|
07/05/14 Naar Istanbul
Na een goede nachtrust en goed ontbijt starten we rond half negen de motors richting Istanbul. De lucht is helder en het beloofd een mooie dag te worden. Garmien loost ons goed de stad uit en na een half uurtje snelweg zoeken we de kleine wegen op. Op de prachtige binnenwegen (slecht wegdek) ruiken we, voelen we en ondergaan we Turkije. We rijden door dorpjes waar de tijd nog geen vat op heeft gehad. Alle hoofden draaien onze richting uit als we met de Tri’s de terrasjes passeren. Bij onze pauzes zijn we zelden alleen, direct staat er en groepje Turken rond de motors te draaien, zowel jong als oud is geïnteresseerd in de snelheid van de motors. We rijden door een mooi heuvelend landschap met veel landbouw. We passeren kudden schapen en koeien die begeleidt worden door schaapherders en koewachters. Groepen van tientallen ooievaars maken gebruik van de thermiek om al zwevend grote cirkels boven de velden te maken. Plotseling zien we na één van de vele bochten de Zee van Marmara. Na een lange afdaling komen we op en mooi plekje om wat foto’s van deze kust te nemen. We moeten nu nog 138 km langs deze zee rijden om op onze bestemming te komen.
Als we op 30 km van Istanbul zijn wordt het verkeer al chaotisch. We zitten op een baan met een stuk of vijf rijvakken en moeten hier al beginnen met het voor te sorteren om Istanbul binnen te rijden. Garmien wet het precies ook niet goed hoe dit allemaal moet gebeuren en geeft te laat en te onduidelijk aan welke rijbaan we moeten volgen. Als het te laat is krijg ik van Garmien in mijn helm te horen dat ik niet op de goede route zit. Er zit niets anders op dan de route te laten herberekenen. Dit tot een keer of drie. Als we langs het vliegveld van Istanbul rijden weet ik dat we het ergste achter de rug hebben, we kunnen van hier uit altijd op hetzelfde baanvak blijven rijden tot we het centrum van Istanbul bereiken. We stoppen naast het vliegveld en timen dat er elke 45 seconden en vliegtuig vertrekt. Op de landingsbaan daalt er bijna om de twee minuten een vliegtuig. De lucht stinkt hier naar de kerosine en het gebulder van de opstijgende vliegtuigen is indrukwekkend.
Tientallen mastodonten van schepen liggen voor de haven van Istanbul te wachten. Het verkeer is nog hectisch maar we kunnen goed volgen. Eenmaal in het centrum wordt het steeds moeilijker. Files in de nauwe fel stijgende en dalende straatje vergt al onze concentratie en het is dan ook best vermoeiend. Als we nog maar eens stilstaan is er weer volop aandacht voor onze motors en waar we vandaan komen. Duimen worden opgegeven, verwonderde blikken als we de vraag beamen of met de motor vanuit België naar hier zijn gekomen. Eerlijk gezegd streelt het onze ego wel een beetje. De eerste aanloop naar het hotel gaat volledig mis. Het straatje waar we in moeten is volledig afgesloten door een geparkeerd voertuig. De optie om zo maar te blijven staan is er niet. Ons ego kan dan wel gestreeld zijn, er is gen enkele Turk die achter twee motorrijders gaat staan wachten tot ze misschien eens ooit rechtsaf gaan. Het toertje van nog gen twee kilometer opnieuw aanvatten is de enige mogelijkheid. Niet echt plezant als je weet dat je daar ongeveer drie kwartier over doet. DE tweede keer lukt het wel, maar vlakbij het hotel geven ze een omleiding waarlangs we het hotel niet kunnen bereiken. Aangezien we dan maar een goede 200 meter van het hotel zijn negeer ik het verkeersbord dat zegt dat we niet rechtsaf mogen. Na een spuit gas slaan we rechts af de straat in. Enkele voetgangers doen teken dat we terug moeten maar ik trek het me niet aan. Nog honderd meter dan links af en we staan voor het hotel. Armin rijdt me stoïcijns achterna. We stappen af kijken elkaar eens aan en vinden dat we dit weer goed geregeld hebben. Om nu te zeggen dat we in een tik en een wip in het centrum waren is wat overdreven. Het was eerder een uur of twee zwoegen en zweten. Maar de douche was weer heerlijk en het eten verrassend, namelijk klaargemaakt met vuur en vlam. We zitten op wandelafstand van de voornaamste bezienswaardigheden van Istanbul zoals de overdekte bazaar, Hagia Sophia, Blauwe Moskee(zo genoemd naar de twintigduizend blauwe tegeltjes die verwerkt zijn in het interieur) Galata toren enz. Morgen staat er een boottocht op de Bosporus op het programma.
|
