|
03/07/14
Na een goede nachtrust de gordijnen open gooien en een strakke heldere blauwe hemel zien daar wordt de Kees gelukkig van. De miserie van gisteren is nu dan ook compleet vergeten. Het ontbijt is weer op z’n Frans. Vers stokbrood (lekker en drie verschillende soorten gelei met veel suiker. Niet het ideale ontbijt voor een diabeet. Aangezien we hier € 4,5 betalen voor het ontbijt vraagt Theo (leraar Frans) of er iets anders is als beleg omdat ik als diabeet liever geen gelei heb. Dit is geen enkel probleem binnen een tik en een wip staan er drie heerlijke verschillende soorten ka op tafel. De Kees is nog maar enkele uren wakker en voor de tweede keer een gelukkig man.
Aangezien we wel degelijk den toerist uit hangen is het vertrek weer rond negen uur. We hebben dan al 18 graden, perfect weer om in de Alpen te tuffen. We rijden dan ook heel de dag door een prachtig decor van besneeuwde bergtoppen en krijgen allerlei verschillende bochten te verwerken. Eigenlijk is het best vermoeiend om heel de dag over de Alpenreuzen te rijden.
Door het mooie weer blijven we eigenlijk iets te lang op de verschillende terrasjes zitten. We komen dan ook onherroepelijk in tijdsnood wat resulteert in weinig foto’s van de streek omdat we het stoppen onderweg moeten gaan beperken om op en redelijk uur in het hotel aan te komen. Het zijn vandaag maar 255 km maar we presteren het om pas om 17u30 in op de plaats van onze bestemming aan te komen.
Het hoogste punt dat we vandaag bereikt hebben is op de Col d’Izoard, volgens Garmien 2.750 m hoog volgens Google 2.350 m. Wij houden het natuurlijk op 2.750 m we zullen nooit Garmien in twijfel trekken.
De laatste col van de dag is col Mont-Genis 2.083 m hoog. We zitten nu vlak bij de Italiaanse grens. Uit het niets begint er steekt er opeens een koude wind op, donkere wolken verschijnen over de bergtoppen. Alstublieft toch weer geen regen zeker. De temperatuur zakt van 22 graden naar een graad of 15. Mijn zomer jas gaat terug in de koffer en na de foto’s die er gemaakt zijn is het starten en wegwezen. Nog 39 km en we houden het gelukkig droog.
In het hotel worden we ontvangen door een sympathieke oude baas die ons te woord staat in het Spaans. Theo babbelt vlot in het Spaans mee het inchecken verloopt dan ook zonder problemen. Uitpakken, douchen, blog bijwerken een heerlijke maaltijd tot ons nemen en de avond is voorbij voor we er erg in hebben.
We zitten op een hoogte van 1.354 m in het dorpje Cesana Torinese. Het hotel is in 2006 gebouwd naar aanleiding van de Olympische Winterspelen die hier plaats vonden.
Morgen het laatste deel van de Alpenroute we rijden nog een stuk door het Parc Du Mercantou om zo in Cannes aan te komen waar we twee nachten verblijven. Althans we hopen dat we de geplande route (255 km) kunnen rijden want de weersvoorspelling is uitermate slecht voor morgen.
|
