|
12/07/18
We hebben onze tijd genomen om te vertrekken. Theo heeft slecht geslapen en doet het kalm aan. Veel last van rugpijn.
Voordat we de autosnelweg opgaan rijden we eerst naar Arta. Theo heeft op internet gevonden dat daar een oude brug ligt, de mijnheer aan de receptie bevestigd ons dat het de moeite is om langs te rijden. Het is maar een kilometer of dertien rijden om tot bij de brug te komen. Als we er aan komen is het al heet aan het worden, na het bezoek aan de brug zoeken we dan ook een terras in de schaduw om iets fris te drinken. Nog 155 kilometers hete autostrade te rijden, we rijden door bergachtig gebied en af en toe is de kust te zien van de Ionische Zee.
Als we tijdens onze middagstop een heerlijke Panini gegeten hebben en een lekkere Cappuccino gedronken moeten we nog een vijftigtal kilometers rijden tot we in Patras zijn. Het is ondertussen 34 graden geworden de wind werkt als een föhn en we zweten ons te pletter. We rijden over een mooie brug Patras binnen. Morgen probeer ik er een foto van te nemen.
Rond een uur of twee zijn we in hotel Mediterranee dat pal in het centrum van Patras ligt in een mooie winkelstraat vlakbij de haven. De airco volle bak aan, bezwete kleren wassen, douchen en een terras zoeken in de schaduw. Na een koele pint gaan we nog even in de haven kijken maar ook daar brengt de wind geen verkoeling het is vijf uur en de zon brandt nog stevig door. We besluiten om naar de kamer te gaan en terug om een uur of zeven terug naar buiten te komen om te gaan eten.
Voor morgen voorspellen ze temperaturen van 36 tot 39 graden, er staat een zware bergrit op het programma, als het inderdaad zo warm wordt gaan we de route proberen aan te passen want 295 km rijden in deze omstandigheden geeft niet direct het gevoel van vakantie. Het wordt dan meer werken, puffen en blazen.
In ieder geval zullen we morgen in Trikala aan moeten komen een middelgrote stad die belangrijk is als regionaal verkeersknooppunt en handelscentrum voor een vruchtbare landbouwstreek (onder meer katoen)
|
