|
09/08/15
Gisteravond het bezoek gehad van een koppel uit Oeral.(beiden met de motor) We zijn samen met deze motorijders de grens gepasseerd zonder enig contact te hebben gehad. Toevallig overnachten ze in het zelfde hotel dan wij. Ook zij hebben een prutskamertje dat bloedheet is. Gezellige babbel gedaan.
Goed ontbijt gekregen, sigaartje gerookt op het gemakje ingepakt en starten maar. We rijden zeer vlot uit het stadje. Het begint afgezaagd te worden maar ook vandaag vertrekken we met 28 graden. We hebben de klok en uur vooruit moeten zetten maar hebben daar weinig last van. Als we het stadje uit zijn rijden we een stukje over de M1 om vervolgens zo snel mogelijk deze tolweg te verlaten.(gratis voor motorrijders)
Na een km of twintig verlaten we de tolweg en gaan we de binnenwegen verkennen. Mensen wat is dit land dun bevolkt. Er wordt wel eens gezegd dat Frankrijk de graanschuur van Europa is, hier zijn de landerijen tien keer groter. Ze zijn gewoonweg onoverzichtelijk. In de zeldzame stadjes waar we doorrijden is er weinig armoede zichtbaar. Op het zeer dun bevolkte platteland waar nog veel in houten huisjes wordt gewoond (meestal gepensioneerden) is er zeker geen weelde. We denken dat de gepensioneerden hier werkelijk in armoedige omstandigheden leven.
We rijden over ellenlange kaarsrechte wegen met hier en daar een huisje en een klein dorpje. De zijwegen van de hoofdweg zijn voor 80% onverhard. In sommige dorpjes zijn er zelfs geen verharde wegen. De weinige auto’s die we tegenkomen zijn meestal overjaarse wagens. Hier en daar een stationnetje(barak) waar een oude dieseltrein aankomt getuft. De verschrikkelijk grote landerijen worden ook hier met vooroorlogse machines bewerkt. We passeren een tractor met een aanhangwagen waarvan we denken dat die elk ogenblijk door zijn as zal zakken.
De hoofdwegen zijn van tamelijk kwaliteit, er ligt weinig vuil en in de zeldzame stadjes waar we doorrijden is het netjes en staan de appartementen ver uit elkaar zodat je een open stad krijgt met volop ruimte. Ik vind dat de stadjes wel een gezellige sfeer uitstralen.
Na 130 km gaan we terug de compleet lege tolweg M1 terug op. De temperatuur is weer behoorlijk opgelopen we zitten constant tussen de 36 en 37 graden. Onze soeppauze loopt dan eigenlijk ook iets te lang uit(anderhalf uur)Het is dan ook heerlijk zitten in de schaduw met een vleugje wind.
De M1 is voor iedereen toegelaten. Bij de diverse vijvers en grote natuurgebieden wordt berm van de M1 gebruikt als parking voor de dagjes mensen die naar hartenlust in de vijvers aan het zwemmen zijn.
Rond 16 uur plaatselijke tijd komen we met een frisse en aangename 38 graden aan in ons superlux hotel. We worden aan de receptie door een lieftallige jongedame ingeschreven. Niet zonder de onvermijdelijke kopies van paspoort, visum en het ondertekenen van een drietal documenten.
Het eerste wat we moeten doen als we in de kamer zijn is weer wassen. Letterlijk alle kleren zijn doornat van het zweet. Na de was een overheerlijke douche genomen, een taxi besteld(we zitten tamelijk ver van het centrum van Minsk) en een heerlijke maal tijd genomen in het restaurantje wat het koppel uit Oeral ons had aangeraden. We hebben een voorgerecht met kaviaar, een heerlijk hoofdgerecht en nagerecht en de onvermijdelijke halve liter voor € 20 per persoon.
De taxi is zoals was afgesproken (Theo spreekt voor mij verbazend goed Russisch na 1 jaar les) stipt om 21 uur terug. Bij het hotel aangekomen nog een laatste sigaartje, foto’s selecteren en verslag schrijven en dan heerlijk gaan slapen in het fantastische King Size bed dat uitnodigend staat te wachten.
Morgen passeren we de grens en komen we in Rusland aan. We overnachten in Smolensk. Een rit van 335 km.
|
