Vervolg foto's

Het is hier koud en regenachtig. Niets voor de Kees. De Triumph staat ook te stampen van verveling dus de routeplanners bovengehaald en een reisje naar het Zuiden van Frankrijk uitgewerkt. Morgenochtend eerst naar de tandarts en dan kan ik vertrekken naar de streek van de Tarn.

In België rijden we over de autosnelweg. Vanaf Rijsel nemen we de mooie binnenwegen in Frankrijk tot Albi waar een paar nachten blijven. Een dag of tien zijn we weg, we rijden ongeveer 2.800 km. De weersvooruitzichten zijn uitstekend voor Frankrijk hopelijk kan ik er dan ook weer een mooi reisje van maken.

Het is weer eens wat anders. Over binnenwegen naar het zuiden van Frankrijk, met binnenwegen bedoel ik echte binnenwegen, geen peage, geen autosnelweg en geen route national. We rijden zoveel mogelijk over de wegen die op de Michelin kaart groen staan aangegeven. Dit is trouwens een redelijke puzzel om het voor elkaar te krijgen.

Vandaag in België autosnelweg gereden tot in Rijsel, zeer vlot verlopen. Na Rijsel (Lille) komen we terecht in een heuvelachtig landschap met redelijk veel afwisseling. De kwaliteit van de wegen valt goed mee buiten de stukken waar ze los grint gestrooid hebben (een nachtmerrie voor motorrijders).

Het is leuk rijden MAAR het gaat voor geen kloten vooruit. In elk dorpje wordt de maximumsnelheid van 50 km gereden. Op de binnenwegen mag er 80 km per uur gereden worden. Als ze bochtig genoeg zijn is dat nog plezant maar op de rechte stukken moet ik toch veel moeite doen om deze snelheid te handhaven. Ik vrees dan ook dat er deze reis weleens een paar onaangename brieven uit Frankrijk kunnen komen. Als je tijd hebt is het prettig rijden langs deze wegen. Je ziet veel meer van Frankrijk, het verschil tussen de verschillende departementen komt op deze manier veel beter over.

Ik moet toch wel toegeven dat deze manier van reizen een pak vermoeiender is. Je moet heel de dag veel alerter zijn dan dat je honderden kilometers op de autosnelweg rijdt. Zeker geen reis om s ’morgens de dag met een kater te beginnen. Vandaag zijn we in Soissons aangekomen voor de overnachting. We hebben 345 km gereden.

Morgen misschien foto’s van het stadje, vandaag geen zin meer om nog naar het centrum te gaan. Morgen naar Auxerre een rit van 275 km.

Wegens een verslikkelijke slechte verbinding maar een paar foto's.

Gisteren met een Engelsman (60 jaar) aan de praat geraakt. Hij is al vier weken onderweg met zijn KTM  en is nu op weg naar Corsica. Het plan is om nog een maand of twee rond te rijden. Corsica, Sicilië en Spanje. Het is de eerste keer in vier weken dat hij overnacht in een hotel. Allee, zeg ik, en als het regent? Geen probleem zegt hij; ik hoor die druppels graag op mijn tent vallen. De eigenlijke reden is dat hij het te duur vindt om een drietal maanden op hotel te gaan. Dan zou ik liever wat korter gaan of wat langer sparen maar drie maanden in een tentje mij niet gezien.  Ik heb hem vanmorgen niet meer gezien, het zal zo goed zijn in een bed dat hij vandaag niet meer wakker wordt denk ik.

Vroeg gaan slapen dan ook vroeg wakker natuurlijk. Rond een uur of half zes sta ik al rond te huppelen, het nog een uur voor ik kan gaan ontbijten en buiten is het nog stikdonker. Om stipt half zeven begin ik aan het zeer karig ontbijt, een kwartiertje kan ik er wel mee vullen. Het is zwaarbewolkt en tamelijk fris (14 graden) Nog wat rondslenteren, sigaartje roken koffers voor de honderdste keer nagekeken en dan kunnen we op een redelijk uur vertrekken. Eerst naar Soissons gereden viel een beetje tegen zo vroeg in de morgen.

Vandaag wel hele kleine wegen, de kwaliteit van het wegdek is een pak slechter dan gisteren. Al mijn organen zitten nu wel op de goede plaats, af en toe word ik letterlijk uit het zadel geschud. Maar het is wel prachtig rijden op deze wegen. Kilometers aan een stuk kom je geen kat tegen, ik krijg zelfs de neiging om me af en toe eenzaam te voelen in het uitgestrekte landschap.

We maken een omweg om langs een monument uit de eerste wereldoorlog te rijden. Als we eraan komen moet ik een kwartiertje wachten om fatsoenlijk foto’s te kunnen nemen. Er staan twee bussen te wachten om de horde toeristen die ze hier gedropt hebben terug op te laden.

De bewolking is weg aan het trekken en we krijgen een aangename temperatuur van 26 graden, het is en blijft hier heerlijk rijden. Met man en macht worden de druiven geplukt, het is een mooi om te zien hoe de volle aanhangwagens met druiven door de tractors worden weggebracht. Een gezellige drukte.

Na een sobere lunch op een uitgelezen plekje worden de laatste kilometers aangepakt. Rond een uur of drie zijn we in Auxerre.

Uitpakken, douchen en Auxerre gaan verkennen. Ik ben van plan om mij vandaag eens te gaan verwennen met heerlijke escargots en een glaasje wijn.

Een kleine driehonderd kilometer gereden vandaag best wel vermoeiend maar o zo mooi.

Morgen overnachten we CLermond Ferrand een rit van 295 km als we de route niet verlaten voor één of andere bezienswaardigheid. Ze voorspellen morgen minimum 32 graden.

De test om de routes die ik rij te tracken lukt zeer goed met de smartphone. Zelfs de foto’s die ik op de route maak komen er goed in te staan. Interessant om later de routes nog eens in detail te bekijken.

PS

Verschillende mails gekregen waarom ze naar beneden moeten scrollen om bij het laatste verslag te komen. Oplossing is klikken in de linkse kant van de blog(inhoud blog) het bovenste artikel is altijd het laatste verslag.

Amai, ik heb graag een hard bed maar zo hard als een plank is nu ook niet nodig. Jongens niet te doen, bij het opstaan heb ik pijn van mijn nek tot in mijn tenen. Eigen bed beste bed. De te verwachten kater in verband met de uitspatting van gisterenavond is redelijk meegevallen alhoewel het een lange hete dag is geworden en ik ooit al frisser op mijne Tri heb gezeten.

Na twee dagen gereden te hebben als een oud ventje heb ik besloten om vandaag de Tri te laten snorren. Het zijn allemaal wel mooie toeristische ritten maar het genot van motorrijden mag ook wel eens aan bod komen. In plaats van rond te speuren om een geschikte foto te kunnen maken is nu de aandacht naar de bochten gegaan. Dit komt goed uit want vandaag komen we in een nander landschap aan met meer bos. Dus minder vergezichten om foto's te nemen. Ik heb dan ook met plezier mijn banden terug een beetje rondgereden. Niet onverantwoordelijk, alhoewel de gendarmen er misschien wel iets anders over gedacht zouden hebben.

 In de dorpjes hou ik me braaf aan de opgelegde snelheden. Buiten de dorpjes laat ik de Tri naar hartenlust snorren. Het is heerlijk om in een mooi landschap met weinig verkeer de vloeiende bochten aan een bepaalde snelheid te nemen. Ik moet toch eens na zien hoever ik over de limiet mag gaan voordat mijn rijbewijs wordt afgenomen.

Rond een uur of half vier kom ik in het hotel aan met een temperatuur van 31 graden. Druipnat van het zweet, redelijk moe en blij dat ik er ben. Eindelijke eens een fatsoenlijke kamer met een heerlijke douche en een goed bed. Na de douche een halve liter genomen op het gezellige terras. Na die halve liter zit de moed er weer goed in en ik besluit om het oude stadsgedeelte van Clermont-Ferrand te gaan bezoeken om nog wat foto’s te nemen. Stom, stom, stom blijf toch lekker in je hotelletje jong. Neen, de Kees is weer overmoedig geworden die zit er niets mee in om 2,5 km naar het centrum te wandelen. Wat heb ik afgezien 2,5 km in stijgende lijn waarvan de laatste kilometer echt steil was. Waarom ben ik zo koppig om alles te willen doen wat in mijn hoofd opkomt. Waarom ga ik niet gewoon na een vijfhonderd meter te hebben gelopen terug. Neen, de Kees moet en zal doorgaan. Zwetend als een paard kom ik aan. Het belachelijke van heel de situatie is dat er in dat centrum geen zak te zien is. Een slecht onderhouden zwarte kathedraal en een paar straatjes die op een plein uitkomen. Ik was er direct uitgekeken en ben dan maar terug naar het hotel gewandeld.

Een douche genomen en naar het restaurant. Ik wil hier eten want weet uit ervaring dat ze bij Campanile heerlijke vanillesaus hebben.  In alle Campaniles hebben ze dat, hier hebben ze toch geen restaurant zeker. Dan sluit ik de dag maar af met een broodje in de nabijgelegen Subway.

Morgen een rit van 305 km we overnachten in Albi. Daar blijf ik twee nachten en eerlijk gezegd ben ik wel toe aan een rustdag.

Campenila in Clermont-Ferrand, wat een heerlijk hotel, uitstekende kamer, heerlijk bed ondergrondse afgesloten parking voor de Tri en een perfect ontbijt. Jammer dat er hier geen restaurant meer is.  Door het uitstekende bed later opgestaan dan gewoonlijk (met veel plezier).

Na het ontbijt inpakken en weg wezen, die verliep echter niet zo vlot. Motor uit garage gereden en sleutels ingeleverd. Helm op starten en oordoppen vergeten in te steken. Helm af oordoppen zoeken, niet te vinden. Motor stilgelegd en reserve oordoppen zoeken. Eerste zijkoffer overhoopgehaald zonder resultaat. Tweede zijkoffer compleet overhoopgehaald oordoppen gevonden, natuurlijk helemaal vanonder. Oordoppen ingestoken zomerjas aan, oordoppen die ik niet kon vinden zitten in de binnenzak van de jas!!! Starten en wegwezen, niet dus intercom van de helm heeft geen contact met Garmin. Helm af en intercom aangezet probleem opgelost. Nu toch eindelijk vertrokken. Het dagelijks ochtendritueel van een al wat oudere reiziger die alleen op reis is.

Nog geen kilometer gereden en jawel een wegomlegging met een bordje trek je plan. Het is altijd een avontuur om in Frankrijk een wegomlegging tot een goed einde te brengen. Nul komma nul aanwijzingen. Ik mag denk ik wel zeggen dat ik na al jaren met een Garmin te rijden goed weet hoe ik daar mee moet werken, maar zelfs dan is het op deze omleiding een redelijke puzzel om terug op mijn route te komen. Ik denk altijd maar; alles komt goed er is nog nooit niemand niet teruggekomen van een wegomlegging.

Het klinkt misschien eentonig maar ook vandaag was het weer rijden in een prachtig decor. Wel wat minder foto’s dan normaal maar dat komt omdat ik een paar keer een paar Franse motorrijders gevolgd heb. Aan de snelheid waaraan werd gereden was er niet veel tijd om van het landschap te genieten laat staan te fotograferen.  Ik kon die gasten volgen maar daar is dan ook alles mee gezegd, veel overschot had ik niet. Leuk om het eens te doen maar niets om dit elke dag te doen.

Als we in Albi aankomen is het 32 graden en hebben we 314 km door de bergen gereden. Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik heerlijk fris ben afgestapt. Integendeel, meer als een levend lijk.

Morgen een welgekomen rustdag in Albi.

Rustdag in Albi, nu ja een rustdag is het niet bepaald geworden. Voor de eerste keer van mijn leven een wasje gedaan met een wasmachine  (alle aanwijzingen staan natuurlijk in het Frans op die machine) Even achter mijn oren staan krabben van hoe beginnen we hieraan. Toch een ingang gevonden, aan de bovenkant van de machine zit een deksel en daaronder een trommel waar ik mijn kleren heb ingegooid. Dan net zo lang op knopjes geduwd tot er iets begon te bewegen. Ik denk maar zo, er is nog nooit een wasmachine ontploft door op een verkeerde knop te duwen. Terwijl dat ding staat te daveren en te spartelen ga ik douchen. Na de douch is alles rustig geworden in het waskot. Deksel geopend, en jawel mijn kleren komen er fris uit.

Naar de bakker om mijn ontbijt, koffiegezet en op het terras van mijn appartement een heerlijk ontbijt genuttigd. Digitale krant op de laptop gelezen en het bed opgedekt en de blog bijgewerkt. Ondertussen is het tijd geworden om de stad te gaan verkennen. Zeer de moeite, alhoewel het redelijk zwaar is om met 32 graden bergje op en bergje af, trapje op en trapje af te gaan om de nodige foto’s te nemen.

Rond 16 u terug op het appartement en een paar uurtjes platte rust genomen.  Een restaurantje gaan zoeken, blog bijwerken, inpakken en slapen.

Morgen een rit van 295 km naar Mende. Er staat een stukje peage op het programma omdat ik over het viaduct van Millau wil rijden. Ik ben er al drie keer onderdoor gereden maar nu wil ik er per se eens over gaan. Dit is uiteindelijk ook het doel van deze reis.

vervolg foto's

Met spijt in mijn hart verlaat ik het appartement en de gezellige stad Albi. Maar daartegenover staat weer de verwachting wat de dag van vandaag zal brengen. Dat is het heerlijke aan reizen, s ’morgens niet weten wat er staat te gebeuren. Wat gaan we zien, waar komen we aan enz.

Het begint al goed. Zodra wed Albi uit zijn rijden we een kilometer of vijftig door het mooie dal van de Tarne. Het weer is ook vandaag weer prachtig dus het is van minuut één weer genieten. Een mens zou er spijt van krijgen om naar huis te rijden.

We blijven door prachtige landschappen rijden, af en toe zo eenzaam dat ik denk; Kees hier geen zotte kuren he als je hier omver gaat is de kans groot dat je een dag of twee kan duren voor er iemand passeert. Super bochtige kleine weggetjes, het gaat natuurlijk voor geen meter vooruit en het wordt in de loop van de dag redelijk vermoeiend.

Rond de middag zijn we aan het viaduct van Millau, het is de derde of vierde keer dat ik hier kom maar het blijft een mooi zicht op het prachtige viaduct. Het is mooi om er over te rijden maar niet zo spectaculair als het er uit ziet. Eerlijk gezegd is er onderdoor rijden mooier. Maar het is leuk om er eens over gereden te hebben. Na het viaduct is het nog 20 km rijden om terug op de binnenwegen te komen, zelfs die snelweg loopt door een mooi landschap ook hier is van verveling geen sprake.

Na de snelweg rijden we achtereenvolgens door de onbekende maar prachtige Gorges de la Jonte  en Gorges du Tarne. Je moet hier gereden hebben om te beseffen hoe mooi het is. Zelfs met honderd foto’s kun je dit niet laten zien. Trouwens met 33 graden en een motorpak aan en helmpie op wil je wel blijven rijden, zeker geen tientallen keren stoppen om een foto te nemen.

Het is een prachtige dag geweest, de mooiste tot nu toe van deze reis, maar 300 km is eigenlijk te veel als je deze rit zou rijden moet je er toch wel twee dagen voor uittrekken om er ten volle van te kunnen genieten. Als je nog liever motor met de motor rijdt dan ik kun je het ook op een halve dag proberen natuurlijk maar ik kan het niemand aanraden.

Rond 16 u komen we in het hotel annex bar, restaurant aan. Ik zal niet zeggen dat ik steendood zat maar toch. Het verlangen naar een douche was dan ook zeer hevig. De receptie was gesloten, langs de bar naar binnen gegaan daar was één mevrouw bezig een vol terras te bedienen. Geen woord Engels, en geen tijd om mij in te checken. Echt waar na drie kwartier was ik aan de beurt, er stonden nog drie koppels die na mij waren aangekomen te wachten. Eindelijk naar mijn kamertje. Ik heb de sleutel nog niet het slot gestoken of er komt een andere madam achter me aangehold. Met handen en voeten maakt ze me duidelijk dat de kamer nog moest gepoetst worden, of ik even geduld heb alstublieft. Kijk dan begint het bij de Kees te stomen, dan ben ik staat om me uit te kleden en onder die pruts douche te gaan staan. Ik ben de Franse taal niet machtig en zij de Engelse taal niet maar ze begreep heel goed dat ik nog weinig geduld had en als het wat lang zou duren zij mijn rug kon afwassen. Ik heb nog nooit zo rap en kamer weten klaar te maken.

Morgen voor de overnachting naar Saint-Florine een rit van 275 km. We zijn richting nar huis aan het komen.

Vervolg Foto's

Vandaag weer een heerlijke dag gehad.

Een zeer frisse start vanmorgen 7 graden, niet te warm in een zomerjasje dus regenjas over aangetrokken en deze aangehouden tot de middag.

Weer heel de dag over piepkleine weggetjes gereden, maar na een kilometer of vijf de weg volledig afgesloten. De zijwegen die hier op deze weg uitkomen zijn allemaal onverhard dus zat er niets anders op dan terug te rijden en op de gps een andere route zien te vinden want bordjes wegomleiding moeten hier nog uitgevonden worden. Na wat klooien en op en neer rijden zijn we dan toch terug op de route gekomen. Vol goede moed beginnen we aan het volgende col. Het is hier de ene na de andere maar allemaal niet hoger dan een duizend meter.

We zijn een kilometer of drie op een col aan het rijden en de gps stuurt me een onverhard pas in. Niet te doen met de Tri, geen andere mogelijkheid dan terug te rijden. De baan verder volgen heeft geen zijn omdat ik dan veel verder om moet rijden om terug op de route te komen.

Een uurtje later weer een omleiding, deze keer gaat de omleiding echt wel over kleine weggetjes ik had dan ook de gps nodig om eruit te geraken zelfs met gps rij ik nog een paar keer de verkeerde kant op. Ik moet me er niet voor schamen want ook de Fransen waren redelijk aan het zoeken om eruit te komen. Uiteindelijk maakt het niet zo veel uit als je voor je plezier aan het rond rijden bent en het voordeel is dat je eens wat kunt oefenen met de gps.

Omdat we redelijk vroeg vertrokken zijn we rond een uur of drie in Moulins waar we vandaag overnachten. Door de omleidingen en het verkeerd rijden komen we vandaag weer aan bijna 300 km.

Het inchecken ging ook hier weer niet van een leiendakje. Geen letter, maar dan ook geen letter Engels krijgen ze hier over hun lippen. Het was dan ook een moeilijke discussie om ze wijs te maken dat de kamer al betaald is. Alles wordt opgelost en ik kan eindelijk van een heerlijke douche gaan genieten. Na de douche de wandelschoenen aan en de stad in met Google map als mijn trouwe begeleider.

Moulins is een tamelijke grote stad met verschrikkelijk veel verkeer. Zelfs in de binnenstad is het moeilijk om wat stille straatje te vinden om foto’s te trekken. Ik loop via het centrum naar de brug over L’ Allier, het stikt werkelijk van de vis in deze rivier.

Na de wandeling een pintje gepakt op het terras van het hotel. Weer een discussie. Toen ik hier aankwam betaalde ik € 2,60 voor een pintje en nu een uurtje of drie later  moet ik € 3,00 voor een pintje betalen. Zelfs met Google Translate krijg ik het probleempje niet opgelost en ben dan ook maar gestopt met zagen over veertig cent.

Morgen naar Troyes een rit van 275 km.

Vervolg foto's.

Het begint eentonig te klinken of zelfs misschien onwaar maar ook vandaag was het weer een fantastische dag. We rijden nog altijd door zeer heuvelachtig gebied en rijden achtereenvolgens door landbouwgebied, rivierengebied en wijngebied. Meer kun je op één dag toch niet wensen. Af en toe gaan we van de route af om borden te volgen met de vermelding van toeristische bezienswaardigheden.

Voor de boeren is het hier echt niet goed aan het gaan. Hele velden mais staan te verkommeren door de droogte die hier heel intens is. Op de weilanden is geen sprietje groen te zien het is hier precies het binnenland van Spanje in het putje van de zomer.

De route moet normaal een heel stuk langs de rivier Yonne lopen, maar onverwachts staat er een bord dat de weg enkel bestemd is voor fietsers. Terwijl ik in het beetje haar dat ik nog heb sta te krabben komt een sluismeesteres van het nabijgelegen sluisje polshoogte nemen. Ze spreekt fantastisch Engels, het is de eerste persoon die ik op negen dagen rondrijden in Frankrijk tegen kom die Engels spreekt. We hebben toch wel een uurtje gezellig gebabbeld over van alles en nog wat.

Rond Chablis is de druivenpluk nog volop bezig, er heerst een grote bedrijvigheid van tractors die af en aan rijden met druiven. Ik weet het niet zeker, maar ik geloof dat er hier en daar de druiven machinaal geplukt worden. Als dat de toekomst wordt is er jammer genoeg weer een stuk charme dat zal verdwijnen in deze streek

De dag is wederom voorbijgevlogen, om half vier, na een rit van weer bijna 300 km ben ik in het hotel en heb vandaag de beste kamer van de reis. De Tri die het overigens weer uitstekend doet staat in de afgesloten ondergrondse parking van het hotel.

 Het is een kwartiertje lopen naar het gezellige centrum van Troyes. Na een overheerlijke douche naar het centrum gegaan, ze hebben me voor half tien niet meer teruggezien in het hotel. Je kunt blijven slenteren in deze stad, het oude stadscentrum is bijna helemaal verkeersvrij. Het stikt er van de terrasjes, winkeltjes en mooie straatjes. Ook de prijzen vallen zeer goed mee. In veel restaurants kun je een menu eten voor 20 tot 25 Euro.

Het is maar tien dagen dat ik weg ben maar ik kan gerust zeggen dat het tien topdagen zijn geweest. Over de binnenwegen rijden is me ongelooflijk goed bevallen, aangezien dat Frankrijk niet direct een klein land is ga ik nog zeker andere streken bezoeken op deze manier.

Morgen naar huis, we rijden over binnenwegen tot Mons daarna over de autostrade naar huis. Een rit van 425 km. 

Bezoek aan Troyes.