|
11/08/15
We hebben een heerlijke nachtrust gehad en zitten dan ook fris en monter stipt om acht uur aan het ontbijt. We kunnen vandaag kiezen of we rijden rechtstreeks over de M1 naar Vyaz’ma een rit van 165 km altijd rechtdoor. Of we kiezen voor een beetje avontuur en gaan het binnenland van Rusland veder verkennen. Een rit van 285 km Goed uitgeslapen dat we zijn kiezen we voor het avontuur.
Eerst tanken en een km of twintig over de M1 voordat we op verkenning gaan. Zodra we van de M1 zijn komen we in heuvelachtig landschap terecht met zelfs hier en daar fijne bochten. Het wegdek valt honderd procent mee en we snorren met een gelukzalige smile op onze gezichten door het uitgestrekte landschap. Gedaan met graan en mais velden. De grond is hier te schraal en te nat. Honderden riviertjes lopen als aders door het landschap, veel berken en struikgewas heel het landschap is een en al moeras.
Ook hier zijn alle zijwegen van de hoofdbaan onverhard. Zelfs in de dorpjes liggen er geen verharde wegen. Onze eerste stop is bij één van de vele armoedige huisjes. Als we te dicht bij de armtierige omheining komen komt er norse vrouw scheldend roepen dat we hier niets te zoeken hebben. Ze jaagt me werkelijk van de omheining weg en verdwijnt scheldend en tieren terug in haar huisje. Een heel andere ontmoeting dan met onze toezichter aan het monument dat we gisteren gehad hebben. Ik trek me er niet veel van aan en neem toch maar een paar foto’s.
We snorren rustig verder tot we op een stuk onverhard wegdek komen. We rijden over grof steenslag met een laagje zand. Niet echt prettig rijden met de machines waar wij mee rijden. Een kilometer, twee kilometer er komt precies geen einde aan. Sommige stukken kun je vergelijken met een wasbord. Keiharde dicht op elkaar liggende rimpels je tanden kletteren in je je bek. De motors worden op een verschrikkelijke manier door elkaar geschud. En het blijft maar duren. 10 km hebben we zo gereden en dan plotseling weer goed wegdek. Amai, wat een opluchting. Toch nog even van de hoofdweg af om door een dorpje te rijden. Pure zandwegen geen stukje verharde weg te vinden. Vadertje staat heeft hier duidelijk nog heel veel werk. Als we uit het dorpje rijden komen we weer op goed asfalt. De omgeving blijft redelijk interessant en we hebben inmiddels een temperatuur van 28 graden. Geen vijf kilometer verder hebben we het weer aan ons been, zonder waarschuwingsbord verandert het asfalt in een pure zandweg vermengt met keien. We rijden verder met de hoop dat het niet te lang zal duren. De misrekening van de dag is het geworden. Na dertig km keihard werken komen we op een stuk waar werkelijk geen doorkomen aan is. Je zou er bij gaan staan schreeuwen, we zijn op amper 90 km van onze bestemming en moeten terug. Er is absoluut geen doorkomen aan. We proberen bij Garmien een oplossing te vinden maar er is geen ontkomen aan. Dertig km terug door deze hel. Dan een stukje asfalt en dan weer de 10 km waar we een paar uur van te voren aan het zwoegen geweest zijn. Door al het geschok en gedaver begeeft de standaard van mijn gps het ook nog eens. Hij hangt aan het dashboard zoals een gebroken vleugel aan een eend hangt. Werkelijk vleugellam dus. Met wat plak en knipwerk kunnen we de gps tijdelijk op zijn plaats houden. Hopelijk zijn alleen de boutjes losgetrild en is de bevestiging niet afgebroken. Het is niet simpel om dit vast te stellen heel het dashboard moet er voor gedemonteerd worden.
Het komt er op neer dat we 450 km op de teller hebben gezet vandaag waarvan tachtig over onverhard. Om 08u30 gestart en om 18u30 komen we eindelijk op onze bestemming aan. Niet gegeten, geen soep, geen insuline gespoten en de suiker op peil gehouden met koekjes en druivensuiker. Na het eten krijg ik de weerslag in de vorm van een ferme hypo.
Na een maaltijd een goede kop koffie en een mooie zonsondergang is het leed weer ver geleden. We zitten in een afgelegen stil dorpje in een heerlijk rustig hotel zodat we weer goed kunnen slapen.
Morgen naar Moskou, ik heb weer twee toeren rechtstreeks over de M1 of nog een stukje binnenwegen. Ik weet nu al wat we gaan kiezen.
|
