07/06/1015

Een bezoek aan Firenze en of ik het geweten heb. Om half tien begin ik er aan. Het is 23 graden. Ik heb me voorgenomen om alle hoogtepunten van het centrum te bezoeken. Een wandeling van een kleine 10 km. Ik zal proberen om de foto’s in volgorde op de blog  te zetten van de bezienswaardigheden die ik heb bezocht.

Vol goede moed vertrekken we naar Piazza della Liberta. Hier is een poort die de moeite waard is om te fotograferen. Van hieruit vervolgen we de wandeling naar Piazza S.S Annunziata een mooi plein met een prachtig gebouw en standbeelden. Vervolgens is Piazza Duomo aan de beurd, volgens mij het mooiste plein dat ik vandaag tegenkom. Prachtige gebouwen met en een geweldig mooie toren. Ondertussen is de temperatuur op aan het lopen en is het al een graadje of 30 in de schaduw. De wandeling begint al een beetje een kruisweg te worden. Met al wat minder goede moet wordt de Piazza del Signoria gezocht. Het zoeken is geen enkel probleem dankzij de fantastische gps op mijn gsm die me werkelijk zonder moeite naar elke bezienswaardigheid brengt. Na het bezoek aan Piazza del Signoria is de beroemde maar werkelijk overroepen Ponte Vecchio aan de beurd. Vroeger werd deze brug bewoond door slagers en leerlooiers. Omdat deze de rivier Arno te zwaar bevuilden zijn die hier min of meer buiten gevlogen. In de plaats van deze ambachtslieden hebben de juweliers de brug in beslag genomen. Aan beide zijden van de brug staat de juwelierszaken tegen elkaar. Alles van sieraden tot horloges is er te koop. Niet voor de Kees zijn budget.

Het is 33 graden als ik de steile beklimming aanvang naar Piazzi de ‘Pitti. De wandeling is nu meer en marteling. Mijn voeten branden in mijn schoenen. De pas genezen bleinen die ik een paar dagen geleden heb opgelopen zijn in volle glorie terug aan het komen. Het wandelen is meer strompelen geworden. Maar aangezien opgeven niet mijn sterkste punt is strompel ik naar boven. Ik heb geluk, vandaag is het kasteel of hoe je het gebouw ook wilt noemen gratis te bezichtigen, evenals de bijbehorende grote, wat zeg ik, zeg maar zeer grote tuin. De tuin is zo groot dat het zelfs een naam heeft gekregen Giardino di Boboli.   

Het gebouw heeft drie verdiepingen met ontelbare kamers die barstens vol met kunstwerken staan. Het eerste wat me opvalt, is dat al de mannelijke beelden verminkt zijn. Waarschijnlijk doordat de maatschappij steeds preutser is geworden zijn in opdracht van god weet wie de penissen van letterlijk alle beelden verwijderd. Het is echt pure verminking van deze kunstwerken. In diverse kamers zijn er prachtige schilderwerken op de plafonds aangebracht. De aankleding van de kamers is zo overweldigend dat het voor mij bijna kitscherig wordt. Na dit cultureel hoogstandje is het tijd voor de luch. Er moeten wat krachten opgedaan worden om de zware beklimming in de tuin te beginnen. Eenmaal op het hoogste punt aangekomen is er een mooi zicht over Firenze.

Puffend, blazend en stomend begin ik aan de afdaling om terug via de Ponte Vecchio naar het Piazza S.M Novellate gaan. Daar aangekomen wordt ik door en paar jongeren aangesproken, ze werken voor een vereniging die de strijd aan gaat tegen het druggebruik bij jongeren. Ik heb de fut niet om te discussiëren en doneer € 10. Ik krijg zelfs een officieel reçu.

Het bloed loopt ondertussen uit mijn schoenen, diverse spataders staan op springen, mijn tong is een lap leer ondanks de liters water en ijsjes die al soldaat zijn gemaakt. Mijn broek hangt bijna op mijn enkels van de kilo’s die er af vliegen en mijn knieën doen zeer tot in mijn nek als ik vallend, kruipend en huilend naar de laatste bezienswaardigheid sukkel, het Fortezza da Basso. Gelukkig kan het niet bezocht worden want zo te zien zouden er weer vel trappen moeten worden genomen. Met mijn laatste krachten begin ik aan de 2,5 km naar mijn kamer.

Na een frisse douche en een goede maaltijd ziet het er allemaal weer veel beter uit. Toch heb ik het voor vandaag wel gezien. Verslag schrijven, mailtjes beantwoorden boekje lezen en slapen.

Morgen een rit door het mooie Toscane van 330 km. We overnachten in Brescia en zijn dan zowat aan de voet van de Italiaanse Alpen.

PS

Er is toch weer een foutje geslopen bij het plaatsen van de foto's. Het ligt aan de warmte of aan de leeftijd of aan de vermoeidheid of aan de concentratie of aan van al die dingen een beetje. :-)