02/06/2015

Mijn perfect gewassen en gestreken kleren zijn precies op het afgesproken uur in het hotel. “ hemden met korte mouwen, 1 hemd met lange mouwen, 1 T shirt, 4 boxer onderbroeken, 2 zakdoeken en twee paar kousen. We maken er een quiz vraag van. Hoeveel betaal je hier voor in Italië?

Nu nog uit de garage zien te geraken één of andere pipo heeft zijn auto voor de poort geparkeerd. Navraag gedaan bij de gasten, niets opgeleverd. Het is een bewoner van het stadje die dit geflikt heeft. De uitleg aan de receptie is dat het vandaag een vrije dag is in Italië(dag van de Republiek) die inwoner weet dat vandaag de garage niet gebruikt wordt er staat namelijk enkel materiaal in van een bouwbedrijf. Na veel vijven en zessen en nadat het witte voertuig opzij gezet is ga ik onder grote belangstelling een poging wagen. Natuurlijk heb ik er eerst mijn koffers afgehaald. Het val uiteindelijk nog mee, ik heb aan beide kanten ongeveer 5 cm speling. Ik probeer niet te letten op de talrijke goedbedoelde aan wijzingen en rij zo kalm mogelijk de Tri naar buiten. Onder luid applaus geraak ik zonder kleerscheuren de garage uit. Koffers inpakken en afscheid nemen van de twee olijke nieuwe vrienden die in hun nestje zitten te keuvelen en weg zijn we bij een temperatuur van 26 graden.

Ik kan gerust zonder overdrijving zeggen dat we weer door een grandioze streek rijden. De heuvels zijn kaal en worden volop gebruikt voor de landbouw. Er worden diverse soorten granen geteeld in deze streek. Tientallen roofvogels zweven boven de velden. De route loopt over zeer kleine binnenwegen en jammer genoeg is dat niet te doen wegens het zeer slechte wegdek. Na twintig km is er nog geen verbetering integendeel, met momenten wordt het zelfs gevaarlijk om met een zware toerbuffel die de Tri toch is op deze wegen te rijden. Ik heb er een paar foto’s van gemaakt, het lijkt misschien nog mee te vallen. Ik kan jullie echter verzekeren dat een foto nog iets anders is dan er met een dikke Tri over dit soort wegen te moeten rijden. Aangezien je verstand gebruiken niets kost besluit ik om er de brui aan te geven. Garmien krijgt opdracht om een andere route te maken, de tolwegen en snelwegen worden uitgeschakeld en Garmien heeft binnen de minuut een nieuwe route gevonden die ongeveer dezelfde afstand heeft dan de geplande route. Binnen de kortste keer zitten we op fatsoenlijk wegen en er mag gezegd worden dat ik zeker geen mooiere route zou gemaakt kunnen hebben. I LOVE GARMIEN. Tot mijn spijt maak ik vandaag het eerste slachtoffer op deze reis, er kruipt een slang over de weg die ik onmogelijk kan ontwijken ik rij er dan ook vol met twee wielen over. In mij n spiegel zie ik hem nog kronkelen. Er zijn twee mogelijkheden, of het is een geweldig taai beest en kruipt hij verder of hij is en lekker hapje voor één van de tientallen roofvogels die hier rond zweven. Ik kom het niet te weten aangezien ik geen mogelijkheid om op de smalle baan te keren.

Na de landbouwstreek worden de heuvels bergjes, we gaan tot een hoogte van 750 m en passeren diverse dorpjes die op de toppen van de bergjes gelegen zijn. Eindelijk heb ik voor de eerste keer in Italië een twintigtal koeien in de wei zien staan. En dan, zullen jullie denken, wel zo’n dingen beginnen op te vallen als je al dagen alleen op een motor onderweg bent. Belangrijk is het niet, ik vermeld het maar om de sfeer van het solo reizen een beetje weer te geven.

Rond 14 uur beginnen er zich buien te vormen, de weersvoorspelling heeft in de namiddag onweersbuien voorspeld. Die blijken dus uit te komen. Het verleden heeft me geleerd dat als er ergens in de omtrek van 200 km een bui is dat deze gegarandeerd op de Kees zijn kop tot ontlading komt. Er is nog 90 km te rijden en ik zet me al schrap voor wat gaat komen. Geen foto’s meer, de Tri fors de sporen geven, wel met de nodige ruimte en zeker niet op het scherp van de snede gaan rijden, verstand gebruiken, het blijft belangrijk onderweg. Maar, het is bijna ongelooflijk ik rij mooi rond de bui. Hoe is het mogelijk dacht ik, ik ruik de regen en kom er van zonder één spatje. Het venijn zit zoals al dikwijls is gebleken ook hier in de staart. Mijn gedachten zijn nog niet koud of het begint me daar te gieten dat het niet mooi meer is. Nu die regen tot daar toe, dat ben ik onderhand wel gewend, het grootste probleem bij een dergelijk plensbui is dat het wegdek echt spiegelglad wordt. De snelheid wordt dan ook drastisch naar beneden gehaald. Gelukkig is na een minuut of vijf het leed weeral geleden, het wegdek is nog wel wat nat maar ook daar komt stilletjes aan een einde aan.

Stipt om 15 uur zijn we in onze B&B in Benevento. De Tri krijgt een prachtige afgesloten parking en de Kees en zeer degelijke mooi kamer. Het is prachtig weer en trek dan ook het stadje in. In het centrum kun je over de koppen lopen. Snel zoek ik dan ook de smalle steegjes op.

Morgen een rit van 255 km naar Celano. We rijden door drie grote parken; Parco Regionale de Matere, Parco Nazionale d’Ambruzzo en het Parco Regionale Sinerte-Velino.

Ik weet dat er een foto dubbel op staat. Aangezien ik ferm aan het klooien ben met het internet zal het vandaag niet gewijzigd worden. Ooit msschien nog wel.