Om half zeven aan het ontbijt na een goede nachtrust. We vertrekken rond half acht met een licht bewolkte hemel en zonneschijn. Het is dertien graden, ik twijfel mijn zomerkleding zal bovenhalen. Uiteindelijk zie ik het niet zitten om weer alles te gaan wisselen, dertien graden is ook niet meteen een temperatuur om bij te gaan zweten. Een tiental kilometer voorbij het stadje kom ik iets eigenaardigs tegen. Een soort buiten kerk. Omdat dit soort dingen absoluut mijn specialiteit niet zijn zet ik een paar foto’s op de blog. Misschien kan iemand me uitleggen wat de betekenis hier van is. Ik denk dat het de kruisweg moet voorstellen. Er zijn veertien gebouwtjes met op elk een afbeelding in mozaïek gemaakt. Het zijn veertien verschillende afbeeldingen. Reacties hier op zijn welkom. Na dit gebeuren komen we al snel aan de Donau. In Kroatië is de Donau voor een groot gedeelte gekanaliseerd. De foto’s zijn genomen van op een stuwdam waar een sluis de verbinding maakt met de Donau. Na een vijftig tal kilometers maken we een omweg om de bergen van Kroatië te verkennen. Bergen zijn misschien wat overdreven, we komen niet boven de zevenhonderd meter. Mooi is het er wel. Smalle wegen met een goed wegdek kronkelen door het landschap. Op kleine schaal is men hier begonnen met wijngaarden aan te leggen. Na dit intermezzo komen we terug bij de Donau, de hele dag zal deze in beeld blijven. Heb een plaatsje gevonden om de camera weg te zetten om nog eens een foto van ons zelf te nemen. Om tien uur zijn we aan de grensovergang Kroatië – Slovenië. De Kroatische dame aan het loket knalt zonder verder iets te vragen nog maar eens een stempel in mijn paspoort. De Sloveense dame aan het loket stelt zich vragen bij het gebruik van mijn helmcamera. Ze wil er zeker van zijn dat er geen beelden worden opgenomen. Ik leg haar uit dat de camera afstaat en hoe ze dit kan zien. Om kwart over tien rijden we door Slovenië. Over mooie binnenwegen en met goed weer, het is nu zeventien graden, komen we rond de middag aan in Maribor, een mooi stadje waar we een pauze nemen. We zijn terug in Euroland, of ik daar blij mee moet zijn is een andere vraag. Betaal hier voor een Snicker € 1,10. Verleden week had ik voor het zelfde geld drie repen. Er beginnen zich donkere dreigende wolken boven de bergen te vormen. Ik verander mijn route en blijf in het dal naast de Donau rijden, richting Oostenrijkse grens. Spijt heb ik er niet van, het is werkelijk een prachtige route. Omring door hoge bergtoppen en constant de Donau aan de linkse kant van de weg is het prachtig rijden hier. Zeker een aanrader voor wie hier in de buurt zou komen. Het blijft mooi tot aan de grens met Oostenrijk toch wel een vijftig kilometer. Om half één begint het te druppelen. Ik parkeer Guz, meet mijn suikerhalte in het bloed en haal de insuline boven. Aangezien ik moeilijk dwars door mijn kleren kan spuiten moet ik me uitkleden tot ik in mijn T shirt sta. Niet zo prettig als dat in de gietende regen zou moeten gebeuren. Om 13 uur komen we aan de grensovergang Slovenië-Oostenrijk. Niets paspoort, niets grenskantoor alles is stil en verlaten. Rare wereld, nog geen tweehonderd kilometer terug staan ze nog stempels in een paspoort te zetten terwijl er hier geen kat te zien is. Het is nu stevig aan het regenen en het water begint stilletjes aan langs mijn helm binnen te dringen. De temperatuur is gezakt naar negen graden dus wordt er vollen damp verwarmd. Zowel handvatverwarming als elektrieke jas draaien op volle toeren. Ondanks deze weersomstandigheden kunnen we aan een goed tempo blijven rijden. Het asfalt is van perfecte kwaliteit. Natuurlijk kunnen en willen we niet door de bochten scheuren, maar aan tachtig kilometer per uur is het goed te doen. Ik krijg problemen met Garmien, ze wil me zowaar de A2 opsturen. Dit kan natuurlijk niet, ten eerste omdat ik geen vignet heb gekocht en ten tweede omdat ik niet van plan ben om op de snelweg te gaan. Ik laat de route omrekenen met uitschakeling van snelwegen en tolwegen. Garmien blijft me echter fanatiek naar de snelweg sturen. Ik word het beu en rij op eigen houtje verder zonder rekening te houden met Garmien. Om 13u30 ben ik het beu in het eerst volgende dorpje neem ik een hotel. Om 13u45 kom ik in Griffen aan. Het eerste hotel dat ik tegenkom is Langgasthof Konig Zum Hirschen. Ze hebben een kamer en Guz kan binnen gezet worden. Het is al en tijdje geleden dat ik nog zo’n fatsoenlijke kamer heb gehad. En echt wel met zicht op een berg. Ik kom graag in die andere landen, zal zeker nog naar dit soort landen blijven rijden. Maar als je terug in onze wereld aankomt, is het gewoonweg fantastisch dat je een douche zonder schimmel hebt. Dat je zelfs koud water aan het warm water moet toevoegen, dat je niet op een kwikkelachtige wc bril zit te balanceren, dat de kamer afgewerkt en proper is, dat er geen stank in de gangen hangt, geen paprika in het eten, normaal gebakken aardappelen, vlees dat niet taai is, bier waar schuim opstaat, een bestek dat proper is, kortom een luxe die je na dit drie weken te hebben gemist ongelooflijk op prijs stelt. Om 14 uur zit ik dan in voor mij een ongelooflijke luxe kamer. Tijd genoeg om het mooie dorpje te verkennen, ware het niet dat de regen met bakken uit de hemel blijft stromen. Ik verveel me echter geen seconde. Guz proper gemaakt, kleren te drogen gelegd, gps kaarten bijgewerkt, nieuwe routes gemaakt en het is weer al etenstijd. In een mooie zaal krijg ik een zeer goede dagschotel. Als afsluiter van de schotel in heerlijk schnaps van het huis. Dit gasthof is echt een aanrader. www.landgasthof-koenig.at Het weerbericht voor Oostenrijk volgens de buienradar; boven 1500 meter sneeuwbuien, elders regen met kans op wateroverlast. Temperatuur tussen vijf en negen graden. Volgende week zou het beteren. Toch verrek ik het om de snelweg op te gaan, ook daar wordt je nat, gedaan om door dorpjes te rijden en evengoed gevaarlijk door opspattend water van de vrachtwagens. Ik ga natuurlijk niet moedwillig de bergen beklimmen die boven de tweeduizend meter gaan. Probeer zo veel mogelijk in het dal te blijven. Heb een mooie route uitgestippeld die van Griffen naar Kufstein gaat. Na Klagenfurt rijden we langs de Wortner See naar Villach. Van Villach naar Nottsch om daar langs de rivier Gail onze weg te vervolgen naar Lienz. In Lienz via de 108 en door de Felbertauerntunnel naar Kitzbuhel om dan te eindigen in Kufstein. Of dit gaat lukken, zal morgen op de blog te lezen zijn.

25-05-2013 om 11:02 geschreven door gerrie

24-05-2013 om 21:56 geschreven door annet