|
13/07/14
Gisterenavond in Granrieu terecht gekomen. Je zult een detail kaart van de streek moeten raadplegen om dit uitstervend dorpje in de bergen te vinden. We zitten hier nu echt wel op den buiten in Frankrijk waar de weelde ver te zoeken is. Veel leegstand en slecht onderhouden woningen. In het eenvoudige hotelletje(hotel Laurant) doen de al wat oudere uitbaters echter hun uiterste best om het ons naar onze zin te maken. We krijgen voor weinig geld een eerlijk eenvoudig avondmaal en bij het ontbijt heerlijk gebakken eitjes. Dat is al een klein wonder in Frankrijk.
Na een redelijke nachtrust in een krakend bed (ik lag er echt alleen in) zijn we weer op tijd opgestaan. De afstand die we vandaag moeten afleggen is ongeveer 450 km. Een rit naar Auxerre, we laten, de binnenwegen dan ook links liggen en rijden zoveel mogelijk over de N wegen. Tolwegen zijn niet aan ons besteed.
Na het ontbijt vertrekken met een schamele temperatuur van 10 gaden. Het is toch niet te geloven dat we half juli onze elektrisch verwarmde jas nog moeten inpluggen. Ook vandaag houden we het niet droog. Regelmatig een bui maar niet van lange duur. Na de middag wordt de temperatuur zelfs aangenaam. De rit is goed verlopen en we zijn op en redelijk uur in Auxerre, een mooi stadje waar we weinig van hebben gezien wegens heel de avond regen. Er is om 23 uur een vuurwerk voorzien in verband met de nationale feestdag maar wegens de regen zijn we ook daar niet naar toe geweest. Dan maar naar de finale van het wereldkampioenschap voetbal gekeken.
14/07/14
Om negen uur staan we klaar om aan de laatste rit te beginnen (600 km) Vroeger kan niet want het ontbijt dat goed was naar Franse normen stond pas om acht uur klaar. Ook vandaag laten we de tolwegen links liggen. We vertrekken onder een stralende hemel maar het weer aan de frisse kant. We komen vandaag trouwens niet boven de 21 graden maar het is droog dus we klagen niet.
De rit verloopt voorspoedig ondanks de hevige buikpijn die ik de eerste uren heb. Mijn gezondheid blijft me af en toe toch parten spelen. Ik heb ook op deze reis weer regelmatig pijnstillers moeten nemen. Maar zolang ik het met pijnstillers onder controle kan houden ga ik zeker niet klagen en zeker niet stoppen met reizen.
We kunnen goed doorrijden, zeer weinig verkeer op deze nationale feestdag dus dat geeft ons de gelegenheid om regelmatig even een terrasje mee te pikken. Het is wel oppassen voor de talrijke flitsbakken die hier staan, gelukkig zijn ze zo groot dat je er amper naast kunt kijken.
Na de lunch en laatste tankbeurt onder het alziende oog van een reusachtig everzwijn zitten we al tegen de Belgische grens. We stoppen in België nog een keer om een sigaar te roken en nemen afscheid van elkaar. Theo rijdt namelijk via Luik en ik via Brussel.
Het zit er weer op, naar mijn gevoel een geslaagde vakantie ondanks dat we wat pech gehad hebben met het weer. De taken waren goed verdeeld, Kees de routes en Theo de toeristische informatie voor herhaling vatbaar.
Als de gezondheid het toelaat vertrek ik 10/08/14 voor een laatste reis dit jaar. Ik ben van plan om de Lofoten in Noorwegen te gaan verkennen. Deze keer zal het weer solo zijn.
Ook deze reis zal natuurlijk op de blog te volgen zijn
|
teminste als je motorpak de was beurt overleeft, dat is deze keer wel echt nodig 
want zo een vuil pak amaai, amaai,daar kun je niet mee rijden in zo een mooie natuur als de Lofoten!Grt en tot de volgende !!!
