|
De emoties van gisterenavond met de verdwijning van mijn motor hebben toch wat dieper gezeten dan ik had gedacht. Ik sta namelijk na een tamelijke goede nachtrust om 06u30 op en ben nog zo moe als een hond. Een stevig ontbijt genomen en om acht uur zijn we aan het rijden. Amai, wat ben ik blij dat ik weer op mijn trouwe Tri zit.
Het verkeer in Barcelona is hectisch, de scooters zoemen als muggen rond je hoofd en ze zijn even vervelend. Ook de taxi’s zijn niet te onderschatten ze wanen zich baas in Barcelona. Als je niet een beetje agressief rijdt kom je geen meter verder. Garmien is in goede doen en binnen een half uurtje hebben we de grootste drukte achter ons. We zitten nu op de ring van Barcelona en het is file filteren geblazen, gelukkig krijg ik redelijk wat ruimte van de Spanjaarden maar toch vergt het met deze warmte een tamelijke inspanning en concentratie.
Na tachtig km zijn we eindelijk op de wegen waar ik graag rij namelijk de bergen vanaf nu is het constant klimmen en dalen. Bij de eerste mooie vergezichten gaat het al een stuk beter met de vermoeidheid. Enthousiast neem ik mijn gsm om de eerste foto van de dag te maken. Maar gsm wil vandaag weer niet meewerken, er is geen sikkepit leven in te krijgen. Ik heb ondertussen op deze reis wel geleerd om kalm te blijven, met vloeken en tieren krijg ik nu éénmaal die gsm ook niet in werking. Daar krijg je het alleen maar warm van want zelfs in de bergen is het 32 graden.
Ik zie geen andere oplossing dan af en toe een foto te maken met de laptop waar ik een verschrikkelijke hekel aan heb maar het is nu niet anders.
Marokko was echt heel mooi om te rijden, maar om nu te zeggen dat het hier maar gewoontjes is dat zou fel overdreven zijn. De zuidkant van de Midi Pyreneeën zijn echt prachtig, je kunt het simpelweg niet vergelijken met Marokko. De landschappen zijn totaal anders, misschien kun je zeggen dat je na tweehonderd km Pyreneeën sneller begint te vervelen. Het zijn dikwijls dezelfde landschappen en het is veel vermoeiender om hier te rijden. Maar toch niet vergeten dat je hier door de typische bergdorpjes rijdt, langs rivieren met ongelooflijk helder water en regelmatig een watervalletje, tientallen zwevende roofvogels boven je hoofd, de paarden, koeien en schapen op de baan het is allemaal even prachtig maar zeer vermoeiend.
Rond 16 u kom ik In Seix aan waar ik een overnachting heb geboekt. Steendood van vermoeidheid stap ik van de Tri, ik verlang hevig naar een frisse douche. Het hotel wordt door Vlamingen uit Limburg uitgebaat, ze hebben het een jaar of vier geleden van Nederlanders gekocht. Als ik vertel dat ik vandaag uit Barcelona naar hier ben gekomen kunnen ze het amper geloven. Eindelijk kunnen we dan aan het officiële gedeelte beginnen, ik geef mijn reservering af en vraag om de sleutel voor de kamer. Helaas zal dit niet voor vandaag zijn, de kamer blijkt voor morgen gereserveerd te zijn. Het is ongelooflijk aan het worden op deze reis, elke dag is het wel iets waar ik me in druk kan maken. Ik ben te moe om te gaan discussiëren, geef maar een andere kamer dan betaal ik maar dubbel. Helaas het is hier in Frankrijk ook een verlengd weekend en het hotel is volgeboekt. Hij begint rond te bellen en vind een kamer in een dorp waar ik voorbij gekomen ben, terug op de Tri en rijden weer maar. Het komt erop neer dat ik om 17u15 een douche kon nemen. Ongelooflijk, als ik uit de douche kom staat mijn gsm aan zonder dat ik er aangekomen ben.
Na ded douche, twee pinten en een pstis gaat het weer wat beter met de Kees. Vandaag toch maar op tijd naar bed.
In het dorpje waar ik nu zit passeert dit jaar de Tour de France. Het zal klimmen zijn voor de renners.
Morgen weer een zware rit van 300 km door de bergen naar Souillac. Ben benieuwd wat het nu weer gaat worden.
|
