|
13/07/18
Wat was het gezellig gisterenavond in Patras, we maken echter van ons hard een steen en gaan op tijd naar ons hotel. Morgen een zware bergrit van 295 km te zwaar met deze temperaturen. Ik maak dan ook een andere route.
Op tijd opgestaan, ontbijten en rond een uur of acht vertrekken we. De eerste 125 km rijden we langs de kust van de Ionische Zee. Het gaat goed vooruit en na 125 langs de kust te hebben gereden rijden we de bergen in. De wegen blijven goed tot middelmatig en er is amper verkeer zodat we goed kunnen doorrijden. Toch blijf ik redelijk voorzichtig in de bochten want een paar dagen geleden ben ik in een bocht flink in de problemen gekomen.
Een zestigtal kilometers voor Trikala zijn we de bergen uit en komen we in een dal met eindeloze katoenvelden. Het dal werkt als een oven en we rijden met een temperatuur van 40 graden. De vochtigheidsgraad is 65 %, de hitte is dan ook een marteling. We nemen geen lunchpauze en maken dat we zo snel mogelijk in Trikala komen. Rond een uur of twee zijn we op onze bestemming. Inchecken en zo rap mogelijk de airco aan. Uitkleden en een half uurtje plat op bed bekomen van de hitte.
Na een half uurtje bekomen douchen en een heerlijke koele lekkere halve liter gaan nuttigen, ook een tweede gaat er goed in. Heel de dag niet gegeten dus eten gaan zoeken. Vlakbij ons hotel vinden we een gezellig restaurantje, half litertje besteld en een spaghetti met zeevruchten. Na drie kwartier wachten vraag ik aan de ober of de keuken al open is. Maar mijnheer zegt hij wij werken met verse producten, u moet begrijpen dat dat even duurt. Als na een kwartiertje wachten mijn half litertje op is en de stoom uit mijn oren begint te komen ren ik met de rekening van de halve liters naar de kassa om te betalen. Maar mijnheer u hebt ook eten besteld wordt me gezegd. In mijn allerbeste Engels, wat er trouwens redelijk op vooruit is gegaan, zeg ik dat ze ferm mijn zak kunnen op blazen en het eten in een bepaalde plaats kunnen steken. In pakken en weg wezen hier ik laat me niet als een timide toerist behandelen.
De vriendelijke mijnheer aan de receptie geeft ons een tip voor een paar goede restaurants niet ver uit de buurt. En gelijk had hij, heerlijk eten een flesje rode wijn, een half litertje en een ouzo later zijn we weg hier.
Het is nog altijd rond de veertig graden en de Kees begint toch wel wat last van de drank te krijgen. Gisteren was het Theo en nu de Kees die kleine oogjes begint te krijgen.
Vroeg naar bed, morgen op tijd ontbijten zodat we fris aan de bergrit van 230 km kunnen beginnen. We komen in de buurt van Ioannina (Griekenland) in deze streek heb ik een paar jaar geleden rondgereden met mijn andere motormaat Armin.
We slapen ergens op en soort camping in Albanië. Ben benieuwd wat dat weer gaat worden.
|
