|
En of de Kees geslapen heeft. Als een lijk in bed gevallen en als herboren opgestaan. Wat ben ik blij dat ik er weer tegenaan kan.
Na een werkelijk voortreffelijk ontbijt wordt er nog een sigaartje gerookt op het balkon bij Theo. Theo komt echter in de problemen met zijn sigaren er dringt zich een zwaar tekort van sigaren op. Theo begint dan ook lichte paniekverschijnselen te krijgen.
We hebben besloten om het oude stadsgedeelte van Ohrid te gaan bezoeken. Langs kleine smalle straatjes rijden we dit gedeelte dat op een berg ligt in. Mooie uitzichten zijn onze beloning en we blijven er langer treuzelen dan was gepland. Er moeten nog 273 km gereden worden, het is dan ook echt te laat aan het worden. We komen op het schitterende idee om Garmien, een nieuwe route te laten berekenen. We krijgen een route voorgeschoteld van 200 km. We rijden niet naar Pristina zoals in het verslag van gisteren vermeld stond, we overnachten namelijk in Prizren een stad vlakbij de Albanese grens.
Gezwind verlaten we Ohrid, Kees zit zo fris als een hoentje op zijn Tri en de lucht is weer zoals we al dagen gewend zijn strakblauw. Rond de middag komen we bij een tankbeurt twee Italianen tegen die vanuit Sardinië komen om hier een rondje Balkanlanden te maken. We vinden een goed en gezellig restaurant, waar volgens Theo zijn gevoel de Albanese maffia thuishoort. Hert ten is er lekker en goedkoop, we hebben voorlopig nog geen last gehad van de Albanezen. Ook hier blijven we weer te lang hangen en de tijd begint te dringen, rijden weer maar.
Een twintigtal km verder val ik bijna van mijn motor als ik zie dat we bij een grensovergang aankomen, Garmien heeft een toer gemaakt die van Zuid naar Noord door Albanië loopt. Onze papieren zijn niet in orde om door Albanië te rijden. Om de een of andere belachelijke reden die niemand weet willen de Belgische verzekeringsmaatschappijen geen groene kaart geven die geldig is in Albanië. Ook voor Kosovo wensen die achterlijke maatschappijen geen verzekeringsdekking te geven.
Met een lichte zweetbui geef ik mijn papieren af aan het loket, motor wordt ingeschreven, paspoort gekopieerd en dat was het. Bij Theo gaat het even vlot.
Nu beste vrienden, wat zijn wij blij dat we door en toevalligheid door Albanië aan het rijden zijn. Werkelijk prachtig, 150 km bochten, vergezichten en prachtige meren en rivieren. Deze rit zit zeker in de top drie van de mooiste ritten die ik al heb gereden. Het is de Transfagarasan maar dan maal vijf.
In Albanië stoppen we nog voor een verfrissing want we rijden met een temperatuur van 39 graden, en het is werkelijk de ene bocht tegen de andere. Met een gemiddelde snelheid van ongeveer 50 km per uur schiet het niet echt op en is er jammer genoeg geen tijd genoeg om achter elke bocht en foto te nemen.
Albanië uit Kosovo binnen, het is ondertussen 18u geworden als we aan de gres van Kosovo staan. Zonder problemen zijn we Albanië uitgereden, en worden we ingeschreven in Kosovo. We moeten aan een ander loket voor € 10 een verzekering afsluiten die geldig is in Kosovo.
Om 18u30 zijn we aan het hotel, waar het terras er zo uitnodigend bij ligt dat we daar eest onze dorst gelaafd hebben met het heerlijke Kosovaarse bier.
Rond 20 u trekken we de stad in, eten en sigaren hebben we nu nodig. Middernacht is weeral gepasseerd als we op onze kamer terug zijn.
Morgen het verslag en foto’s van een avondje uit in Kosovo dat ons zeer aangenaam is meegevallen.
De rit voor morgen is 185 km we komen dan aan in Montenegro. Daar is eindelijk een rustdag voorzien, alhoewel er dringend moet worden gewassen en Theo de culturele activiteiten op aan het stapelen is.
|
