Met Guz langs de Donaudelta

Heerlijk geslapen. Het beloofd weer een prachtige dag te worden, zon en blauwe hemel. Vanmorgen de ritten naar huis klaargemaakt en een toertje voor vandaag langs de Delta. Aangezien de ritten naar huis nog al wat opzoekingswerk nodig had vertrekken we redelijk laat. We rijden Tulcea uit en komen op een heerlijke heuvelachtige weg met vloeiende bochten. De weg loopt werkelijk door een schitterend landschap. De alom aanwezige Donau is constant te zien. Op een parking met een mooi uitzicht neem ik een sigarenstop. Er staat een man op een panfluit te spelen. Althans hij is het aan het leren. Spontaan komt hij naar me toe en begint te vertellen dat roken toch wel heel slecht is. Hij heeft nog gelijk ook, maar ik vind het wel lekker. Hij rijdt ook met een motor. Waarschijnlijk denkt hij dat ik het niet geloof en laat zijn rijbewijs zien. Inderdaad ook geldig voor motor te rijden. Ik sta vol verbazing naar zijn rijbewijs te kijken. Dit is toch ook wel een plastieken kaartje zeker. Hoe is het mogelijk dat ze bij mij aan de grensovergang zo moeilijk deden over mijn rijbewijs? Ik zal de logica van ambtenaren waarschijnlijk nooit snappen. Na de stop rijden we heerlijk op het gemakje door het schitterende landschap. Regelmatig wijk ik van de baan af om een dorpje te bezoek dat aan de Donau ligt. Elke keer moet ik terug langs de zelfde weg omdat de wegen in de dorpjes dood lopen op de Donau. Ondertussen is het etenstijd, ik stop in een dorpje bij pizzeria Ana, bestel een halve liter water en een pizza. Ik was de enige klant dus zou je denken een kwartiertje en we kunnen verder. Niet in een dorpje in Roemenië, daar hebben ze voor 1 pizza welgeteld 39 minuten nodig. Na deze lange pauze snorren we verder. In het zoveelste dorpje stop ik om een fot te maken van de zoveelste ooievaar. Moeilijk is dit hier niet, om de 50 meter staat er wel een bewoond nest op een paal. Deze foto maak ik omdat er op het nest twee ooievaren zitten. Een dergelijk foto had ik nog niet, zo dus. Terwijl ik nog wat met mijn fototoestel sta te klooien stopt er een Roemeen in een oude Renault. Het valt hier trouwens op dat er veel wagens rondrijden met een stikker er op van landen bij ons in de buurt!! De Roemeen spreekt me in perfect Frans aan, de Kees staat natuurlijk weer te doddelen. Maar ik versta hem redelijk goed dus we komen tot een soort gesprek. Of ik een kamer zocht? Neen dus. Of ik al in de Delta was geweest, ja gisteren en morgen vertrek ik hier. Hij wil me echter de echte Delta laten zien. Ik vertel hem nogmaals dat ik morgen vertrek. Geen probleem zegt hij, we kunnen nu een paar uur de Delta ingaan. De boot ligt hier vlakbij. Ik begin er zin in te krijgen en vraag de prijs. Hij vraagt veel te veel en ik zie er van af. Het is echter een aanhouder, ik heb de boot helemaal alleen en hij vaart naar de mooiste plekjes. Toch vind ik het teveel. En dan heeft hij mij zitten. Heb je Pelikanen gezien? Neen zeg ik, ze waren er niet en er werd te snel gevaren. Inderdaad zegt hij, het zijn commerciële rondvaarten ik vaar met u privé. Hij maakt een deal, als ik geen pelikanen zie hoef ik niet te betalen. Dit laat ik niet aan mij voorbij gaan en ik ga akkoord. Ik rij achter hem aan, natuurlijk over een stuk onverhard wegdek en kom bij zijn huis. Parkeer Guz en we gaan samen naar zijn boot. Binnen de twee minuten is het starten en weg wezen, even langs het tankstation en varen maar. Van af het begin krijg ik een uitgebreide uitleg, ik kan niet alles volgen maar genoeg om te begrijpen waar het over gaat. We varen voor bij een mooi gebouw, het is een internationaal onderzoekscentrum van de Delta. De delta staat op het moment met een hoog waterpeil. De oorzaak is de vele regen die de eerste drie maanden van het jaar is gevallen. Vele eilandjes staan onderwater en de dieren moeten echt naar een droog plekje zoeken. We varen door mooie kleine kanaaltjes en over reusachtige meren. De meren kunnen tot 12 meter diep zijn. Er groeien op de eilandjes vijf verschillende populierensoorten, de namen van de verschillende vissoorten die hier zitten ben ik vergeten, ook wel omdat ik veel van die namen niet verstond in het Frans. Prachtige velden met waterlelies die plots stopten. De waterlelies groeien alleen om ondiep water met een effen bodem. Waar de waterlelies verdwijnen is het diep, oneffen en is de bodem rotsachtig. De man vertelt honderd uit over zijn Delta, regelmatig zet hij de motor van de boot af en laat de stroom zijn werk doen. We varen een poosje door dichtbegroeide kanaaltjes, je zou je zonder veel fantasie in het Amazone woud wanen. Ik heb er redelijk veel voor betaald maar vond het elke cent waart. Gedurende twee uur geen enkele andere boot tegengekomen, de boot volledig voor mij en een fantastische uitleg. Het mooiste van allemaal is dat ik nu een veel beter beeld heb van de Donaudelta dan gisteren. Na tweeën half uur zijn we terug, hij geeft een kaartje en we nemen hartelijk afscheid van elkaar. Ik had het zeker niet willen missen. Ondertussen is het wel te laat geworden om mijn geplande toer uit te rijden. Dus eigenlijk heb ik de Donau niet in de Zwarte Zee zien stromen. Maar ik ben er zeker van, dat ik dat bij leven en welzijn natuurlijk ook nog zal zien. Er is al een redelijk concreet plan om in 2014 een reis rond de Zwarte Zee te gaan doen. Natuurlijk met Guz en wie weet met wie nog.

Het is de laatste dag hier. Morgen beginnen we aan de terugkeer. Ik moet wel want heb maar medicijnen bij tot en met 28/05. Het is mooi geweest en ben dan ook super blij dat ik het voor elkaar heb gekregen. Er wachten me nog enkele mooie ritten door Roemenië, Hongarije Kroatië, Oostenrijk en Duitsland voordat deze reis er definitief opzit. Hopelijk blijft het weer meewerken zodat ik naar huis kan komen zoals gepland.