|
14/07/2018
Gisteren in Albanie geen internet, we staan dus weer een dag achter met de blog.
Op tijd opgestaan met de ogen redelijk goed open. Ook vandaag zitten we heel de dag in de bergen en het blijft hier zeer warm. We vertrekken goed op tijd en onze eerste stop is in Meteora. (Veel informatie te vinden op Google) Het is de tweede keer dat ik hier kom maar het blijft indrukwekkend om te zien hoe ze op de hoge bergtoppen de kloosters hebben gebouwd. We blijven er niet lang want het is er behoorlijk druk en ik krijg het min of meer aan de stok met een soort parkeerwachter die perse wil hebben dat we onze motors op een soort pleintje zetten maar dan moet ik een stoeprand op rijden van zo’n dertig cm hoog, dat zie ik absoluut niet zitten.
Na Meteora rijden we over tamelijk goede wegen een mooie rit door de bergen. Op een gegeven moment zien we Ioannina een tamelijk grote stad dat aan een groot meer ligt. Geen Pelikanen gezien.
Voordat we de grens met Albanië bereiken stoppen we nog op een terrasje in de schaduw aan een natuurlijke bron. Uit de verre omtrek komen ze hier water halen. Rond de middag staan we aan de grens met Albanië. Aan deze grens is het muisstil, geen voertuig te bekennen. Na een kwartiertje rijden we Albanië binnen. Klok een uur teruggezet zodat we onze normale tijd terug hebben.
Tot Carcova gaat het goed in Albanië maar dan moeten we voor de laatste 35 km de SH75 naar Leskovik nemen. Verschrikkelijk, ik heb bij mijn weten nog nooit zolang op zo’n verschrikkelijk wegdek gereden. Gaten, kuilen, grint, paarden koeien loslopende honden en zelfs af en toe een tegenligger. Na een uur hebben we ongeveer zestien kilometer gereden onder een loodzware zon. Een keer of drie met veel moeite recht kunnen blijven, zeker in de afdalingen is het af en toe gewoonweg gevaarlijk om hier met een baanmotor te rijden.
We stoppen dan ook in Leskovik, een mooi onderhouden dorp minden in de bergen, om te tanken en een beetje te bekomen. We nemen een lunch en een half litertje. Hier kom ik tot ontdekking dat ik de roaming op mijn gsm niet heb afgezet. Ik krijg een vriendelijk bericht van Proximus dat de kosten in het buitenland op dit ogenblik €20,85 bedragen.
De serveerster geeft ons niet veel goede moede voor de volgende zestien kilometer en we vertrekken dan ook met redelijk wat tegenzin. De eerste kilometers gaat het nog, de laatste tien kilometers zijn weer erbarmelijk. We komen eindelijk op een soort camping aan, we slapen ieder in een houten huisje.
Morgen rijden we nog altijd door de bergen we rijden naar Debar, een rit van 200 km.
We zitten dan in Macedonië.
|
