Zo fris als een hoentje vroeg opgestaan vandaag. De Tri wordt om acht uur gestart voor onze laatste rit langs de Loire. De dagen zijn voorbijgevlogen, het fantastische weer dat we tot nu toe gehad hebben zit daar natuurlijk ook voor iets tussen. Na een paar km passeren we een mooi veld met zonnebloemen, hier staan ze nog mooi geel. We rijden ook vandaag weer samen met de fietsers langs de Loire en komen door prachtige dorpjes. Het weer is uitstekend en er wordt dan ook dikwijls gestopt. Rond de middag komen we Nantes aan. Een stad die volgens mij zeker nog eens een bezoek waart is van een paar dagen. Een moderne stad met mooie pleinen en tuinen en een zeer vlot verkeer. Garmien loost me zonder één enkel probleem rechtstreeks naar de Jardin des plantes dat toch tamelijk in het centrum ligt. Het is ondertussen 28 graden als ik het park in ga. Zelfs in een zomerbroek is dat niet echt aangenaam om heel het park door te wandelen. Wil je werkelijk alles zien ben je toch wel een uur of vier bezig.

Na het bezoek aan het park rijden we over een prachtige hoge brug Nantes uit. Op de brug krijgen we een mooi zicht van Nantes. De Loire is hier een flinke bevaarbare rivier geworden, Nantes heeft zelfs een redelijk grote haven waar zeeschepen aangemeerd liggen. Even buiten Nantes kunnen we dan eindelijk met een pontje de Loire oversteken. We beginnen nu in de buurt van de monding te komen. Natuurlijk is het eb als ik daar kom. Er wordt hier nog heel veel met kruisnetten gevist, in de verte zien we de prachtige brug die ons over de Moire naar Saint Nazaire. Ook op deze brug hebben we een prachtig zicht over de monding van de Loire. Het is 15u30 als we bij het hotel in Saint Nazaire aankomen. We hebben heel de dag heerlijk zeer plezierig gereden over een afstand van 175 km. Regelmatig van de geplande route afgeweken voor een vergezicht en een stuk van de wijnroute meegepikt.

Douchen, korte broek en loopschoenen aan voor een wandeling naar de monding van de Loire. We wandelen langs de mooie haven waar ook cruiseschepen aanleggen. Op het eerste terras dat ik tegenkom neem ik voor alle zekerheid een cola om mijn suiker op peil te houden. Het is bloedheet en de wandeling vraagt toch wel wat inspanning. En dan is het zover ik sta aan de monding van de Loire. Daar moet natuurlijk op gedronken worden en wel een grote lekkere frisse blonde Grimbergen. Aangezien op één been staan heel vervelend is volgen er nog enkele. En maar wandelen, langs de haven over de promenade, straatje in straatje uit. Op een gegeven moment ben ik compleet verloren gelopen. Om een lang verhaal kort te maken ik ben drieënhalf uur onderweg geweest eer ik het hotel terug heb gevonden. En je gsm dan zullen nu de hele slimme denken, daar was de batterij van leeg.

Rond 20 u ben ik eindelijk in het restaurant dat aan de receptie is aangeprezen, het ligt maar een paar honderd meter van het hotel. Uit blijdschap nog maar een pintje besteld en dat was er eigenlijk net één te veel. Bleinen op mijn voeten, buikje rond gegeten en een duffe kop van het drinken dan ziet de Kees het niet meer zitten om nog een verslag te schrijven.

Meer dan tweeduizend km gereden en het is voorbijgevlogen. Na de Donau, de Moezel en de rijn kan ik nu ook de Loire op mijn palmares zetten. Je kunt niet discussiëren over wat nu de mooiste rivier is. Elke rivier heeft zijn eigenschappen, De Donau is spectaculair, de Moezel lieflijk, de Rijn interessant door zijn scheepvaart en de Loire met zijn mooie dal. Het mooiste stuk is toch vanaf Orleans en natuurlijk het stuk in de Ardèche waar de Loire ontstaat.

Eigenlijk zit hier de reis erop, morgen nog een bezoek aan Prisac-sur-Mer een klein vissersdorp. Dan naar het schiereiland Guérande waar nog aan zoutwinning gedaan wordt. Vervolgens rijden we via Mont-Saint-Michel naar Rennes waar we overnachten.