|
25/08/15
We zijn op tijd aan het eenvoudig ontbijt en vertrekken om 08u30 naar Oslo. Het is zwaar bewolkt maar droog en we hebben een aangename temperatuur.
De rit door Zweden valt me 100% mee. Het is er heuvelachtig met mooie landschappen die afgewisseld worden door prachtige grote meren. Het wegdek is zeer goed en het weinige verkeer rijdt heel rustig. Politie zijn we op heel de rit niet tegengekomen.
De bewolking blijft maar er valt geen druppel regen uit. Aangezien we goed op schema zitten hebben we meer dan voldoende tijd om een sigaar te paffen en uitgebreid te lunchen. Als we Noorwegen binnen rijden gebeurd het onvermijdelijke. We zijn nog geen vijfhonderd meter over de grens pof de regen valt met bakken uit de donkergrijze lucht. Het doet me denken aan verleden jaar toen ik solo naar de Lofoten ben geweest. Ik heb toen veertien dagen aan een stuk in de gietende regen gereden. Nu rijden we welgeteld een kilometer of vijftig door Noorwegen en ik heb het weer aan mijn pan.
In de tunnel bij Oslo is het opletten dat we de goede afslag nemen. Ik heb geen zin om in dit weer ook nog eens een eind om te moeten rijden door het missen van een afslag. Het verloopt zonder problemen en als we de lange tunnel uitkomen ben ik op bekend terrein.
We rijden de kade van Color Line op en kunnen meteen inchecken. De vriendelijke dame aan het loket bezorgd ons de nodige documenten en verwijst ons naar Line 26 Als we er aankomen, staan er al en stuk of vijftien motors te wachten om aan boord te gaan Een heel verschil met de ferry Helsinki-Stockholm, daar waren welgeteld twee motorrijders; den Theo en de Kees.
Om stipt twaalf uur staan we in de rij om aan boord te gaan. Tijd genoeg denkt Theo om nog maar eens naar de wc te gaan. Hij is goed en wel weg en er wordt teken gedaan dat de motors aan boord kunnen komen. Ik start er rij zo traag mogelijk de kade af, de motorrijders die voor ons stonden zijn in geen velden of wegen nog te zien. De seingever wordt zenuwachtig en doet teken dat ik een beetje sneller moet komen Ik blijf treuzelen en roep dat ik op mijn maat wacht. De seingever blijft driftig teken doen maar ik verrek het om zonder Theo aan boord te gaan. Gelukkig zie ik in mijn spiegel dat hij aan het starten is. Ik ga wat sneller rijden om de seingever geen hartaanval te bezorgen en we gaan aan boord. Nu de laatste motors aan boord zijn komen de personenwagens aan de beurt. Ook op deze ferry moeten we zelf de motors vastmaken. Aangezien het op deze overtocht wel eens wild aan toe kan gaan geven we meer aandacht aan het sjorren dan op de overtocht Helsinki-Stockholm. Al goed dat we dat gedaan hebben zal later blijken.
Met klamme natte kleren komen we op dek negen aan waar we twee hutten naast elkaar hebben. We kunnen echter nog niet naar onze hut omdat de schoonmaak ploeg nog bezig is. We gooien onze bagage in een hoek en gaan een sigaartje roken Na een half uurtje kunnen we eindelijk in onze luxe cabine een heerlijke douche nemen. Stipt om 14 u vertrekt de ferry onder een grijze regenachtige hemel. Om 17 uur kunnen we aan een gereserveerde tafel ons diner nemen.
Morgen het verslag van de overtocht en onze laatste rit van 635 km.
|
