In de regen
Fijn
geslapen in het viersterren hotel. Weliswaar vier sterren naar Roemeense
normen. Hierboven zit er iemand die dat waarschijnlijk niet heeft kunnen
verdragen. Ik word wakker met het geluid van gietende regen. Je zult het zien,
net nu ik midden in de bergen zit op kleine rot weggetjes staat het hier te
gieten. Aangezien het ontbijt pas om acht uur wordt geserveerd hoop ik dat het
tegen dan opgeklaard is. Het is nu half zeven. Het ontbijt wordt niet om één
minuut voor acht geserveerd maar wel degelijk om acht uur. In het hotel ruik,
voel en beleef je nog de tijd van het vorige regime. Op de parking Audi, BMW en
Mercedes. Het is mooi om te zien hoe de oude partijbonzen zich hier nog eens
kunnen uitleven. Natuurlijk hebben de meesten nog een goed betaalde baan aan
het verleden overgehouden. Maar toch voel je dat ze het missen, die goede ouwe
tijd. Om kwart over acht Roemeense tijd vertrekken we, er hangt zware bewolking
maar het is praktisch droog. Een frisse 12 graden, de elektrieke jas wordt dan
ook bovengehaald. Ik doe deze onder mijn zomerjas aan, en zet hem op het
maximum. De regenkleding blijft in de koffer. De wegen zijn zeiknat dus is het
oppassen geblazen. We rijden dan ook kalm door wederom een mooi landschap. Na
een paar uur zijn we uit de bergen en komen op een goede verbindingsgsweg. Het
asfalt is perfect en de maximum toegelaten snelheid is honderd kilometer per
uur. Ook hier weer veel vrachtverkeer. Ik geef Guz de sporen en we snorren
tientallen vrachtwagens voorbij. Opeens krijg ik een ferme waarschuwing van
Guz. Meestal laat hij me hel subtiel weten dat het iets te hard gaat. Niet deze
keer, het was meer een waarschuwing om er een hartstilstand aan over te houden.
Ik wil op het natte wegdek nog maar eens een vrachtwagen inhalen, schakel terug
en geef net iets te veel gas, Guz protesteert heftig door zijn achterwerk flink
te laten wegschuiven. Hij wil me echt wel duidelijk maken dat we over de limiet
aan het rijden zijn in deze weersomstandigheden. Aangezien ik naar niemand zo
goed luister als naar Guz werd de inhaalmanoeuvre abrupt afgebroken. Netjes
blijf ik in de rij en wacht ik op droger wegdek. In de verte zie ik de nieuwe
snelweg waarvan ik gisteren in het verslag melding heb gemaakt uitnodigend
liggen wachten. Er is hier al een honderdtal kilometer in gebruik genomen. Ik
laat het voor wat het is. Op een snelweg wordt je ook nat. Droger wegdek kwam er
niet, integendeel het begon harder te regen en het werd noodzakelijk om van
kleding te wisselen. Zomerjas in de koffer en regenjas en broek boven gehaald. De
temperatuur is nog niet boven de twaalf graden geweest, en met de nattigheid er
boven op werd het te koud. Zelfs met de elektrieke jas. Ondertussen naderen we
de grens van Hongarije, het is inmiddels een uur of twaalf. Als we na een pauze
Arad uit rijden stop ik bij het eerst volgende benzinestation om met mijn
laatste Roemeense centen Guz zijn drinken te geven. Ik heb nog zevenentachtig
Lei of tegenwoordig Ron (ze hebben een nieuwe munteenheid) is ongeveer 22. Ik
tankte Guz vol voor 85,50 lei. Na Arad kunnen we aan het landschap zien dat we
Hongarije naderen. Niets bergen meer te zien, we zijn overgegaan naar de
eindeloze Hongaarse vlakten. Het is nu echter zo hard beginnen te regenen dat
ik de waterdichte hoes over de tanktas moet trekken. Dit wil dan ook zeggen
geen fotos en sigaartjes mee. Ik neem nog een laatste onbenullige foto. De
handschoenen worden ook ingeruild voor de waterdichte handschoenen die ik bij
heb. Het is een heel geklooi om de hoes op zijn plaats te krijgen. Hij moet
goed rondom de tanktas sluiten zodat er niet te veen rijwind onder kan komen.
Ik rij zo veel mogelijk in het midden van de baan. In de spoorvorming die door
het intens vrachtverkeer is gevormd staat soms tot vijf cm water. Niet bepaald
ideaal als je daar op twee wielen door moet. Van het tegemoetkomend
vrachtverkeer krijg ik regelmatig een gratis douche door het opspattend water.
Van filmen met de helmcamera is er dan ook geen sprake meer. De nieuwe helm die
ik gekocht heb voordat ik vertrok bewijst nu zijn geld waard te zijn tot de
laatste cent. Er zit een antidampscherm in dat perfect werkt in deze
weersomstandigheden. Ook heel blij dat ik op al die jaren de nodige ervaring
heb opgedaan om in deze weersomstandigheden op dergelijke gevaarlijke wegen te
kunnen rijden. Maar het blijdste ben ik dat Kris er niet meer bij is. Ik wil
echt geen dikke nek hebben van, wat kan ik goed rijden, maar met Kris erbij had
ik onmiddellijk een hotel gezocht en geen meter verder gereden in deze
omstandigheden.
Een
twaalftal kilkometer voor het grensstadje Nadlac kom ik in een file terecht. Ik
denk direct aan een ongeval. Langzaam passeer ik de file en het blijkt dat het
enkel vrachtwagens zijn die stilstaan. Ongeveer twaalf kilometer vrachtwagens
passeer ik voordat ik in Nadlac ben. Daar staat de eerste vrachtwagen van de
file stil. Tegengehouden door de politie. In Nadlac is het dan ook zeer rustig.
Van Nadlac naar de grens is het 3,5 km. Een kilometer voorbij Nadlac weer een
rij vrachtwagens en dit tot aan de grens. De politie in Nadlac houdt het
vrachtverkeer voor het stadje tegen om te voorkomen dat al het verkeer in het
stadje vast loopt. Zodra er een paar vrachtwagens de grens gepasseerd zijn
laten ze een paar vrachtwagens door het stadje rijden. Nog nooit zo een
spectaculaire rij vrachtwagens zien staan. De langste rij die ik ooit gezien
heb was in Finland, daar stond een rij van een kilometer of vijf vrachtwagens
die naar Rusland moesten. Om half één passeer ik de grens in de gietende regen,
na een blik op mijn paspoort mocht ik doorrijden.
In het
stadje Morahalom 23 km voorbij de stad Szeged geef ik de pijp aan Maarten
. Ben nu buiten een paar korte pauzes
(gen lunch) zowat zeven uur aan het rijden en heb 315 km op de teller gezet. Ik
moet er voor zorgen dat mijn kleren morgen weer droog zijn. Het scherm van Guz
en mijn helm moeten dringend proper gemaakt worden en ik verlang naar een warme
douche. Ik stop bij het eerste hotel dat ik tegenkom in het stadje. Hotel
Thermal Panzio, eigenlijk iets boven mijn budget. Ongelooflijk maar na de
douche is het terug prachtig weer. De thermometer geeft 25 graden. Binnen de
kortste keer lig ik dan ook heerlijk in het grote buitenzwembad om vervolgens
me te laten verwen in een zwavelbad dat gevoed wordt door een natuurlijke bron.
Om af te sluiten kruip ik nog even in de sauna. Guz staat lekker in het
zonnetje op te drogen. Ben mijn budget allang vergeten. Nog een wandelingetje
en een heerlijk ijsje, de regen is
vergeten.
Amai, wat
heb ik lekker gegeten na de brol in Roemenië. Een overheerlijke Goulash soep,
twee grote stukken vlees met gebakken aardappelen in de schil en een lekkere
Dame-Blance als dessert en een paar flesjes water. Voor de prijs moet je het
niet laten. ( 12)
Ik twijfel nog, door Slovenië of door Kroatië.
Het zal ongetwijfeld te lezen zijn in het verslag van morgen.
|
grt...jjhh
