Hotels zijn geboekt, programma is klaar en de routes zitten in de gps. De Tri gaat volgende week binnen voor een groot onderhoud dus gaan we ervan uit dat ook deze reis zonder problemen zal verlopen.
Ik geef hier letterlijk het weerbericht van Schotland zoals vermeld op de National Severe Weather Warnings.
Yellow Alert for Snow untill Friday 29/04/16
A spell of persistent and at times heavy snow is expected for parts of eastern Scotland starting Thursday night and lasting into Friday. Accumulations of 5-10 cm are likely above bout 100 m with 20 cm or more possible above 200 m,where drifting of snow in strong winds could be an additional hazard.
At lower levels and near coasts an uncertain mix of rain and snow is expected, with rain likely to predominate, bringing the risk of standing ware on roads.
Please be aware of the risk of dangerous driving conditions and disruption to transport. A depression is expected to cross Scotlandon Thursday and into Friday bringing a slow-moving band of rain, sleet and snow into the area on Thursday evening. This is likely to come to a halt somewhere across eastern Scotland, tough there are difirences between models in the position which brings uncertainty about location. In addition, there are uncertainties about the lowest level to which snow will fall, which could be 100 m either side of heights quoted in the warning.
This warning will be kept under review and will be updated on Thursday. The public is advised to take extra care, further information and advice can be found here: www.meteoffice.gov.uk/public/weather/warnings.
Het ziet er naar uit dat het weleens een extreem reisje kan gaan worden.
Indien we niet ondersneeuwen is het natuurlijk weer dagelijks te volgen op deze blog.
Eindelijk aan de eerste reis van het nieuwe seizoen begonnen. En het is nog altijd hetzelfde gevoel als bij mijn eerste reis zo veel jaar geleden. Zenuwachtig worden, slecht slapen, vroeg op staan ondanks dat we pas om 15 uur in IJmuiden moeten zijn.
Rond een eer of negen is mijn geduld op en wordt de Tri gestart en zijn we vertrokken. Ondanks de koffiepauze onderweg staan we rond twaalf uur al in de haven te koekeloeren. De tijd vliegt echter voorbij op een terrasje in een heerlijk zonnetje. Rond twee uur worden de hekkens open gedraaid en kan het inchecken beginnen. Het duurt allemaal wat lang, ik vind dat er weinig organisatie is tegenover andere ferrymaatschappijen waar ik al met mee ben geweest.
Rond drie uur zijn we dan toch aan boord gesukkeld, motorkleren uit en naar het zonnedek om een plaatsje in de zon te veroveren. Onder het genot van een half litertje en een heerlijk zonnetje op het bolletje vaart de ferry van DFDS SEAWAYS de haven van IJmuiden uit voor een overtocht van ongeveer 600 km naar New Castle.
Na een goed diner en een slechte nachtrust zijn we zonder problemen maandagmorgen rond kwart voor tien in de haven van New Castle aangekomen. Na veel gesukkel zijn we om half elf van boord gereden.
Niets zon meer, weg aangename temperaturen. De Kees is in Schotland en de Schotten zullen het geweten hebben. Onder een zwaar wolkendek en een temperatuur van amper 10 graden gaan we aan de rit naar Dingwall beginnen. (478 km) Tijdens de rit worden we regelmatig getrakteerd op een stevige bui en er waait een harde gure wind. Welkom in Schotland.
Als we een stop maken op de grens van Engeland - Schotland komen de andere meestal Duitse motorrijders die we op de ferry gezien hebben hier ook aan. Het gespreksonderwerp is natuurlijk het weer. Iedereen loopt te verrekken van de kou.
We rijden door de Highlands met af en toe een opklaring maar het blijft bitter koud. Door de slechte weersomstandigheden hebben we maar één lullige foto van de prachtige Highlands.
Rond 18 uur komen we koud en nat in Tulloch Castle aan, een kasteel dat nu gebruikt wordt als hotel. Bij het inchecken kunnen ze aan receptie amper geloven dat we in één ruk van New Castle tot hier gereden zijn in dit weer. Morgen wordt het beter weten ze aan de receptie te zeggen.
Hopelijk is dat ook zo, er staat namelijk een rondrit op het mooie schiereiland Black Isle op het programma.
Na een zeer goede nachtrust en een goed ontbijt is het uitkijken naar opklaringen. De bedoeling is dat we vandaag een rondrit maken over het schiereiland Black Isle. Black Isle is een schiereiland aan de Oostkust van het Schotse Graafschap Ross and Cromarty. De talrijke dorpjes en één stadje(Cromarty) zijn zeker de moeite waard om te bezoeken. Nadat de buien met wat langere tussenposen overkomen vertrekken we.
We rijden langs een mooie baai met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Highlands. In de baai zijn diverse watervogels te spotten. Jammer dat er een scherpe koude wind over de baai waait. Het sigaartje wordt dan ook gerookt in een mooie uitkijkpost die beschutting geeft tegen de wind.
Als we in Cromarty aankomen worden de hemelsluizen nog maar eens open gezet. De bui gaat gepaard met hevige windstoten en felle regen, de plaatselijke pottenbakkerij biedt een goede uitkomst om te schuilen. De buien zijn zeer hevig maar van korte duur en zodra de bui is overgedreven krijgen we de zon weer te zien. Na de bui kan er dan ook een wandeling gedaan worden door het mooie stadje.
We rijden verder naar Rosemarkie Beach, volgens de reisgids de beste plaats ter wereld om dolfijnen te spotten. Aangezien ik al redelijk dikwijls mijn neus gestoten heb bij de fantastische, mooiste, grootste beschrijvingen van de diverse reisgidsen rijden we met de nodige bedenkingen naar het plaatsje. Het is niet te geloven, maar ook als we daar aankomen, zitten we weer in een helse bui met regen, hagel en een stormachtige wind. Maar de miserie van het weer is snel vergeten als we tientallen dolfijnen zien zwemmen en zelfs buitelingen zien maken. Het is werkelijk prachtig om deze dieren in de vrije natuur bezig te zien. Er staan een tiental mensen de kou te trotseren met verrekijkers en fototoestellen om één van deze mooie dieren op de foto te krijgen. Dat valt dus niet mee, na zeker een half uur en tientallen foto's met enkel water heb ik uiteindelijk een drietal foto's waarop met een beetje goede wil een dolfijn te zien is.
Het is te koud om nog langer te blijven staan, een wandeling over het strand en langs de vuurtoren zorgt voor wat opwarming. We rijden verder over het mooie schiereiland en de opklaringen worden breder en langer we halen zelfs een temperatuur van 12 graden waar we al heel blij mee zijn. Nadat er nog wat foto's genomen worden van de landschappen en van één van de vele pittoreske haventjes die hier te vinden zijn verlaten we het schiereiland om een bezoek te brengen Caledonian Canal in Inverness. Het kanaal verbindt in Inverness de Schotse Oostkust (Noordzee) met Corpach bij Fort William aan de Westkust (Atlantische Oceaan)De schepen moeten in Inverness vijf sluizen achter elkaar nemen om op het kanaal te komen. Het 107 km lange kanaal gaat 72 km door vier natuurlijke meren namelijk, Loch Lochy, Loch Oich, Loch Ness en Loch Dochfour. Momenteel wordt het vooral gebruikt door plezierboten.
Na een wandeling langs het sluizencomplex is het tijd om door prachtige landschappen en onder een blauwe hemel naar het hotel te rijden. Een foto van de ontelbare Schotse schapen mag natuurlijk niet ontbreken. Voordat we naar het hotel gaan eerst een heerlijke fish and chips genomen in Dingwall. Bij aankomst aan het hotel nog een foto genomen van dit prachtige gebouw en het is weer tijd om in te pakken. Morgen langs de Oostelijke kustweg naar Thurso. We komen dan in het Noordelijkste punt van Schotland.
Met spijt in het hart vertrekken we hier. Tulloch Castle is een aanrader. Vandaag rijden we naar Thurso, een ritje van 240 km we zitten dan op het noordelijkste punt van het vaste land van Schotland. Om half tien word de Tri gestart die voor de eerste keer op deze reis poederdroog staat te wachten. er wordt vandaag geen regen verwacht maar er staat weer wel een stevige wind. We rijden heel de dag langs de kust met volgens de reisgids fantastische vergezichten.
Rond 11u30 komen we bij het Dunrobin Castle aan. Dit kasteel is één van de oudste en best bewaarde kastelen van Schotland. Een bezoek aan dit kasteel is dan ook een must. Wandelen door de prachtige tuin, en een mooie show met roofvogels is in het ticket inbegrepen. De zalen in het kasteel, die toegankelijk zijn voor het publiek zijn prachtig. Het is echter streng verboden om in het kasteel te fotograferen en er wordt ook streng op toegezien dat dit verbod niet wordt overtreden. De zalen zijn prachtig aangekleed, gedekte tafels met zilverwerk, en diverse schilderijen en wandtapijten aan de muren. De tijd hier vliegt voorbij, rond de middag een heerlijke kom soep genomen in het kasteel en dan is het de hoogste tijd om verder te rijden.
We rijden verder over werkelijk over prachtige stukken kustweg. Rechts de Noordzee en links de altijd aanwezige Noordelijke Highlands. Het is droog maar er staat nog altijd een beukende zijwind die er voor zorgd dat het af en toe toch wel lastig rijden is. Het links rijden is zachtjes aan een gewoonte aan het worden.
Onderweg stoppen bij The Royal Bank of Scotland om wat Schotse ponden af te halen. Ja ja, Schotland heeft een eigen munt. De munten zien er hetzelfde uit als de Engelse ponden maar de briefjes hebben totaal niet het uitzicht van de Engelse ponden. De waarde van het geld is hetzelfde als de Engelse ponden. Het eigenaardige is dat in het Zuiden van Engeland de Schotse ponden niet aanvaard worden, althans dat wordt hier verteld.
Met een zak vol ponden rijden we via het dorpje John O' Groats naar Dunnet Head, een schiereiland waarop het meest noordelijke punt van Schotland ligt. Op het noordelijkste punt van Dunnet Head staat een vuurtoren die we gaan bezoeken. De vuurtoren is alleen via de B855 te bereiken. Brough is het laatste dorp op het schiereiland. Van daar voert de B855 door leeg, typisch Scots , heidelandschap naar de vuurtoren. Er staat een koude stormachtige wind als we bij de vuurtoren aankomen. De vuurtoren staat op een 90 m hoge rots van Easter Head De 15 m hoge vuurtoren is in 1831 gebouwd door Robert Sevenson. We kunnen vanaf dit punt de Orknye eilanden zien liggen. Tussen het vaste land en de eilanden komt de Noordzee links in de Noordelijk Atlantische Oceaan en rechts in de Noorse Zee die overgaat in de Barendszee. Na dit spectaculaire bezoek is he nog 25 km door een beukende zijwind naar Thurso.
Goed op tijd komen we in Thurso aan waar een kamer geboekt is in Sandras Backpackers.Onderweg heb ik al zitten fantaseren hoe Sandra er wel uit zou zien. Toch heb ik wat bedenkingen bij het backpackers gedoente, volgens mijn beperkte kennis van het Engels betekent dit woord iets met rugzakken!!!
Bij aankomst in het hotel blijkt Sandra een redelijke onverzorgde bebaarde man te zijn. In een rommelig kotje dat de receptie moet voorstellen wordt er betaald, €49 voor de kamer met ontbijt. De kamer is zeer basic en het minste dat je ervan kan zeggen is dat het er niet erg schoon was. Voor het ontbijt kan er gebruik gemaakt worden van een keuken, geen gebruik van gemaakt wegens vies en vuil.
Recht over Sandras Backpackers staat een frituur waar veel volk op afkomt, toch nog een meevaller hier. Niet dus, nog nooit zo'n verschrikkelijk slechte vettige dure friet gehad als hier.
Na deze vettige brol nog een wandeling door het stille stadje en langs het strand en de dag zit er weer op.
Morgen naar Durness, er staat een bezoek op het programma aan de Smoo Gave grot.
Het basic ding waar we hebben geslapen is niet voor herhaling vatbaar. Mijn trouwe Tri was zeer tevreden met een goede afgesloten plaats maar dat is dan ook het enige lichtpunt van deze overnachting. Slecht bed (ben er door gezakt) slechte douche die het water op je kop laat druppelen, vuile kamer en een ontbijt dat je met de beste wil va de wereld geen ontbijt kunt noemen. Maar de zon schijnt dus wat kan het me schelen.
We rijden een stuk langs de prachtige kust en een stuk door de Highlands. Het waait verschrikkelijk hard, het weerbericht geeft een waarschuwing voor windstoten tot 90 km per uur. Aan de kust was het nog te doen op de relatief goede wegen. Voordat we de Highlands in gaan nemen we een koffiepauze op een uitstekende plaats met een mooi uitzicht.
Eenmaal in de Highlands was het een ander pannetje eten. Smalle weggetjes met grind en op veel plaatsen gras en mos op de kruin van de weg. Er was eigenlijk maar een meter van de weg beschikbaar om fatsoenlijk te rijden. Niet simpel als je regelmatig een stevige windstoot krijgt. De gemiddelde snelheid is amper dertig km per uur. Wat ben ik blij dat ik toch wel wat ervaring en motorbeheersing heb opgedaan op de tijd dat ik met een motor rij, dit komt hier goed van pas. Tijdens het rijden vraag ik me wel geregeld af waarom ik altijd de meest onnozele weggetjes moet opzoeken. Als ik gewoon de kustweg had gevolg zou er geen enkel probleem geweest zijn. Maar dan had ik natuurlijk de stilte en de pracht van de Highlands niet op deze manier kunnen ervaren. Ook had ik de grote kudde herten niet gezien enz.enz.
Na een uurtje of twee zijn we niet tot mijn spijt terug op de kustweg. De route die we rijden is zonder te overdrijven fantastisch. Ik zou al durven zeggen dat er meer afwisseling van landschappen is dan in Noorwegen dat ik nochtans ook een prachtig land vindt.
Als we bij de Smoo Cave grot aankomen hebben we tegenslag. We kunnen tot aan de ingang van de grot komen maar de grot zelf kunnen we niet bezoeken. Wegens de stormachtige zuid westen wind gaat het lage tij niet ver genoeg af en daardoor blijft het waterniveau in de grot te hoog. Natuurlijk moet mij dit weer overkomen. De waterval die de rivier vormt door zich in de grot te storten is wel te zien vanuit de ingang van de grot. Filmpje op fb.
Goed op tijd komen we in de aangename B&B aan. Aangezien er geen restaurant in de buurt is en ik absoluut geen zin meer heb om nog met de Tri op pad te gaan in dit weer wordt er een brood en wat toespijs in de plaatselijke Spar gekocht. Het avondeten is dus doodgewoon een boterham met een koffie in de ontbijtruimte van de B&B.
Vandaag een rit naar Ullapool, er hangt een zware bewolking maar het is droog. Er staat nog wel een felle wind. Ook nu rijden we weerdoor een prachtige streek met mooi afwisselende landschappen. De pret kan helemaal niet meer op als het wolkendek open trekt en we een heldere blauwe hemel krijgen, de kleuren zijn opeens veel intenser.
De soeppauze wordt genomen in het mooie dorpje Lochinver. Op het terras in het zonnetje zitten een paar Vlamingen die met de auto door Schotland aan het toeren zijn.(het moeten niet altijd Nederlanders zijn die je tegenkomt hé) Als de twee vertrokken zijn stopt er een Vlaamse motorrijder om ook een soepje te nemen, de pauze is dan ook iets langer uitgelopen dan de bedoeling was. Goed op tijd komen we onder een stralende zon in Ullapool aan. Een gezellig stadje met diverse eet en drinkgelegenheden aan het water. Er heerst hier een gezellige zomerse sfeer natuurlijk met dank aan het mooie weer. Snel inchecken in de B&B, douchen, zomerse kleren aantrekken en het stadje gaan verkennen. Eindelijk is het genieten van zomerse temperaturen.
Na een heerlijke maaltijd nog een wandeling langs de haven die ondertussen door het hoge tij is volgelopen en deze tot nu toe fijnste dag van deze reis zit er weer op. Hopelijk morgen ook zo'n stralend weer als we naar Kyleakin rijden een stadje dat op een schiereiland ligt.
Er staat een bezoek aan de Corrieshalloch, een canyon van honderd meter diep op het programma. Als het weer het toe laat rijden we via een omweg over de Applecross pas één van de hoogste passen van Schotland.
Na een heerlijke dag in Ullapool starten we vandaag weer met regen en veel wind.
Onze eerste stop is aan de Corrieshalloch. Een kloof van een honderdtal meters diep en de moeite om er wandeling naar te maken. Het is zelfs angstwekkend om over de brug te lopen die over de kloof ligt. Er is ook een uitkijkpunt gemaakt die een paar meter over de rand van de kloof hangt. Het bezoek aan Inverewe Garden wordt niet gedaan wegens te duur en te druk. Een wandelingetje in de buurt gedaan was zeker zo gezellig was Wegens de slechte weersomstandigheden wordt de Applecross pas niet genomen.(te veel wind en regen)Toch nog wat mooie foto's kunnen trekken.
Via een mooie brug komen we op het schiereiland aan waar onderdak is gevonden in Kyleakin. Aan de receptie van het hotel is de ontvangst niet hartelijk te noemen. Een pinnige dame geeft een korte uitleg en verteld er ook bij dat het restaurant van het hotel is gesloten vandaag. Ik vraag of het mogelijk was om morgen het ontbijt wat vroeger te nemen, het antwoord is zeer kort, No. Zelfs ik kon dat met mijn gebrekkig Engels heel goed verstaan. Op de kamer aangekomen cv open gedraaid pillen en pillen gepakt want ik heb ondertussen een tamelijk zware verkoudheid opgelopen. Na de douche een half uurtje te voet door de storm en regen om een restaurant te vinden. Weer dikke pech, er is hier vandaag een aankomst van een rally met oldtimer vrachtwagens. Alle restaurants zitten propvol. In de buurt van het haventje toch iets gevonden waar een heerlijke maaltijd is geserveerd.
Morgen een zware rit van 530 km naar New Castle.Na een heerlijke dag in Ullapool starten we vandaag weer met regen en veel wind.
Deze morgen zo ziek als een hond opgestaan. Emmers snot en een hoest om u tegen te zeggen dat beloofd voor vandaag. Gisterenavond heeft een vriendelijke jongen beloofd om tegen 06u30 een ontbijt klaar te zetten om mee te nemen. Voor de verandering vertrekken we nog maar eens met regen en stormachtige wind.(met het ontbijtzakje)
Veel kan ik over deze rit niet vertellen maar het was alles behalve leuk. Slechte wegen, gelukkig weinig verkeer koud mist en regen herfstweer dus.
Het is eigenlijk ongelooflijk maar de laatste 20 km begint de zon te schijnen en gaat de temperatuur van zo'n acht graden naar een graadje of twintig. Helemaal groggy gereden komen we rond 15 u in de haven aan. Er zijn al een twintigtal motorrijders(de meeste zijn Nederlanders) aangekomen ze staan allemaal in een t shirt van het zonnetje te genieten. Ze hebben een week in het zuiden van Schotland gereden en prachtig weer gehad.
Vroeg gaan eten op de ferry, pillen gepakt en als een blok rond 20 u in slaap gevallen. Om 22u30 wakker geworden met mijn kleren nog aan dus moet ik inderdaad toch wel redelijk aan het einde van mijn krachten hebben gezeten.
Goed uitgerust opgestaan, buiten een heerlijk zonnetje en een strakke blauwe lucht. Een foto genomen van een groep zwanen die de oversteek proberen te maken van Nederland naar Engeland. Op tijd in IJmuiden aangekomen, tientallen motors die van de ferry komen verspreiden zich alle kanten uit op weg naar huis. Altijd een speciale sfeer, er wordt onderweg dan ook duchtig naar elkaar gezwaaid.
Ook wij hebben de rit naar huis van 200 km zonder problemen kunnen rijden. Het zit er weer op en ook deze keer mag ik wel zeggen dat het weer niet echt heeft meegewerkt. Hopelijk volgende keer beter.
De volgende reis is in voorbereiding. We gaan dan de Wild Atlantic Way in Ierland rijden. Ik weet het weer een regenland maar ik wil deze route absoluut rijden voordat ik in het rusthuis terecht kom.
Weeral bedankt voor de reacties en mails die ik gekregen heb op deze reis.
