|
Vandaag weer
te laat vertrokken. Het is tien uur wanneer de motoren worden gestart. Volop
zon en we halen vlot 20 graden. Ideaal motorweertje. Na zeventien kilometer
komen we bij de bron van de Donau. Althans dat was de bedoeling. De Duitsers
dachten er echter anders over. Die hebben/hadden besloten om het monument dat aan
de bron staat te gaan restaureren. Alle toegangswegen naar de bron waren dan
ook afgesloten. En neem het van mij aan, als Duitsers iets afsluiten dan is het
wel degelijk afgesloten. Zelfs met een motor was er geen doorkomen aan. Dus, na 687
kilometer te hebben gereden om een foto te nemen die de start van deze reis
moet symboliseren is dit niet gelukt. Dit kan echter de pret niet drukken, we
krijgen namelijk 200 fantastische kilometers onder onze wielen geschoven.
Heerlijk asfalt, ontelbare bochten en prachtige vergezichten, we zitten
regelmatig boven de duizend meter.
Als we door
het mooie Donaudal rijden ligt de Donau links dan weer rechts naast ons.
Ontelbare keren steken we de Donau over middels prachtige bruggen.
Tijdens de middagpauze
nuttigen we een kom heerlijke aspergesoep en nemen we als afsluitertje een goed
kom koffie met en dikke zwarte sigaar. Volgens mij kun je in Duitsland ook wel
leven zoals God in Frankrijk.
Ondanks dat
het maar een ritje was van 230 kilometer komen we na 17 uur aan in het hotel.
Er wordt dan ook besloten om vanaf morgen vroeger te gaan vertrekken.
Na een dag
motor rijden is het heerlijk, ik zou bijna zeggen onmisbaar om in de douche te
kruipen. Wat en zalig gevoel. Na de douche staat er een echte bikers maaltijd
klaar om deze dag weer op een fijne manier af te sluiten.
Morgen verlaten
we Duitsland en komen we aan in Oostenrijk.
Voordat we
de grens met Hongarije passeren moet er nog een probleempje opgelost worden.
Kris heeft namelijk zijn identiteitskaart vergeten.
|
