Het is bijna zo ver. Overmorgen gaan we weer op pad voor een reis van een kleine 5000 km. Deze keer blijf ik binnen Europa en mijn Limburgse motormaat Theo rijdt nog eens mee. Eerlijk gezegd ben ik nog maar goed en wel bekomen van mijn prachtige reis naar Marokko maar ik begin toch weer de spanning te voelen die bij elk vertrek opkomt. Het is raar dat ik dat gevoel blijf houden ondanks de tientallen reizen naar de meest vreemde landen die ik al gemaakt heb. Het reizen is gelukkig nog geen routine geworden.
De cronologische volgorde van de landen waar we door rijden is als volgt; Belgie, Duitsland, Oostenrijk, Hongarije, Roemenie, Bulgarije, Griekenland, Macedonië, Kosovo, Montenegro, Bosnie-Herzegovine, Slovenie, Oostenrijk en Terug naar Belgie.
Het eerste probleem is te verwachten in Dusseldorf . We rijden namelijk naar Dusseldorf om daar op een autotrein te stappen die ons naar Wenen brengt. Het bespaart ons tijd en een eindeloze rit over de autostrade. Het probleem is dat dit jaar in Dusseldorf de Tour De France start met een tijdrit. Het parcours van de tijdrit ligt nog geen twee kilometer van het station waar wij moeten zijn. Ben benieuwd hoe we daar gaan doorkomen. Ik heb de route al wat verlegd maar we zullen toch door de drukte moeten
Het tweede probleem verwacht ik aan de grens Servie-Kosov. Kosovo is namelijk afgescheurd van Servie maar de staat Kosovo is in Europa nog altijd niet erkend. Onze groene kaart (verzekering) is dan ook niet geldig in Kosovo. Een hele slimme zal dan zeggen/denken rij onder Kosovo door via Albanie maar ook in dit land is de Europese groene kaart niet geldig Lang leve de politiek. We zullen ons plan wel trekken als we aan de grens zijn.
Nog iets leuks meegemaakt na mijn reis naar Marokko; steeds meer mensen beginnen te vragen naar het adres van de blog.
01/07/2017 Rijden we om 19u de trein op we komen 02/07/2017 om 8u30 in Wenen aan.
|