|
08/08/15
Stopt om zeven uur zitten we op ons terrasje aan het ontbijt. Er is geen kat te zien op de terrassen en de zon staat helder in de blauwe lucht waar geen wolkje te bespeuren is. In de schaduw is het nu al 26 graden. Rond negen uur vertrekken we voor onze laatste rit van deze reis door Polen. Na wat zoekwerk en een verboden straatje te zijn ingereden geraken we uit het oude stadscentrum.
Het wegdek is van goede kwaliteit het verkeer minimaal en de afstand vandaag is maar 156 km. We gaan niet klagen over het weer maar rond een uur of elf hebben we toch weeral 34 graden. Hier en daar krijgen we commentaar dat we blij moeten zijn dat we eindelijk eens goed weer hebben op onze reis. Maar na de zevende dag op rij met temperaturen rond de dertig graden beginnen we de vermoeidheid best te voelen.
Hoe dichter we de grens van Belarus (Wit Rusland) naderen hoe stiller het wordt. We krijgen het gevoel dat we in een soort niemandsland rijden. Kaarsrechte lange wegen door eindeloze graan en maisvelden. Ooievaars stappen parmantig door de afgereden graanvelden. We krijgen ook meer en meer bewoonde nesten van ooievaars te zien. De diverse granen die hier verbouwd worden op de eindeloze velden worden geoogst met vooroorlogse machines. Bij de boerderijtjes staan de volle melkbussen (die bij ons allang in een museum staan)in de volle zon te wachten tot ze opgehaald worden.
Hier en daar staat en een huis afgewisseld met een boerderijtje en een dorpje. Het eindeloze fietspad dat afgescheiden naast de verkeersweg loopt is goed beveiligd met splinternieuwe hekkens.
Na de tankstop naderen we de grens met rasse stappen. We krijgen een vaag gevoel van ongerustheid over ons. We stoppen ook opmerkelijk meer. Het is precies of we stellen het zo lang mogelijk uit om aan de grens te komen. Er staan dan ook de wildste verhalen op het internet over de grens van Belarus. We zitten ook met een formulier dat niet helemaal conform de wet zou zijn om met een voertuig de grens over te mogen.
Rond de middag komen we dan toch aan de grote grenspost in Terespol aan. Het is aanschuiven maar het is minder druk dan we hadden verwacht. Geen enkele vrachtwagen te bespeuren. Op een gegeven moment komen er twee douaniers tot bij ons om de chassisnummers van de motors te controleren. Tot onze verassing spreekt een van die gasten perfect Nederlands. Het ijs is meten gebroken en de spanning is verdwenen. De Nederlander komt hier twee maanden werken en gaat dan terug naar huis. Dankzij het vrij verkeer van goederen en werk is dit blijkbaar mogelijk.
Na een uurtje zijn we de Poolse grens gepasseerd. Het is nu aanschuiven aan de grens van Belarus. Ook deze passage valt redelijk mee. Theo die halsstarrig een jaar Russische les heeft gevolgd krijgt met een paar woorden Russisch meteen de douaniers aan zijn kant. Hier en daar wordt er zelfs gelachen. Na de paspoortcontrole moeten we naar kotje acht. Daar moeten we een stel onnozele formuliertjes invullen. Als dat gedaan is komt weer en andere douanier deze halen en gaat er mee in weer een ander kotje zitten. De spanning is bij ons totaal verdwenen en we vullen de wachttijd op met een goei sigaartje. (met toestemming van de douaniers)Als we de papieren terug krijgen moeten we nog naar één loket. Daar worden voor de zoveelste keer onze gegevens in de computer gebracht. We betalen € 10 en krijgen nog maar eens een papiertje dat we bij moeten houden tot we Belarus verlaten. We hebben in België van alles moeten regelen om een visum van twee dagen te krijgen. Groot is dan ook onze verwondering als er een vriendelijk dame van de douane komt zeggen dat we drie maanden in Belarus mogen blijven. We zijn er niet achter gekomen waarom we € 10 hebben moeten betalen. Als we alle benodigde documenten hebben gekregen moeten we nog één kotje doen voor de zoveelste controle. Ook hier geen problemen. De topkoffer even openen voor een vluchtige blik van weer een andere douanier en we zijn na anderhalf uur wachten en papiertjes invullen vertrokken. Na een kilometer of tien zijn we in Brest waar en vriendelijke Wit Rus ons het hotel aanwijst.
Na de douche in en veel te klein bloedheet kamertje zonder airco is het tijd om te gaan dineren. Niet zonder enige moeite en dankzij de Russische les van den Theo krijgen we een lekker menu samengesteld. Voor twee personen betalen we 458.700 Belarusian Ruble. (€1 = 16.904 BYR)
Na het eten nog een korte wandeling en even chatten en ook deze dag is weer voorbij gevlogen.
Morgen een ritje van 360 km door Belarus. We slapen in Minsk de hoofdstad van Belarus.
|
