05/05/14 NaarVeliko 

                                                                                                                                                                  Het is vandaag de eerste keer dat de Kees op al zijn reizen te laat is opgestaan. Natuurlijk kan ik uitleggen waarom. Nadat ik vannacht voor de tiende keer ben wakker geworden was het op mijn gsm half vijf, net iets te vroeg om op te staan moet ik met mijn slaperige kop gedacht hebben. Natuurlijk vergeten om mijn gsm aan de tijd van Bulgarije aan te passen het was dus wel degelijk half zes. Als ik de elfde keer wakker wordt is het half zeven op de gsm. Op mijn dooie gemak sta ik op en begin aan de nu al dagelijkse routine van het inpakken. Ik ben echter nog niet half weg met inpakken als Armin op mijn deur staat te kloppen, het is tijd voor het ontbijt. Hoe ontbijt, wat ontbijt ik heb nog meet als een half uur. Eindelijk had ik in de gaten dat ik een uur achter liep.

Na een heerlijk Bulgaars ontbijt, het avondeten gisteren was trouwens ook van degelijke kwaliteit gaan we de motors laden. Direct worden we geconfronteerd met de armoede hier. Een bedelaar is al vroeg op pad om zijn dagelijkse kost bijeen te scharrelen. We kunnen hem natuurlijk niet verstaan maar het internationale teken voor geld was hem niet onbekend. Jammer genoeg hebben we in het credit card tijdperk geen enkele Bulgaarse Lev in ons bezit. We kunnen hier letterlijk alles vlot betalen met Maestro. Aangezien we nog altijd met bar slecht weer zitten zie ik het ook niet zitten om nu mijn enige trui die ik bij heb weg te geven. Gelukkig bracht een goede ziel in de straat een oplossing door de bedelaar een jas te geven. Het is een schrijnend moment om even bij stil te staan en er ons van bewust te zijn in welke weelde we leven in België.

Zoals juist gezegd nog altijd bar slecht weer, geloof het of niet we hebben vandaag weer heel de dag in gietende regen gereden. Ik heb onderweg één ondermaatse foto getrokken om te laten zien wat voor zichten we hebben in de bergen waar we door rijden. Ik zal proberen uit te leggen in welke omstandigheden er foto’s getrokken moeten worden. Trek en paar waterdichte leren handschoen aan, zet de douchekop op massagestraal hou daar je handen en kwartiertje onder, dat is zeker niet te lang want wij rijden ongeveer een uur of zes door de gietende regen. Zet de waterstraal van de douche terug normaal, pak je reiskoffer waar een fototoestel in zit en ga daar mee onder de douche staan. Handschoenen uittrekken, fototoestel pakken, foto maken, fototoestel opbergen en met je natte handen handschoenen terug aantrekken. Ik kan jullie verzekeren dat je geen zin zult hebben om dat en keer of vijf te doen. Daarom beste vrienden worden er onderweg weinig foto’s getrokken. Toch twee foto’s van de A2 een zogezegde autosnelweg en één van de prachtige bergtoppen die in de wolken liggen.

Ere wie ere toekomt, Armin rijdt natuurlijk nu ook al drie dagen in dit barslechte weer. Ik heb hem bij het voorbereiden van deze reis een paar keer gewaarschuwd over de staat van de wegen hier. Maar het is toch wel even andere koek als je er met je splinternieuwe motor over moet. Toch is er nog geen klacht over zijn lippen gekomen, hij zegt me zelfs dat hij ondanks alles van elke meter die hij rijdt geniet. Dat is dan de tweede persoon die ik ken die uit het goede hout gesneden is om met mij mee te rijden op de af en toe toch wel speciale reizen. Ook den Theo die mij vergezelde naar het Midden-Oosten is zeker zo iemand.

Na de verkwikkende douche is het zowaar gestopt met regenen, we maken van deze korte regenpauze gebruik om wat foto’s te maken en een heerlijk pizza te gaan eten. OP verzoek ook een foto van een lachende Armin.

Overmorgen zitten we voor drie nachten in Istanbul. Ik heb dan eindelijk tijd om te reageren op de gewaarde reacties en mails die binnen komen. Het is nu onmogelijk om dit er nu nog bij te nemen door het barslechte weer rijden we twee tot drie uur langer over de ritten dan was voorzien.

Met de gedachte dat het nog nooit is blijven regenen en dat er na regen zonneschijn komt kruipen we met een nog altijd uitstekend moraal lekker onder ons zacht dekbed. Als alles goed gaat slapen we morgen in Edime een grensstadje in Turkije