25/05/14 Policka

Zoals verwacht een slechte nacht gehad. Om half zeven zitten we al in een nonstop benzinestation aan het ontbijt. Ik stuur een sms naar de verhuurder van de kamers dat we door omstandigheden geen tweede nacht van zijn kamer gebruik wensen te maken. Oke is het korte antwoord dat ik om zeven uur krijg.

Om kwart voor acht staan we met een vreemd gevoel op de parking van het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. We zijn alleen, buiten de parkeerwachters die ons een plaats toewijzen voor onze Trophy’s. Stipt om acht uur kunnen we het terrein op, we lopen onder de ijzeren boog met de ironische slagzin ARBEIT MACHT FREI. Ik ga dit gedeelte sereen houden, de details van wat er te zien is en hoe je je daar bij voelt hou ik ook voor mezelf. Ik zie het niet als mijn taak om een mening te geven over de gruwelen die hier gebeurt zijn. De jonge parkeerwachter waar we een heel gesprek mee hadden zegde met een paar woorden alles; Je kunt de dood voelen. Na anderhalf uur vinden we dat we genoeg gezien hebben. Stil en onder de indruk verlaten we dit verschrikkelijke oord. Ondertussen staan er op de parking al tientallen bussen die bezoekers uit de meest verschillende landen naar hier brengen. Bij het wegrijden gaan mijn gedachten naar Syrië. In 2010 heb ik daar veel vriendelijke mensen ontmoet tijdens een motorreis door het Midden-Oosten. Deze mensen leven ook weer al sinds 2011 met de gruwel van een oorlog. Het stopt dus niet.

We rijden verder door het vlakke landschap van Polen op weg naar de Tsjechische Republiek. De bewolking is opengebroken en de temperatuur stijgt van 17 graden naar een aangename 23 graden. We hebben nog 275 km voor de boeg naar onze volgende overnachting. DE wegen zijn goed, het weer is goed we zien dan ook ruim op tijd in het hotel aan te komen.
Geen grensovergang tussen Polen en de Tsjechische Republiek. Het verschil tussen de landen is simpel. In Polen is de maximum snelheid op de snelweg 140 km per uur in de Tsjechische Republiek 130 km per uur. En, we gaan van Zlothy's naar Koruna's.

Bij een mooi houtsnijwerk rijden we de regio Zuid Bohemen binnen. In het eerste stadje staat er een hoge paal met de welbekende M er op. Met geen geweld krijg ik de Trophy hier voorbij. De Big Mac was zo lekker dat ik er twee in mijn kas heb geslagen. Rond 14 u stuur ik een sms naar de dame van het pension dat we omstreeks 16 u zullen aankomen. Ik krijg onmiddellijk een bericht dat ze aanwezig zal zijn om ons in te schrijven.

Om 15u45 komen we in Policka aan, een stadje, dat fungeert als een toegangspoort tot de Zdar Hilss, een van de mooiste delen van de Tsjechisch-Moravische hoogvlakte. Het historisch centrum van de stad(waar we overnachten) is omringd door een indrukwekkende muur, versterkt met 19 torens.
Vijf minuten later arriveert de dame van de receptie, geeft ons een prachtige plaats waar we de Trophy’s kunnen stallen en laat ons de uitstekende kamers zien. We verblijven hier twee nachten. Het is nodig om een dag rust te nemen. Deze week staan er nog twee dagen autosnelweg te nemen.