|
20/05/14 Naar Vama.
Gisterenavond en goede maaltijd in het restaurant van het hotel, een goede nachtrust en vroeg op. Om zeven uur zitten we aan het ontbijt en staan de Trophy’s startensklaar. Het weer valt tegen 7 graden en dikke mist. Jammer want vandaag zitten we heel de dag midden in de Karpaten. Om acht uur vertrekken we in de mist. De zon doet zijn best om de mist verdrijven maar is voorlopig nog niet krachtig genoeg. Het gevecht tussen zon en mist is mooi om te zien vanaf de motor. Er zijn momenten van mistflarden waar het een schimmenspel is van lichtstralen om daarna de zon weer zien te verdwijnen. Na een uurtje heeft de zon de strijd gewonnen en krijgen we een mooie blauwe hemel met slagroomachtige wolkjes. Juist op tijd want beginnen aan een beklimming van een col die ons op 1.300 m hoogte brengt.
Fantastische vergezichten krijgen we voorgeschoteld. Helaas weinig parkeermogelijkheden om een foto te kunnen nemen. Het is te gevaarlijk om de motor aan de kant van de bochtige weg te zetten, ook hier wordt er niet nauw omgesprongen met de verkeersreglementen. Ik zou zeggen, wie het wil zien stap op je motor of neem de auto en rij naar e Karpaten. Het is eens iets anders dan de Ardèche en zeker niet minder van natuurpracht en uitzichten. Na de beklimming rijden we Lacu Rosu (Rode Meer) Dit is en natuurlijk stuwmeer. 150 jaar geleden kwam een ijzerhoudende bergtop naar beneden, blokkeerde de beek en gaf het water een roestachtige kleur. Boven het water steken hal versteende boomtoppen. Na 18 km komen we bij de Bizackloof, één van de grote natuurwonderen van het land. De hoog oprijzende rotsen zijn soms wel 300 meter hoog, de weg is smal en wordt slecht onderhouden. Na de werkelijk schitterende kloof komen we via een makkelijke weg bij het cementstadje Bicaz. Geen foto’s van de kloof weinig parkeergelegenheid en mijn toestel is te klein om 300 meter hoge rotsen te fotograferen. Na de kloof blijven we door schitterende landschappen rijden. Het is prachtig weer 23 graden en we rijden werkelijk door een filmdecor. De rit van vandaag is 283 km lang het zijn 283 kilometers die meter voor meter prachtig zijn. Jammer dat er van de 283 km die we rijden 200 km van de wegen bar maar dan ook echt barslecht bijliggen. We kunnen amper een gemiddelde snelheid van 55 km per uur aanhouden. We hebben medelijden met onze Trophy’s die onnoemelijk veel putten, builen en ribbels moeten verwerken. Ook voor de rug en ribben van de motorrijders is het verre van aangenaam. Het weer en het decor maken echter veel goed. Vergeten zijn de regendagen, kou en miserie. We hebben vandaag een topdag, echt en dag die een dergelijk reis als de deze de moeite waard maakt. Op een mooie bank drinken we koffie.
Nadat we een fantastisch groot stuwmeer gepasseerd zijn begint onze lieve heer met zijn airco te spelen. De temperatuur zakt van 22 graden naar 17 graden. Hij strooit ook nog een paar honderd regendruppels over ons hoofd en laat wat donkere wolken over de bergtoppen komen. Met een paar ferme vloeken kunnen we het onheil vermijden en krijgen we de zon terug.
Na en mooie afdaling komen we aan de oevers van een brede rivier. We stoppen op een parking waar en loopbrug over de rivier is gemaakt om wat foto’s te nemen. Als ik van de brug kom na de verplichte foto op deze plaats doe ik teken naar een oudere Roemeen die hier met zijn fiets en paardenspan staat dat je door het gewiebel van de brug makkelijk zat kunt worden. Hij begrijpt het direct, in een mum van tijd ben ik in een Roemeens gesprek verwikkeld. Het gesprek resulteert in een fotosessie. Trots poseert deze lieve vriendelijke man bij zijn fiets en paard. Hij vindt het prachtig wanneer hij de foto direct kan bekijken en nodigt ons uit op zijn paardenspan om nog meer foto’s te nemen. Dit zijn de echte mooie momenten van dit soort reizen. We nemen afscheid van onze vriend en rijden de laatste 60 km over een fantastisch wegdek naar het pension in Vama waar we vandaag overnachten. Na wat gezoek zijn we rond vier uur aan het prachtige huis van het gezin waar we overnachten in en sobere maar mooie kamer met een geweldig terras in de zon waar het heerlijk zitten is met een temperatuur rond de 25 graden. Voor mij was het tot nu toe de mooiste dag van deze reis. Morgen nog heel de dag in de bergen. Een rit van 285 km brengt ons naar Viseu de Sus. Het is morgen de laatste dag in Roemenië. Een prachtig land met ongelooflijke tegenstellingen en lieve vriendelijke mensen.
Ik vind de bank zo mooi dat de foto twee keer op de blog staat. Het kan ook aan de snaps liggen die we hier bij het eten gepresenteerd kregen. 
|
