04/07/17
We vertrekken in stralend weer voor een rit van 326 km door Roemenië niet direct met een bang hartje maar we zijn toch wel benieuwd hoe de wegen zullen zijn die ons voorgeschoteld worden. Als we Gyula uit rijden draaien we een lange weg op die in zeer goede staat is. Deze weg gaat rechtstreeks naar de Roemeense grens. Ongelooflijk, we rijden moederziel alleen op deze weg, veel interesse in Roemenië blijkt er niet te zijn. Als we aan de grens aankomen zijn we nog steeds alleen. Na een paspoortcontrole en controle van de boorddocumenten kunnen we zonder problemen onze weg vervolgen. Ik sta nog wat te zeuren aan het loket om een stempel in mijn paspoort te krijgen maar die vlieger gaat niet op. Enkel de reizigers die van buiten Europa komen krijgen een stempel.

We rijden over ongelooflijke rustige stille wegen met een goed wegdek. We passeren talrijke dorpjes waar je werkelijk de armoede kunt ruiken. De huisjes die bewoond zijn ongelooflijk simpel en zien er ook zeer armoedig uit. Theo heeft al aan paar keer aangedrongen om hier foto’s van te nemen, ik krijg het echter niet over mijn hart om de armoede van deze mensen te fotograferen. Ik schaam me bijna om met een motor van een pak geld hier rond te rijden. De foto’s die op de blog staan geven dan ook wel een verkeerd beeld van Roemenië. In de steden is het prachtig mar op het platteland is het echt schrijnend.

De soep stop wordt genomen in een mooi en prettig restaurant waar het eten voortreffelijk is en spotgoedkoop. Na deze pauze krijgen we toch wel meer slechte wegen voor onze wielen geschoven gelukkig wordt er wel werk van gemaakt om daar verbetering in te brengen. Het is en blijft aangenaam rijden vooral omdat er meer afwisseling in de streek komt. Het is gedaan met eindeloze velden zonnebloemen en mais. De streek wordt bergachtig en de bochten talrijker met hier en aar mooie vergezichten.

De laatste 100 km rijden we over een splinternieuwe snelweg, doordat ook hier weinig verkeer is blijft het redelijk ontspannend rijden.

Redelijk vermoeid komen we rond 18u in Sibiu aan, volgens het internet één van de mooiste steden van Roemenië met ongeveer 145.000 inwoners. De aankomst viel wat tegen, Theo kijkt op de klok van een kerktoren en ziet dat het 19u is we moeten dus de klok een uur vooruit zetten. Inchecken, douchen een restaurant zoeken en gaan eten, het was inderdaad niet vroeg wanneer we in bed kropen.

Morgen blijft de motor op stal staan en gaan we hier op verkenning