er in de zaal veel borstbeelden van beroemde personen van het land zo als bijvoorbeeld Mozart. Na het bezoek rijden we langs een tamelijk eentonige weg naar Passau. We wijken af van de uitgezette toer om in het centrum van Passau rond te kijken. We komen uit op een klein terras waar we een grote bak ijs met slagroom en warme chocoladesaus binnen spelen. Ondertussen de flanerende dames bewonderen. Het tweede deel van de rit, van Passau naar Linz is prachtig. We blijven constant naast de Donau rijden en genieten met volle teugen van de uitzichten en de heerlijke bochten. Kris, die in totaal nog geen 10.000 km met een motor heeft gereden rijdt tot mijn grote opluchting vrij vlot en ontspannen met zijn BMW GS. Hij neemt geen risico's en blijft wanneer de bochten wat snediger worden wat achter zodat ik af en toe mij eens lekker kan laten gaan. OP voorstel van Kris ga ik de toer van morgen veranderen, hij zou eens een bergrit willen doen. Vol vertrouwen dus.
Rond 16 uur komen we aan in Linz, een mooie stad aan de Donau. In het mooie Austria Trend hotel worden we zeer goed ontvangen. Vrij vlug zijn we omgekleed en gaan we de stad verkennen. We beginnen eerst met het culturele gedeelte, een bezoek aan de in mens grote kermis Ik ga even jaren terug in de tijd en begin vol overgave aan het ballengooien kraam naar harte lust de blikken van het schap te gooien. (behalve 1) Dan maar in het reuzenrad, waar we op het hoogste punt een mooi zicht hebben over de Donau en de kermis.
Na een heerlijke spaghetti en ons half litertje bier is ook deze dag weer zeer geslaagd.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Vandaag lang en rustig van het heerlijke ontbijt genoten. Een groot buffet waar nu eens alles aanwezig was. Het ging van fruit tot gebak, gekookte os gebakken eieren enz. enz.. Noem iets op en het was er. We starten de motoren dan ook rond een uur of tien. Het weer zag er zo goed uit dat ik voor de eerste keer op deze reis mijn zomerkleren uit de koffers kon halen. Met veel passen en meten kreeg ik mijn andere kleren uiteindelijk in de koffers gestoken. Omdat ik een pomp bij heb die ik op de accu van de motor kan aansluiten is er eigenlijk wat plaatsgebrek. We wijken vandaag van de originele route af omdat Kris eens over de bergen wilt rijden. Ik heb een omweg van een uurtje gemaakt met werkelijk de kleinste weggetjes en barsten vol met bochten. Voordat we de bergen in gaan overlaadt ik Kris met goedbedoelde raadgevingen. Pas op in de schaduw voor natte plekken op de baan. (glad) Blijf van je remmen af als je in bocht op grind terug komt. Je remt jezelf onderuit heb ik tot mijn spijt zelf al ondervonden. Hoe smal de weggetjes ook zijn, hoe weinig verkeer er ook is, neem elke onoverzichtelijke bocht als of er een tegenligger komt.(levensgevaarlijk indien hiermee geen rekening wordt gehouden) En het voornaamste probeer me niet te volgen als het te snel gaat.(te gevaarlijk) Ik was bijna bezig als of ik zijn vader ben Trouwens, er is een berichtje binnen gekomen van de mama van Kris waarin ze zegt; dat ze blij is dat Guzzi zo goed voor haar zoon zorgt. bij deze bedankt mama van Kris.
Het is allemaal goed gegaan, maar toch is na dit ritje door de bergen Kris terug met zijn voetjes op aarde gekomen. Hij is zich nu wel bewust dat hij nog onervaren is en nog met wat beperkingen zit als het echt bochtig wordt. Trainen in de Ardennen zou ik zeggen. Terug op onze originele route blijven we Langs de Donau rijden tot onze bestemming van vandaag. Het vis voor mij vandaag de mooiste rit die we tot nu toe gereden hebben. We rijden door een prachtig dal met constant wisselende beelden. We stoppen tijdens onze middagpauze om een terras met een prachtig zicht op de Donau. Zeg nu zelf, wat is er beter dan met zo'n uitzicht een heerlijke forel, een stevige koffie en een lekkere dikke zwarte sigaar te nuttigen. Het is dan ook niet te verwonderen dat de middagpauze danig uitliep. Het gevolg was dan ook dat we met een ritje van amper 2OO kilometer pas rond 17 uur op onze bestemming waren. Al bij al was het toch best een vermoeiende dag en we besluiten dan ook om eerst op het gemakje uit te pakken en te douchen. We spreken af om rond 19 uur Tulnn An Der Donau te gaan verkennen, zo te zien bij het doorrijden een gezellig stadje aan de Donau.
Na een wandeling langs de Donau, waar we een mooi monument zien staan komen we op een gezellig pleintje. Op het terras van een restaurant nuttigen we ons avondmaal begeleidt door een half litertje bier.
Morgen naar Wenen, hopelijk liggen de documenten die Kris besteld heeft op het Belgisch Consulaat zodat we ongehinderd Hongarije kunnen binnen rijden. .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Terwijl we bezig zijn met onze bagage begint het te regenen. Ik besluit dan ook om mijn zomerkleding terug op te bergen. Als ik met deze kleding in een bui terecht kom ben ik binnen de vijf minuten kletsnat. Het is maandag, dus komen er bij Kris weer volop mails binnen van zijn clieenteel dat met vragen zit. Kris heeft namelijk een goed draaiend boekhoudkantoor. Nu weet ik uit ervaring als voormalig kleine zelfstandige in verzekeringen dat je die mails wilt/moet beantwoorden, en dat er regelmatig een telefonisch gesprek nodig is. Ik heb er dan ook alle begrip voor dat we wat later vertrekken.
We vertrekken rond tien uur, het is ondertussen droog maar zwaar bewolkt. We rijden door de bergen naar Wenen. Mooie brede wegen met heel wat haarspeldbochten, weer een nieuwe ervaring voor Kris. We doen het dan ook kalm aan, ik geef Kris wat tips hoe je volgens mij het best zo'n bochten aansnijd. Na een goed half uurtje zien we Wenen in de diepte liggen. Door de mist die in flarden tussen de bergen hing was het onmogelijk om hier een fatsoenlijk foto te trekken. In een reactie die de moeder van Kris heeft ingezonden merk ik toch wel wat bezorgdheid op, heel normaal voor een moeder zou ik denken. Ik wil toch benadrukken dat we zeker het gevaar van het motorrijden niet onderschatten, er wordt dan ook zeer defensief gereden. Trouwens ik zou wel gek zijn om met Kris, die toch nog niet zo veel ervaring heeft met het motorrijden, aan onnozele snelheden door de bergen te rijden. Dus moeder van Kris maakt u a.u.b. niet te veel zorgen, we doen er alles aan om het veilig te houden.
Om elf uur staan we aan de Belgische Ambassade in Wenen. De papieren voor Kris zijn er nog niet, ze gaan telefonisch contact op nemen zodra de papieren arriveren. We besluiten dan ook om het centrum van Wenen te gaan bezoeken. Wenen is een stad met toch wel een hectisch verkeer en ontelbare stoplichten. Aangezien de temperatuur ondertussen opgelopen was tot 24 graden komen we kletsnat van het zweet in het centrum van Wenen aan. En ja wel, ondertussen hadden ze van uit de ambassade op het antwoordapparaat ingesproken dat de papieren er waren. Het is dan halftwaalf. Aangezien de ambassade sluit van 12 tot 14 uur trekken we de zomerkleren aan en rijden terug. Zo blijf je tenminste bezig, en zie je nog eens iets van Wenen. Het is vijf voor twaalf als we terug aan de ambassade staan en Kris eindelijk in het bezit is van zijn rijbewijs en identiteitskaart. En wat had je gedacht, terug naar het centrum. Bloedheet en een hectische drukte. De Kees had het onderhand wel gezien in Wenen. Eindelijk vinden we een parkeerplaatsje en is het tijd voor de appelstrudel. Deze was zo lekker dat het leed van het verkeer snel was vergeten.
Na de nodige foto's en het geslenter door Wenen was het eigenlijk vrij snel redelijk laat. We zoeken onze motors en vertrekken, niet echter zonder eerst de grootste toeristenval van Oostenrijk te bezoeken namelijk het Praterpark. Voor de derde keer door het centrum om naar iets gaan zien wat absoluut geen bal voorstelt. Ik ben er enkele jaren geleden al eens geweest. Maar ja, als je voor de eerste keer in Wenen komt moet je volgens de reisgids het Praterpark hebben bezocht, dus bij deze is dat ook gedaan. Voor mij zeker de laatste keer. Het is 16 uur wanneer we eindelijk uit Wenen zijn. We moeten dan nog door Slowakije om Hongerije binnen te rijden. We slapen vanavond in Gyor. Bij het binnen rijden van Slowakije zien we heel confronterend het verschil van weelde tegenover Oostenrijk. Het is er zoveel grauwer, en natuurlijk de wegen barslecht. Ik moest even terug denken aan de reis naar Syrie die ik in 2010 met Theo heb gemaakt, daar hebben we wegen meegemaakt die elke verbeelding tart. We rijden over de E 75 (een prachtige naam voor een ongelooflijk slechte weg) door Slowakije. Aan het grenskantoor Slowakije-Hongarije vergeten we van verbazing een foto te nemen.Het is een vervallen gebouw waar in geen enkel raam nog glas staat en het onkruid tiert er welig. Hier had Kris dus zijn papieren niet nodig. Echt een stukje niemandsland. We manouvreren tussen de gaten in het wegdek en sukkelen Hongarije binnen. Ook in deze streek van Hongarije kun je niet echt spreken van veel weelde. Enkel landbouw en totaal geen toeristische activiteiten.
Om 18 uur zijn we in het hotel dat gelegen is aan een gezellig en mooi plein in Gyor. De motors worden gestald, snel een douche genomen en op zoek naar eten en Hongaarse Florinten. Hou je vast he, 100 is ongeveer 29.000 Florinten. Een uitgebreide maaltijd voor twee personen; drinken,soep,hoofdgerecht en nagerecht 32 . De Goulash soep was heerlijk. Het is feest, en dat heeft de Kees geweten. Hij heeft zich nog eens laten gaan. Om een lang verhaal kort te houden het is geeindigd met een Gin Tonic Ik weet het, niet bepaald verstandig met mijn pillengebruik en insuline gespuit , het gebeurdt dan ook maar zelden, dan is het ook wel genieten. Dat is dan ook de reden dat ik nu om zes uur in de morgen(redelijk fris, maar toch) het verslag aan het schrijven ben. Na het ontbijt gaan we Gyor op een normale manier verkennen. De foto's hiervan worden vanavond op de blog gezet. Vandaag rijden we naar Boedapest.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Om halftien gestart. De toer ingekort wegens koppijn en suffigheid van de Kees. Blijkbaar is hij toch te oud geworden om zonder kleerscheuren een avondje door te zakken. We rijden nog altijd een slecht wegdek dat de koppijn zeker niet ten goede komt. Via Eztergom en Viségrad rijden we Boedapest. Het weer is dusdanig goed dat we in zomerkleren kunnen rijden. In Viségrad rijden we via de panorama weg naar het kasteel dat hoog boven de Donau is gelegen. Het stikt hier van de Japanners. Ik heb op mijn vele reizen nog maar één keer geen Japanners tegengekomen en dat was in het Midden-Oosten. Na wat foto's en een koffie rijden we rechtstreeks naar Boedapest waar we rond drie uur aankomen. Hier had ik één kamer geboekt maar het was geen probleem om een kamer bij te boeken. Nou, kamer is voorzichtig uitgedrukt. Het is meer een appartement met keuken en badkamer bedoelt voor minstens twee personen. Aan de balie kregen we een uitleg over de werken die aan het gebouw bezig zijn. We zouden eventueel last kunnen hebben van geluidsoverlast. We vertelden dat we daar geen enkel probleem over zouden maken. omdat ze dit zo op prijs stelden kregen we elk een fles rode wijn. Probleem voor Kees, want hij heeft geen plaats in de koffers van zijn motor dus zal hij de fles moeten kraken. Op drie dagen moet dit volgens mij zonder al te grote katers wel lukken. Voor Kris begint het einde in zicht te komen. Hij vertrekt Donderdag terug naar huis. Misschien gaan we eerst zijn fles wijn maar nuttigen. . Na het inchecken een flinke wandeling door Boedapest gedaan, zo flink dat de Kees op dit ogenblik platte rust gaat nemen. Ik ben er dan ook niet zeker van of ik vanavond nog buiten kom. Aangezien ik hier drie dagen blijf zal er waarschijnlijk een algemeen verslag van die drie dagen op de blog komen. Morgen heel de dag Boedapest verkennen. Donderdag toch maar wat rusten zodat ik vrijdag uitgerust terug kan vertrekken.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (2 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Gisterenavond zoals verwacht natuurlijk in slaap gevallen. Kris is stilletjes allen Boedapest ingetrokken voor een heerlijk, speciale maaltijd. Om half negen wordt ik badend in het zweet wakker met een ferme hypo. De suikerwaarde in het bloed is 28, veel en veel te laag. Ik word er nog eens aan herinnert dat ik diabeet ben en daar op moet blijven letten. We hadden een dag waar we de middagmaaltijd zeer laat hebben genomen dus laat insuline gespoten. Niet gecontroleerd voordat ik in slaap ben gevallen en ik had het zitten. Met de nodige druivensuiker en wat rusten is het in orde gekomen. Om half tien ga ik Boedapest in. Voordat ik Kris contacteer wandel ik naar de Donau om naar de prachtige verlichte gebouwen en bruggen te gaan kijken.
Rond elf uur wandel ik naar de plaats waar ik met Kris heb afgesproken. Ben even aan het wandelen en wordt aangesproken door twee vrouwen. Of ik een vuurtje had, waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ging. Ik babbel niets vermoeden een beetje mee tot ze opeens over speciale massages begonnen en of ze niet mee konden gaan naar mijn kamer. Prostituees natuurlijk. Het was niet simpel om ze af te wimpelen, maar ik geraakte er toch van af. (twintig jaar geleden zou ik misschien wel getwijfeld hebben ) Tweehonderd meter had ik weer prijs, hetzelfde verhaaltje met dezelfde uitkomst. Op een kwartiertje tijd werd ik vier keer aangesproken. Het werd zelfs vervelend. Ook Kris was een paar keer aangesproken, blijkbaar is een man die s 'avonds alleen door Boedapest gaat een gewillig slachtoffer. We gaan vanavond samen Boedapest in en zijn dan ook benieuwd of dit dan weer gaat gebeuren.
Kris vertrek donderdag terwijl ik hier nog een dag blijf. Vrijdag rij ik naar Baja, een ritje van 250 kilometer. Net buiten Boedapest wordt de Donau verlaten om naar de schoonheid van de Hongaarse Poesta te gaan kijken.
Morgen 08/05 gaan we Boedapest verkennen met de Hop On Hop Off bus.
Als er toevallig motorrijders zijn die deze blog lezen of volgen, ik zit 1.350 kilometer van Antwerpen. Is er iemand die interesse heeft om een weekje mee te rijden laat het via mail weten en het wordt geregeld. Het weer is hier super evenals de prijzen. Ik had vermeld dat de prijzen hier door drie moeten gedeeld worden maar de oplettende lezers zullen het wel gezien hebben dat de prijzen door dertig moeten worden gedeel om het in euro's te berekenen. Lang geleden dat ik nog een bakje naft heb kunnen vullen voor 25 .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Voordat we onze tickets voor de Hop ON Hop Of bus gaan kopen geef ik mijn vuile was van een week af aan de receptie. Voor vijf wordt alles gestreken terug gebracht. Wat een heerlijke weelde, ik kan me echt niet met de moderne mannen vergelijken die tegenwoordig blijkbaar de helft van het huishouden doen. De Kees weet zelfs niet hoe hij een wasmachine moet aanzetten om over de strijk maar te zwijgen. Prachtig om te zien hoe de meisjes die de tickets verkopen T shirts aan hebben waarop met grote letters staat geschreven Hop On Hop Of. (we hebben er maar geen opmerkingen over gemaakt) We zitten om 10 uur op de Hop On Hop Off bus. Er zijn drie verschillende toeren door Boedapest. Het ticket is twee dagen geldig met inbegrip van een rondvaart op de Donau ( 1 uur) en een kop Goulasch soep in het restaurant aan de Citadel van Boeda. Ticket kost 22 per persoon wat zeker niet overdreven is.Voor de twijfelaars Pest ligt beneden aan de Donau. Boeda aan de overkant op een berg. De foto's met uitzichten zijn van uit Pest getrokken. De bus rijdt door verschillende wijken van Boedapest. Jammer dat er veel gebouwen worden verwaarloosd buiten het stadscentrum. Het Heldenplein is behoorlijk indrukwekkend. Geen foto van genomen wegens geheugen kaart in de laptop te laten zitten. Van heel de rit tot Boeda heb ik geen foto's. In Boeda heb ik dan een nieuw geheugenkaartje gekocht. (het zoveelste want dit is natuurlijk niet de eerste keer dat dit gebeurd is) Kees weer content en gaat volop fotograferen want het uitzicht is indrukwekkend. Dat was eigenlijk de bedoeling om volop te fotograferen, na een viertal foto's was echter de batterij van het toestel leeg. Geen probleem want natuurlijk heb ik een reserve batterij bij. Alleen schiet je daar niet veel mee op als je die op je kamer laat liggen dus was ik weer snel uit gefotografeerd. Ik zal het weer maar op de leeftijd steken. Op de eerste foto is het hotel te zien waar we logeren(rechts van de tunnel)
Aangezien Kris liever door de straatjes van Boedapest wandelt beslissen we om van de bus te stappen om wandelend terug te keren naar het hotel. We komen bij een grote overdekte markt waar een gezellige drukte heerst. Op de begane grond food en op de eerste verdieping non food. Na een paar uurtjes zijn we terug in het hotel. Kris zo monter als iets, Kees bezweet (het is hier 26 graden) en dood moe. Weer die leeftijd zeker! Kris ruilt zijn lange broek voor een short en trekt terug de stad in, Kees beslist om een paar uurtjes op de kamer te lijven om wat te rusten, zijn was op te halen en op het gemakje een sigaartje te roken. Door al het gewandel staat mijn suiker perfect en heb ik vandaag maar twee keer moeten spuiten. Rond zes uur komen we terug bij één op de afgesproken plaats. We besluiten om onze laatste maaltijd samen van dit verlof te gebruiken op een boot die ligt aangemeerd en dienst doet als restaurant. Het is een warme mooie avond, we hebben dan ook buiten op het dek een tafel genomen. Van hier uit hebben we een mooi zicht op de scheepvaart dat hier voorbij vaart. Er wordt geen wijn gedronken bij het eten. Morgen moet Kris heel de dag autosnelweg rijden en het laatste dat je daar bij kunt gebruiken is een kater. (ja, moeder van Kris we blijven aan de veiligheid denken.) Rond 21u 30 stappen we terug naar het hotel. We worden tot onze verbazing geen enkele keer aan gesproken. Zouden we geseind zijn bij de meisjes van plezier. Laat die Hollander en die Belg maar links liggen, niets mee aan te vangen. Om 22 u zijn we op de kamer. Kris kan morgen zo fris als een hoentje vertrekken. Kees morgen alleen op verkenning In Boedapest Benieuwd of ik terug aangesproken wordt.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (2 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Na het ontbijt is Kris rond een uur of tien vertrokken. Ik heb hem nog gezegd dat hij in Oostenrijk best een wegenvignet koopt, er is daar strenge controle op. Het vignet moet zichtbaar moet zo geplakt zijn dat het zichtbaar is. De aanwijzingen hoe en waar het moet geplakt worden staan op het vignet. Maar, Kris plakt niet graag iets op zijn scherm van de motor en al zeker geen vignet dat je er met geen enkel middel nog af kunt krijgen. Toch nog maar eens gezegd om het vignet op de wettelijke manier aan te brengen om zo een eventueel proces te ontlopen. Nadat Kris vertrokken is stap ik via de oude kettingbrug naar de overkant van de Donau. Van daaruit neem ik het kabeltreintje naar de burcht van Boeda. Onderweg een paar leuke foto's gemaakt.
Boven in de burcht aangekomen begint er juist een optreden van een muziekgezelschap uit Stavanger (Noorwegen) Het is jammer dat ik geen film op de blog kan zetten. De muziek was zo goed dat ik alleen maar film heb van het optreden van deze groep. Op een foto heb ik namelijk weinig geluid he. Heb wel een foto van de groep genomen toen ik ze tegenkwam richting bus.
Opeens klinkt er tromgeroffel op de burcht, het is tijd voor de afwisseling van de wacht. Met heel veel show wordt dit uitgevoerd, er worden korte maar krachtig gegeven bevelen gegeven en in een strak tempo gemarcheerd. Ook dit is gefilmd dus geen foto's van dit gebeuren. Wel talrijke foto's van de prachtige gebouwen op deze burcht. Te veel om ze allemaal op de blog te zetten
Ondertussen is het 14 uur geworden en is het tijd om op de Hop On Hop Of bus te springen. Ik heb nog tijd voor een lekker ijsje 0,50 per bol. Ik spendeer hier mijn laatste Florinten aan. Geen probleem, want je kunt hier overal met Euro's betalen. Bij een halte aan de Donau verlaat ik de bus om aan een rondvaart op de Donau te beginnen. Vanop de Donau krijg je een heel andere blik op de gebouwen, weer de nodige foto's natuurlijk. De mooiste vind ik echter de foto van het Hongaarse parlement. Het is die foto die op de blog staat.
Om 14u30 zet de rondvaartboot een groepje af waaronder ikzelf af op een eiland in de Donau. Althans en eiland volgens de folder, ik vind het geen eiland want het is met een grote brug verbonden met het vaste landgoed zal later blijken. Het eiland is ongeveer 1 km lang.
Als we van boord gaan krijgen we een pasje mee om terug aan boord te kunnen komen. Op het pasje staan de tijden wanneer de boot terug aanmeerd aan het eiland. In ons geval 16u30. Ik heb dus twee uren om het eiland te verkennen. Van het eilend is één groot park gemaakt Er staan diverse speeltuintjes voor kinderen en er zijn mooie wandelpaden aangelegd. Na een uurtje begin ik toch wel dorst te krijgen, het is ondertussen 29 graden geworden dus een flesje water zou wel smaken. Op een mooi terras bestel ik wat te drinken maar vraag eerst voor alle zekerheid of ik met Euro's kan betalen. De ober kijkt me aan of dat ik gevraagd heb om me naar de maan te brengen. Euro's mijnheer, daar kan geen sprake van zijn. Oei denk ik, een probleempje. Geen drinken maar ook geen eten. Er blijkt ook geen wisselkantoor op het eiland te zijn. Niet plezant, ben al aan het wandelen sedert deze morgen 10 uur en dit met als enige voeding een ijsje en een flesje water in de burcht. Toch nog maar wat rond gewandeld en een paar druivensuikertjes genomen. Helaas helpen die niet veel om de dorst te lessen. Bij een lief oud vrouwtje aan een kraampje probeer ik nog eens om een flesje water te kopen. Euro's waren geen probleem als het munten waren. Oei, wel een probleem, een flesje water kost 300 Fl. is 1 euro. Ik heb 70 eurocentjes in mijn zak plus nog een paar waardeloze Hongaarse muntjes. Blijkbaar zag ik er zeer dorstig uit want ik keeg van deze vriendelijk oude dame een flesje plat water. Hoe lekker kan een flesje water zijn! Ondertussen is het tijd geworden om naar de opstapplaats van de rondvaart boot te gaan. Toen ik er aan kwam stond er al een groepje van een tiental mensen. Het is 16u15 en nog flink warm. 16u45 nog geen boot. 17 uur nog geen boot, de helft van het groepje is dan te voet doorgegegaan. Om 17u15 nog steeds geen boot, ik beslis ook niet langer meer te wachten. Ik verrek van de honger en dorst. Ben ik nu blij met die brug, kan ik tenminste van het eiland. Het is nog redelijk warm en na een hele dag wandelen staan er nu opeens weer 7 kilometer wandeling te wachten. Om 18u30 ben ik eindelijk in het centrum en kan ik Florinten uit de muur halen. Maar zo als ik er nu uitzie kan ik onmogelijk gaan eten. Het zweet loopt in beken van mijne kale kop, mijn kleren plakken aan m'n lijf en zijn doordrenkt van het zweet? Om 18u45 ben ik in het hotel en kan ik een frisse douche nemen. Om 19u15 zit ik aan een heerlijke maaltijd op een terras met zicht op de Donau. Alle leed is vergeten.
Drie dagen Boedapest is voor mij genoeg geweest. Ik hunker naar mijne Guzzi en naar minder lawaai. M'n schoenzolen zijn voor de helft versleten en de blaren op mijn voeten zijn niet te tellen. Morgen verlaat ik de Donau even om de stilte en oneindigheid van de Hongaarse Poesta in mij op te nemen.
Ik heb een smsje van Kris gekregen; hij is opgepakt in Oostenrijk 65 boete omdat het wegenvignet niet opgeplakt was. Hij had het vignet toch maar in zijn zak gestoken.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 2/5 - (2 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Vandaag rijden we weer met twee, Guzzi en ik. Hoeveel kilometers ik al afgemaald heb met mijn Guzzi's is onvoorstelbaar aan het worden. Ik ben al maanden aan het piekeren om naar een ander merk over te stappen maar het zal er niet van komen vrees ik. De Guzzi is betrouwbaar, heeft een heerlijk geluid en rijdt ongelooflijk goed. Elke man zo toch zoiets in huis willen hebben, niet? Vanmorgen het laatste ontbijt in Boedapest genomen, een mooie stad maar drie dagen in een stad is genoeg voor de Kees. We blijven het kalm aan doen. Om negen uur is mijn trouwe maat vol geladen en met een tikje tegen de startknop klinkt onmiddellijk het typische geluid van Guz over de parking. Het duurt een vol uur eer we helemaal uit Boedapest zijn. Tussen Boedapest en Kecskemet is er weinig te beleven. De meeste spanning kwam van een chauffeur die teken deed dat de arm der wet stond te controleren. Geen probleem, we rijden tegenwoordig niet meer boven de wettelijk toegelaten snelheid. (de leeftijd?) Hier en daar een stinkende walm van een oud Trabantje en ook het paard en zijn onafscheidelijke kar komen meer in het straatbeeld voor. Leuk om te zien maar geen stof om een lekker spannend verhaaltje te maken. In Kecskemet, we zitten dan aan de rand van de Poesta (Puszta in het Hongaars) wordt de middagpauze gehouden. Veel honger heb ik niet dus neem ik mijn eerste ijsje van vandaag. De dorst wordt weggespoeld met een frisse Lemon. Tijdens de wandeling in het stadje kom ik op een pleintje twee daklozen tegen die zitten te schaken.
Na Kecskemet, een stadje dat vroeger midden in de Hongaarse laagvlakte (Poesta) lag is er nu kilometers aan een stuk landbouw, voornamelijk mais omdat er bijna niets anders groeit op de schrale grond. Dit is gebeurd onder het Communistische regime. Wie er het fijne van wil weten kan hierover veel informatie vinden op Google. In Bugac ligt nog een groot stuk ongerepte Poesta, het is gelukkig beschermd gebied geworden. Jan toerist mag er niet met een voertuig in. De enige manier is te paard of een rondrit met paard en kar. Hier heb ik echter geen tijd voor. Ik parkeer mijne Guz vlak voor het bord dat voertuigen verbiedt om verder te rijden en trek er een uurtje te voet op uit. Kan ik ook het belachelijke verhaaltje ontkrachten dat je de Poesta moet gezien hebben om te zien dat er niets te zien is. Natuurlijk is er niets te zien als je als een dolle groep op hol geslagen toeristen door het gebied rent om zo vlug mogelijk in de schaduw op een terrasje te zitten. De weidse zichten, de stilte, de kudden koeien en schapen, de vuurrode klaprozen, de mooie blauwe korenbloemen, de gele vinken, de water putten ,schaapsstallen en boerderijen aan de horizon, dat heb ik op een klein uurtje gezien. Je moet dan wel onder een hete zon door het losse zand baggeren. Je zweet je te pletter maar ik heb het er graag voor over. Na de wandeling eet ik een heerlijke Goulash soep die in een ketel boven een houtvuurtje hangt te pruttelen. Net iets meer, net iets pittiger dan die ik in Boedapest kreeg.
Na deze prachtige pauze stop ik nog een keer om de eerste ooievaar die ik deze reis zie te fotograferen.
Na deze foto rijden we non stop naar Baja om te overnachten. Om 16 uur parker ik Guz voor het hotel. Op een tik en een wip ben ik ingechecht en sta ik onder de douche. Wie van de jaren dertig stijl houdt is hier zeker op zijn plaats. Het hotel straalt die stijl helemaal uit? Hoge plafonds, in de grote hal prachtig versierdt en glanzend parket op de kamer. Ik heb een kamer aan de voorkant van het hotel met uitzicht op een groot plein. Vroeger was dit plein de haven van Baja.
Indien er ooit iemand in dit hotel komt, zeker hier geen avondeten bestellen. In het restaurant gaat het er nog aan toe zoals in het Communistisch tijdperk. Alles is belangrijk behalve de klant. Aan de balie wordt Engels gesproken en dat was het dan. Het personeel in het restauant spreekt geen woord Engels, alles gebeurd in het Hongaars. De helft van wat op het menu staat is er niet. De tomatensalade zijn grof gesneden tomaten met een berg rauwe ajuin er op. Voor het vlees hebben ze volgens mij de oudste koei van de Poesta gehaald. Het vlees smaakt als of deze oude knar dertig keer heeft gekalfd en daar na nog en jaar of tien is gemolken. Hoe kan vlees zo droog en taai zijn vraag ik me af. Toppunt van al was dat de lekkere frieten zwommen in een soort championsaus. De halve liter donker bier was het beste van de maaltijd. Dit kwam dan ook uit een fles.Nadat ik een stuk of vijfien muggen had doodgeslagen hield ik het voor bekeken.
We zitten nu 27 kilometer van de Servische grens. Morgen overnachten we in Novi Sad, een Servische stad die natuurlijk aan de Donau Ligt.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen) Categorie:2013 05 Donau van bron tot monding
Vandaag een rit om u tegen te zeggen, er moeten 670 km autosnelweg afgelegd worden. Om half acht de motor gestart en met een frisse 4 graden boven nul naar Kapellen gereden om Kris op te halen. Kris, die al jaren mijn boekhouder is rijdt namelijk mee tot in Boedapest. We hadden om acht uur afgesproken , ik bel dan ook stipt om acht uur aan bij Kris. Tot mijn grote verbazing komt hij open doen in zijn ondergoed en met piepkleine oogjes. Hij had gisteren nog een feestje gehad. Nadat Kris zijn BMW GS had volgetankt konden we(eindelijk) de autosnelweg op om aan de wettelijk toegelaten snelheid onze kilometers aan te pakken. In de Ardennen was de zon verdwenen maar het bleef gelukkig droog. We hadden wel af te rekenen met ferme windstoten en haalden net geen 10 graden. Even tanken in Luxemburg om vervolgens Frankrijk binnen te rijden.
Jullie mogen drie keer raden hoe laat we vandaag ondanks onze afspraak van gisteren vertrokken zijn. Inderdaad klokslag tien minuten over tien zijn de motoren gestart. Er waren twee geldige redenen voor deze late start. Ten eerste de problemen met Kris zijn papieren (zie vorig verslag) en ten tweede Kees zijn pillen. De papieren van Kris worden Maandag door DHL bezorgd aan de Belgische ambassade in Wenen. Dit leek ons de beste oplossing, aangezien de Donau door Wenen stroomt en aangezien wij de Donau volgen, rijden wij dus logischer wijze ook door Wenen. Kris naar zijn ouders gebeld, naar zijn kantoor, naar DHL en naar de ambassade in Wenen. Ambassade is pas open om negen uur dus vroeg vertrekken was zo wie zo niet mogelijk.
Ik ga even jaren terug in de tijd en begin vol overgave aan het ballengooien kraam naar harte lust de blikken van het schap te gooien. (behalve 1) Dan maar in het reuzenrad, waar we op het hoogste punt een mooi zicht hebben over de Donau en de kermis.
Trouwens, er is een berichtje binnen gekomen van de mama van Kris waarin ze zegt; dat ze blij is dat Guzzi zo goed voor haar zoon zorgt. bij deze bedankt mama van Kris. 
) Tweehonderd meter had ik weer prijs, hetzelfde verhaaltje met dezelfde uitkomst. Op een kwartiertje tijd werd ik vier keer aangesproken. Het werd zelfs vervelend. Ook Kris was een paar keer aangesproken, blijkbaar is een man die s 'avonds alleen door Boedapest gaat een gewillig slachtoffer. We gaan vanavond samen Boedapest in en zijn dan ook benieuwd of dit dan weer gaat gebeuren.
Na het ontbijt is Kris rond een uur of tien vertrokken. Ik heb hem nog gezegd dat hij in Oostenrijk best een wegenvignet koopt, er is daar strenge controle op. Het vignet moet zichtbaar moet zo geplakt zijn dat het zichtbaar is. De aanwijzingen hoe en waar het moet geplakt worden staan op het vignet. Maar, Kris plakt niet graag iets op zijn scherm van de motor en al zeker geen vignet dat je er met geen enkel middel nog af kunt krijgen. Toch nog maar eens gezegd om het vignet op de wettelijke manier aan te brengen om zo een eventueel proces te ontlopen.
Vandaag rijden we weer met twee, Guzzi en ik. Hoeveel kilometers ik al afgemaald heb met mijn Guzzi's is onvoorstelbaar aan het worden. Ik ben al maanden aan het piekeren om naar een ander merk over te stappen maar het zal er niet van komen vrees ik. De Guzzi is betrouwbaar, heeft een heerlijk geluid en rijdt ongelooflijk goed. Elke man zo toch zoiets in huis willen hebben, niet?
