Prizren is een gezellige bruisende stad in Kosovo waar je geen enkel moment de indruk hebt dat je in een Moslimland bent. Geen mannen in lange jurken, prachtige jonge vrouwen die zeer sexy gekleed zijn en niet uitgescholden worden voor sletten. Groepjes jongeren waar van enkelen een gekleurde vrolijke hoofddoek dragen die niet uitgesloten worden. Geen sombere mannen met lange baarden, geen loeiende luidsprekers die twintig minuten gebral uitbrullen om naar de Moskee te komen voor het gebed. Hier is een oproep van maximum twee minuten, we zijn tijdens het gebed in een Moskee gaan kijken er waren vijf mannen aanwezig.
De terrasjas zitten vol, zowel met mannen als met vrouwen en er heerst een heel aangename sfeer. Daar kunnen de politiekers en de moslims in België nog iets van leren. Er is hier van verzuring absoluut geen sprake.
Aangenaam verrast wandelen we langs de rivier die door de stad loopt en snuiven we de sfeer op. Van onze goede bedoelingen komt weer niet veel in huis. Als je rond 20 uur een gezellige stad intrekt is het bijna onmogelijk om rond 22 uur terug naar je kamer te gaan. De terrassen zitten nog overvol en de temperatuur is nog heerlijk. Het is dan ook een stuk over middernacht dat we terug in het hotel zijn, we kijken echter weer vol goede moed naar de dag van morgen.
Ik heb Theo gevraagd om een verslag te schrijven waarin hij uitlegt hoe hij hier de moslims ervaart tegenover België. Hopelijk komt dit er vandaag of morgen aan.
|