Om 08u30 zijn we na een goed ontbijt weg uit dit heerlijke hotel. Gisterenavond vroeg gaan slapen en een hele goede nachtrust gehad, we kunnen er weer tegenaan.

We volgen de D37 een klein onooglijk weggetje dat door de bergen loopt, het is prachtig maar we schieten voor geen meter op. Na een uur hebben we 37 km gereden. Na de koffiepauze bij een mooie kerk worden de wegen wat beter we kunnen een hele tijd redelijk doorrijden. Ook vandaag rijden we weer door een mooie streek. We hebben het altijd over de Ardèche maar er zijn zeker nog andere streken in Frankrijk die zeker niet onder moeten doen voor de Ardèche en het voordeel is hier dat je niet over de toeristen struikelt en alles nog redelijk betaalbaar is.

De foto’s worden minder, de ritten worden langer en de verslagen korter maar ik kan jullie verzekeren dat het plezier even hoog blijft zoals het al op heel de reis is geweest. Nog steeds verveel ik me geen seconde en rij ik elke meter met ongelooflijk veel plezier. Buiten een vliegje in mijn oog waar ik een uurtje of twee last van heb is het eindelijk nog eens een normale dag zonder allerlei toestanden.
Bij een brug over de rivier La Dordogne stop ik voor een rookpauze en kijk ik naar de vele kajakkers die langs komen gevaren. We rijden al kilometers door het mooie dal van de Dordogne.

Rond 16u komen we in Souillac aan waar we vandaag overnachten. Er staan 315 km op de dagteller. Het is ook vandaag weer bloedheet (34 graden) en na de douche zit ik dan ook snel op een heerlijk terras aan een lekkere frisse halve liter Kronenburg. Die heb ik vandaag wel verdiend.

Na de halve liter is het nog te vroeg om te gaan eten. Ondanks dat ik twee cm groter ben geworden van de dikke blaren die op mijn voeten staan besluit ik toch om nog maar eens te gaan wandelen. Aangezien we vlakbij (althans dat dacht ik) bij La Dordogne zitten dacht ik daar maar naar toe te wandelen. Het kan niet moeilijk te vinden zijn, als je blijft dalen moet je wel bij die rivier komen. Ik kom langs een riviertje en volg die stroomafwaarts, logischerwijze moet  dat riviertje in de Dordogne uitkomen. De echte wandelaars hebben mij altijd proberen wijs te maken dat je met blaren op je voeten gewoon door moet lopen dan gaat de pijn van eigens over. Of ik ben heel kleinzerig of ik heb andere voeten dan de echte wandelaars maar na drie kwartier wandelen kan ik echt niet zeggen dat ik geen pijn meer heb. En, als ik nog eens drie kwartier wandel om terug in het dorp te komen kun je hetgeen wandelen meer noemen maar is het meer strompelen van de pijn. Maar, ik ben wel aan de rivier geweest. Ik trakteer mezelf voor deze prestatie op een frisse halve liter, sla een grote entrecote met frites en sla in mijn nek en neem een heerlijke pech melba als dessert. Dan steken we een speciale sigaar (ik heb een doosje heerlijke sigaren in Marokko gekocht) op en rook die zeer rustig op bij het genot van een lekkere straffe koffie. Of ik nog een maandje langer weg zou willen blijven? Het zal wel zijn.

Morgen een rit van 335 km over D wegen we zijn de bergen uit dus ik denk dat die afstand niet veel problemen zal opleveren.
We overnachten in Bourges.