Als we om negen uur vertrekken is het al 27 graden. Garmien heeft er geen enkel probleem me om mij moeiteloos uit de stad te loodsen. De Kees en Garmien een beter koppel bestaat er niet, laten we het maar op een trio houden want met de Tri heb ik ook zelden ruzie.
Vandaag rijden we heel de dag door het Rifgebergte, het is een bergketen van ongeveer 350 km lang. Van de 350 km rijden we 275 km,en of het mooi was. Het Rifgebied bestaat niet allen uit gebergte maar, het bevat ook vlaktes geschikt voor landbouw. In de dalen, granen, kruiden, sinaasappelen en diverse soorten groenten. Wat hogerop staan er ontelbare olijfbomen. Om een goede indruk van dit gebergte te krijgen raad ik google aan er zijn prachtige professionele foto’s van het gebergte te vinden. Maar ik vind mijn foto’s eigenlijk ook wel mooi

Rond de middag is de temperatuur opgelopen tot een graadje of 35, ik heb even mijn koelvest aangehad maar dat is niet aangenaam onder mijn zomerjas. Door de rijwind die door mijn jas komt is het koelvest eigenlijk te koud. Als we dichter bij de zee komen en in het hoger gedeelte van de bergen rijden steekt er een felle wind op. Ik moet mijn rijstijl wat aanpassen want met die stevige zijwind is de Tri toch wel wat onstabiel, zeker in de bochten kan dit weleens verassend overkomen. En bochten zijn er maar genoeg, het asfalt is echter van perfecte kwaliteiten en de bochten zijn redelijk vloeiend. De bewolking die vanaf de kust komt binnen drijven raakt niet over de toppen van het Rifgebergte zodat we in prachtig weer blijven rijden. Het is dan ook vandaag weer heerlijk rijden.
Ik durf gerust zeggen dat er vandaag van de 275 km die we gereden hebben geen kilometer saai was. Het klinkt misschien wat overdreven maar het is de pure waarheid. Er zit ontzettend veel kleurverschil in de diverse landschappen waar we door rijden, we passeren mooie dorpjes en prachtige steden.

Alleen de laatste 10 km zijn een hel wegens grootscheepse wegenwerken. De vrachtwagens veroorzaken enorme stofwolken op de opgebroken wegen, de auto’s rijden met mistlampen aan en ik heb voor alle zekerheid mijn dubbele richtingaanwijzers aangezet. Met momenten zie je geen hand voor ogen en regelmatig is het door steenslag rijden.

Als ik aankom in het super-de-luxe hotel zie ik eruit alsof ik een hele dag motorcross heb gereden. Stof, stof en nog eens stof mijn bezweet gezicht is amper te herkennen. De vriendelijke dame aan de receptie kijkt verschrikt op als ik opduik. Waarschijnlijk denkt ze aan een overval of iets dergelijks. Helemaal bezweet haal ik de verfrommelde reservering uit mijn zak en geef haar mijn paspoort om ze wat gerust te stellen. Ze bekijkt me eens, zegt niets en ik stamel iets van slechte wegen en stof. Precies of ze zal dat niet gezien hebben. Ze laat me een paar documenten tekenen geeft wat uitleg over de kamer en is blij dat ik de receptie verlaat.
Ik kom op een prachtige kamer gooi mijn helm op het bed en ga in mijn bestofte motorkleren mijn bagage halen. Ik hoef de weg niet te zoeken want ik kan mooi het spoor volgen dat ik op de marmeren vloer heb achtergelaten. Ik sluip langs de receptie, iets mompelend over mijn bagage, ik krijg geen antwoord enkel een opgetrokken wenkbrauw. Als ik nogmaals langs de receptie kom met twee zwarte koffers die grijs zien van het stof zeg ik maar niets meer.

Als ik zou zeggen dat ik na deze rit zo fris als een hoentje ben aangekomen zou ik de waarheid verschrikkelijk geweld aan doen. Ik voel me als een oude uitgewrongen dweil, ik zweer bij mezelf dat ik na de douche niet meer van mijn kamer af kom. Lekker op mijn terrasje een sigaartje roken en de stad de stad laten, ze bekijken het maar.
Na de verkwikkende douche denk ik er weeral anders over en maak toch een wandelingetje in de buurt van het hotel. Ik zit nogal ver van het centrum en aangezien Tétouan tegen een berg aangeplakt is kom ik niet in het centrum, ik heb echt geen zin om vandaag nog te gaan klimmen. Ik ga hier zeker terugkomen om deze stad fatsoenlijk te kunnen bezoeken. De Medina staat zelfs op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Er zijn talrijke monumenten die het bezoeken waard zijn onder andere het oude paleis, een fort en de oude stadsmuren.

We zitten nu ongeveer zeven km van de Westelijke Middellandse zee een 80 km van de Noordelijke Atlantische oceaan.

Morgen naar Tanger, ik ga mijn route wat verleggen zodat ik langs de Middellandse zee kom en langs de Ocea