Ondanks de woelige overtocht (filmpje op fb)toch een redelijke nachtrust gehad. Om 08u30 schuiven we aan tafel voor een rijkelijk ontbijt. Er staat nog veel wind maar het is gestopt met regenen. Hier en daar komen er zelfs blauwe plekken in de lucht. We kunnen zelfs buiten een sigaar roken weliswaar in een hoekje uit de wind.
Na de sigaar is het tijd om de motorkleding aan te trekken en onze motors te gaan zoeken op dek 5. Stipt om 10 uur meert de ferry Color Fantasy aan in Kiel. Het nadeel op deze ferry is dat je als motorrijder eerst aan boord gaat maar er laatst af kunt. Het is dan ook al een uur of elf als we op de kade van Kiel staan. We kunnen aan de laatste 635 km van deze reis beginnen. De hemel is opgeklaard, het zonnetje schijnt en we hebben er zin in. We vermijden de ring rond Kiel wegens te druk en rijden de eerste twintig km over binnenwegen naar de snelweg A7 richting Hamburg.
Het wordt met het uur warmer en al snel zitten we met 29 graden. Wat het weer betreft hebben we dit verlof dan ook geen enkele reden om te klagen. Na een half uurtje snelweg zitten we al aan de eerste verkeersopstopping bij de altijd aanwezige wegwerken in Duitsland. Buiten de altijd aanwezige files vind ik het verkeer op de Duitse snelwegen zenuwslopend, verschrikkelijk veel vrachtverkeer, en onnoemelijk hard rijdende personenwagens. Ik heb het gevoel constant opgejaagd te worden als ik hier rij. We hebben dan ook besloten om via Nederland naar huis te komen. We rijden via Hamburg, Bremen, Osnabruck naar Arnhem om vervolgens via Eindhoven naar Belgie te tuffen.Voor de splitsing 's-Hertogenbosh-Eindhoven (A50-A59) een laatste tankstop en sigaar, drie kussen en een dikke knuffel (ja, ja het wordt nog wat tussen ons) en we rijden beiden onze laatste 130 km solo naar huis.
Wij vinden dat we een prachtige reis hebben gehad het gevoel om door Rusland te rijden is toch wel speciaal. Rusland is volgens ons aanvoelen ook niet het land zoals het hier wordt voorgesteld. We hebben absoluut geen last gehad van corrupte ambtenaren of vervelende politieagenten. Op het platte land is het bittere armoede en worden veel mensen aan hun lot overgelaten. Veel dorpjes zijn de naam dorp niet waardig, een stelletje houten huisjes en een paar zandwegen. Contacten met de dorpsbewoners hebben we niet kunnen leggen. Volgens ons gaat het nog jaren duren eer er wat verbetering op het platteland te zien zal zijn.
De steden daar in tegen zijn modern alhoewel hier en daar nog grijze grauwe blokken uit het communistisch tijdperk te zien zijn. Ze zijn goed bereikbaar en de wegen zijn meestal van redelijke kwaliteit.
Moskou hebben we ervaren als een open, gezellige rustige stad. Nooit het gevoel gehad in een miljoenenstad te zijn. De metro werkt perfect en bestrijkt een groot gedeelte van Moskou. We hebben de schrijnende toestanden die An en Peter beschrijven (in de commentaren op de blog)van hun bezoek in 1980 aan Moskou niet gevonden. Geen bedelaars, geen schrijnende armoede , althans niet zichtbaar. Absoluut niet het gevoel dat de mensen hier nog onderdrukt worden, we hebben in het centrum van Moskou zelfs een discussie kunnen voeren met voor en tegenstanders van Poetin. De Russen hebben de naam stug te zijn en ondoordringbaar maar Theo heeft elke Rus die hij heeft aangesproken toch kunnen doen lachen. Hier en daar zit er wel een min of meer onbeleefde ambtenaar aan een loket in de metro maar dat kan de pret niet drukken.
St. Petersburg vonden we een stresserende, lawaaierige stad. Te veel verkeer en te weinig verkeersvrije straten. Wel prachtige gebouwen en onmetelijk grote pleinen. Het Hermitagemuseum is niet te doen wegens de ongelooflijke lange wachttijden bij de inkom. Dit museum kun je beter bezoeken met een groepsreis. De groepen kunnen namelijk langs een aparte ingang naar het museum. Ook hier zeker niet meer bedelaars dan in een gemiddelde stad in Europa.
Moet je nu perse met een motor naar Rusland om Moskou en St. Petersburg te bezoeken? Natuurlijk niet, met een vliegtuig is het zeker zo gemakkelijk en veeeeeel minder vermoeiend. Wil j echter als motorrijder eens een speciale reis maken zo als wij gedaan hebben laat je dan zeker niet afschrikken door allerlei artikels die op internet te vinden zijn. Wij hebben op geen enkele meter van deze reis een onbehaaglijk gevoel van onveiligheid gehad. Ook aan de grenzen waren er geen noemenswaardige problemen. Is het allemaal vanzelf gegaan zoals Armin suggereert in het gastenboek van de blog? Dat zou ik nu ook niet direct gaan denken er is namelijk veel heel veel voorbereiding nodig om dit te ondernemen. Ook zonder Theo zijn kennis van het Russisch zouden de problemen heel wat talrijker zijn geweest.
Rest ons nog om de lezers van de blog te danken voor de reacties en de mails die we hebben gekregen. Binnen een paar maanden start de voorbereiding voor onze volgende reis.
|
