|
16/08/15
Om stipt 09.u vetrekken we nar onze nieuwe bestemming. Aangezien ik gisterenavond tot
middernacht heb zitten klooien om de foto’s op de blog te zetten vertrek ik min
of meer als een zombie. Na een halfuurtje rijden zit ik als en zak patatten om
mijn motor. We rijden door een land van tegenstellingen zo ook wat het weer
betreft. Vandaag zitten de koelvesten van onder in de koffer. De elektrisch
verwarmde vesten worden aangetrokken en de handvatverwarming wordt eveneens ingeschakeld. We hebben 13 graden en er waait en gure koude Oostenwind. Het is hier niet te zien dat het zondag is. Overal wordt er gewerkt en het vrachtverkeer is niet
minder dan een doordeweekse dag. Toch komen we vrij gemakkelijk uit Moskou. In
een tik en een wip zitten we op de ring van Moskou die vijf rijvakken breed is.
Er is een vlotte doorstroming van het verkeer we draaien dan ook na een half
uurtje de A108 op. Moskou is van af nu verleden tijd. We vinden dat Moskou
zeker de moeite is om nog eens terug te komen. Het is en zeer aangename en naar
wij menen goedkope stad. Je hebt nooit het gevoel in een stad te zijn zitten
met ongeveer 10.000.000 inwoners. Het verkeer is zeer gedisciplineerd en er is
niet al te veel file leed. Bij de wegenwerken is het wel eens aanschuiven mar
voor de rest valt het heel goed mee.
De A108 loopt dwars door stadjes en dorpjes. De steden zijn goed gestructureerd en is
er weinig armoede te zien. De dorpjes daar in tegen zijn zeer armoedig en er
zit weinig structuur in de bebouwing. De wegen in die dorpjes zijn bijna overal
onverhard en de vele houten huisjes zien er zeer armoedig uit. We blijven ons
verbazen over het grote verschil van weelde tussen dorp en stad.
Als we de brede mooie bevaarbare rivier de Volga oversteken, rijden we door een
onmetelijk moeras gebied. Het verschil tussen arm en rijk wordt hier nog
duidelijker zichtbaar. We rijden langs diverse haventjes waar het stikt van de
schijters dure plezier jachten. Jammer dat we op een baan zitten met ontzettend
druk verkeer en weinig parkeergelegenheid, een foto nemen is onmogelijk.
Van de A108 komen we op de beruchte M10 die Moskou met St. Petersburg verbindt. OP de M10 worden meerdere snelheidscontroles gehouden. We rijden dan ook met een
maximum snelheid van honderd km per uur. Als we door een bebouwde kom rijden
houden we zestig km per uur aan. Met een gerust gevoel rijden we dan ook
voorbij één van de vele snelheidscontroles. Nu is het voor de Kees toch wel de
laatste keer geweest dat hij een deel van zijn broodnodige nachtrust opoffert
voor de blog. De weinige commentaren die op de blog verschijnen zijn ook niet
direct een reden om tot een gat in de nacht te zitten ploeteren. Ik heb vandaag
verschrikkelijk veel moeite om geconcentreerd te rijden. Ik schaam me dood om
in deze conditie op een motor te zitten, trouwens het is onverantwoord om half
slapend over de M10 te rijden.
Na de soeppauze gaat het gelukkig iets beter met de concentratie, we proberen wat
afwisseling te zoeken door een binnenweg op te rijden. Niet te doen, na een
kilometer is het onverhard met verschrikkelijke putten en sporen. De weg staat
nochtans verhard aangegeven op de kaart. We laten ons geen twee keer vangen en
rijden terug naar de M10. Ook langs, bijna tegen de M10 staan er zeer armoedige
houten huisjes. Er wordt aan de M10 voor honderdduizenden euro’s asfalt gelegd
maar voor de bewoners hier is er blijkbaar geen geld. Er staan diverse mensen
langs de M10 met enkele emmertjes aardappels, appels, en meloenen zo proberen
ze een graantje mee te pikken van deze druk bezette weg. Je kunt deze weg ook
niet vergelijken met een autosnelweg zoals in België. Iedereen maakt gebruik
van de M10. Er zijn bushalten waar altijd volk staat te wachten, af en toe geparkeerde
auto’s en vrachtwagens. Er rijden bromfietsen, tractors en zelfs af en toe een
fietser. Een paard en kar hebben we nog niet gezien. Het is hier dan ook zaak
om je ogen flink open te houden.
Voordat we de M10 opdraaien moeten we nog een officieel foto van de ouwe trouwe BMW van den Theo nemen. Er staan precies 100.000 km op de teller en dat kunnen we zo
maar niet voorbij laten gaan. Na deze officiële onderbreking zijn we binnen een
half uurtje in Torzhok. Rond 16 uur zijn we ingeschreven en is er nog tijd om
een paar foto’s in Torzhok te nemen.
Morgen een rit van 310 km naar Novgorad. Heel de rit over de M10 om de simpele reden dat er geen andere doorlopende wegen zijn.
|
