Eindelijk kon ik gisteravond dus rond 19 u vertrekken. 130 km rijden moet gemakkelijk te doen zijn. Maar net nu moet ik natuurlijk over wegen rijden waar aan gewerkt wordt. Verschrikkelijke slechte stukken zitten er tussen met veel gaten en steenslag het gaat dan ook voor geen meter voorruit. Wat ik op al mijn reizen heb kunnen vermijden heb ik nu aan mijn been. De laatste 30 km zit ik in het donker te klooien. En klooien is hier echt klooien. Bloed, zweet en tranen heb ik gelaten. Onverlichte voertuigen, muilezels fietsers al wat kan bewegen of rijden ben ik tegen gekomen. Om een lang verhaal kort te maken, het is tien uur dat ik uiteindelijk in mijn hotel aan kom. Tien uur in Marokko is elf uur in België, ik kan jullie verzekeren dat het hier dan pikke donker is. Ik zie het maar als weer een nieuwe rijervaring erbij. Ik ga nog een specialist worden om door min of meer achterlijke landen te rijden. Ne een heerlijke maaltijd in het mooie stadje Chefchaouen lig ik rond een uur of twaalf in mijn bedje.

Na een bezoek aan de blauwe stad vertrek ik rond de middag naar Fés. Een ritje van 230 km. Ik rij door werkelijk prachtige landschappen over tamelijk goede wegen bij een heerlijke temperatuur van een graadje of dertig!! (Amai morgen vroeg wakker vrees ik terwijl ik dit artikel zit te schrijven zet de plaatselijke moskee de luidsprekers wagenwijd open.) Weinig foto’s kunnen maken, de meeste parkeerplaatsen zijn onverhard en in zo’n slechte staat dat ik daar mijn motor niet weg gezet kan krijgen. Ook de bermen naast de wegen zijn niet te doen om daar te parkeren. Op de bochtige wegen stil te gaan staan zie ik ook niet zitten want het verkeer verloopt wel iets anders dan bij ons.

Ik ben nu twee dagen in Marokko en kan nu al zeggen dat je een serieuze knop moet omdraaien om niet onmiddellijk terug naar huis te rijden. Schrijnende armoede op het platteland, van ontbering omgekomen jonge katjes in de goten, krotjes van woningen, muilezels die verschrikkelijk veel stokslagen krijgen enz. Indien je daar echter door kunt kijken krijg je er wel wat voor in de plaats. Zeer vriendelijke mensen, zwaaiende automobilisten, prachtige landschappen, talrijke witte reigers en ooievaars, een bepaald soort parkieten, eten met kruiden waar ik niet eens van wist dat ze bestonden enz. en niet te vergeten de prachtige steden. Mijn conclusie is dan ook dat ik naar zeer grote waarschijnlijkheid een mooie reis zal maken want de knop is bij mij snel omgedraaid.
Als ik Fés nader (aan 40 km per uur en zeker niet harder want de snelheidscontroles zijn hier zeer intens. Trouwens de politie is overal heel zichtbaar aanwezig) komt er één of andere pipo naast me rijden, hij weet me al rijdend te vertellen dat ik niet met de motor via deze weg in Fés mag komen. Dat lijkt me heel vreemd want mijn gps maakt geen probleem om op mijn bestemming te komen.

Ik blijf naast die pipo rijden en zie dat hij begint bellen, hij begint me nu toch wel wat op mijn zenuwen te werken, ik roep dat ik de weg wel zal vinden en van het verschikken laat hij zijn gsm vallen. Ik heb hem niet meer gezien. In Fés aangekomen moet ik wat zoeken, spontaan komen er gasten vragen waar ik moet zijn en ze kunnen me allemaal direct helpen. Maar ze gaan eerst voor een parkeerplaats zorgen voor mij tegen betaling natuurlijk. Nu ben ik al genoeg in dit soort landen geweest om te weten hoe ik met deze gasten om moet gaan. Ik laat ze uitleggen waar ik moet zijn en zeg dat ik terug kom als ik mijn bagage op de kamer heb afgezet. Ik moet een smal straatje in waar drie militairen bewapende militairen de wacht houden. Vriendelijk vraag ik of ik in het straatje mag rijden, zonder probleem laten ze me door. Als ik bij het hotel aankom wordt ik door een vriendelijk parkeerwachter met een fantastische motor een plaats toegewezen om de Tri te parkeren. Zo simpel kan het dus gaan.

Wat een fantastische sfeer in de Medina. Honderden straatjes, ik heb me wel een beetje in de afstand vergist. Ongemerkt bij het vertrek door een wir war van straatjes ga ik heel de tijd naar beneden maar al wat je naar beneden gaat moet je natuurlijk terug naar boven.
Natuurlijk verdwaald dat kan bijna niet anders hier maar dankzij de gps op mijn gsm de weg redelijk snel terug gevonden. Een uurtje bergop en talloze trapjes. Ik heb vanavond dan ook geen insuline moeten spuiten en meer dan genoeg beweging gehad.

Morgen naar Ar Rachidia een rit van 345 km, hopelijk over goede wegen.

Sorry, er staat een foutje in de titel kan ik niet varanderen. Of ik moet heel mijn verhaal opnieuw doen en daar heb ik geen zin in.

08-05-2017 om 19:15 geschreven door Kees

Hallo Theo,

Fijn om je reacties te lezen hier in het verre Marokko. Het is altijd plezant als je in dit sort landen aan het toeren bent om eens een reachtie te kunnen lezen. Zeker als je een maandje solo aan het rijden bent.

Ja man, die rit van de ferry naar het hotel was de hel nooit meegemaakt. Als ik n og naar landen ga waar ik problemen aan de grens kan verwachten boek ik een hotel op max. 10 km van de grens. De eerste dagen weas het hier Syrie man. Vuil vies en onnozele chauffers. De steden zijn echter prachtig in niets te vergelijken met Syrie. De sfeer is stukken beter en gemoedelijker zelfs de politie is hier vriendelijk voor buitenlandse motorrijders. Er zijn hier veel controles maar ik hoef nooit te stoppen en regelmatig gaat er een duim omhoog. Eigenlijk wel plezant. Het moslim gedoente is hier ook veel minder dan in Syrie. Ook geen aparte terrassen voor moslims en niet moslims. In bepaalde moskeeen is er wel geen toegang voor niet moslims, daar lig ik nu niet echt wakker van.

Ik ben met een klein hartje vertrokken en met weinig verwachtingen maar jong wat valt dat hier mee. Ik amuseder me te pletter met mijn stuntel Engels en heb ook alle dagen nog leuke contacten gehad. Vandaag echt één van de mooiste ritten gereden die ik al heb gereden.

Ja mijn elentrieke jas, ik had hem aan maar dat was te warm. Die nieuwe jassen zijn veel dikker en als je ze niet aan doet is dat een flink pakket. Die regenjas was voor mij eigenlijk belangrijker omdat ik in mijn zomerjas vertrokken ben. Door die jas vliegt de regen tot op je bloot lijf dat zou die eerste dagen ook niet echt gezellig zijn geweest.

Ik verget bijna nog iets heels belangrijks, ik kon na de zware  rit van vandaag(345 km) een heerlijke frisse piunt drinken in het practige hotel waar ik nu zit.

On the road again Theo. Leve de vrijheid en blijheid. Als ik 75 wordt hoop ik ergens in Siberie rond te rijden met een echte Russische Oeral

Tot wederhoren man

08-05-2017 om 19:10 geschreven door Kees

Ik bedoel maar... waar ge dat het minst verwacht, hebt ge prijs. Ge denkt natuurlijk als ik van die boot af ben, rij ik récht naar het hotel.

Nougatbollen! "Die van hierboven" regelt dat wel ff: gaten, gravel, wegenwerken en muilezels zijn niet direct de dingen waar élke motorrijder van droomt, è. En 't zal serieus geweest zijn, dat kan ik uit uw woorden wel afleiden.

Daar nog een flinke streep donker bij en ge hebt het vlaggen.

Kees, hopelijk zijn de normale hoofdwegen in le Maroc wél in orde en kan je rustig, maar gezwind je tocht afmaken zonder je druk te maken.

Mooie foto's.

gr

theo

08-05-2017 om 15:24 geschreven door theo, dén theo