|
05/07/14
Het is jammer voor de Fransen maar goed voor ons, heerlijk geslapen. Geen nachtelijk lawaai, geen toeterende auto’s. Zonder dat je de uitslag wist van de match kon je aan de gezichten van de horden Fransen zien dat ze hadden verloren. De vlaggen, toeters, bellen en pruiken waren er nog wel maar zonder ambiance. Op tijd in bed gekropen na toch wel een vermoeiende dag.
Goed geslapen, prachtig weer en een ontbijt in het zonnetje op een gezellig terras. Kan een dag beter beginnen? Theo heeft de taak van het toeristisch gedeelte in de plaatsen waar we langer dan 1 nacht verblijven ter harte genomen en is goed gedocumenteerd voor de dag gekomen. Hij heeft een programma met een waslijst van bezienswaardigheden. Natuurlijk eerst een bezoek aan de haven waar de jachten ter waarde van miljoenen liggen. Ik heb mijn gedacht over hoe de eigenaars van wat hier ligt aan het geld zijn gekomen maar ga dit zeker niet op het blog zetten. Ik vind het wel verschrikkelijk degoutant om te zien wat hier allemaal ligt.
Na de rondleiding door de haven met de nodige op en aanmerkingen wat hier ligt komen we op de boulevard waar het PALAIS DES FESTIVALS ET CONGRES staat. Eerlijk gezegd valt het gebouw wat tegen, waarschijnlijk doordat er aan gewerkt wordt zodat door de stellingen en panelen een verkeerd beeld van het gebouw wordt gegeven. Voor de trappen waar de beroemde rode loper wordt uitgerold tijdens het festival staan de handafdrukken van de beroemheden in het voetpad gedrukt.
Nadat we dit allemaal goed hebben bekeken gaat de rondleiding verder naar het oude stadsgedeelte van Cannes. Dit ligt op een heuvel die te bereiken is over een tamelijk steil voetpad. Theo huppelt gelijk een jong veulen naar boven. Kees wordt nog maar eens met de neus op de feiten gedrukt en moet weer ondervinden dat hij toch niet zo gezond is als dat hij zich voor doet. De details van wat er gebeurde zijn niet zo belangrijk maar het heeft toch wel invloed gehad op het verdere verloop van deze dag. Sorry hiervoor Theo. Het is voor mij jammer dat de geest nog wel wilt maar het lichaam niet altijd meer kan volgen.
Nadat we een lange rustpauze hebben genomen gaan we op het gemakje terug naar beneden en vlijen we ons op één van de honderden terrasjes om een lichte maaltijd te nemen. Het is prachtig om te zien wat hier allemaal voorbij komt. Ik krijg een oude man in de gaten die zeer gebrekkig is en niet alleen kan (durft) over te steken naar het terras waar we zitten. Hij doet regelmatig teken naar een ober om hem te komen helpen maar die merkt het niet op. Ik maak er Theo attent op, hij ziet het even aan en gaat de man helpen bij het oversteken. Mooi toch he.
We flaneren nog wat door de mooie smalle straatjes met ontzettend veel winkeltjes richting hotel waar we een paar uurtjes platte rust nemen.
Vanavond gaan we waarschijnlijk eten op een terras met en groot scherm om te zien hoe de Belgen Argentinië in de pan hakken. Kan ik mijn tweede doos sigaren winnen door de weddingschap met Theo voor de tweede keer te winnen.
|
Als je ziet wat daar tussen ligt is het inderdaad degoutant te noemen.
Grt
