Redelijk geslapen, Theo iets minder wakker geworden van de douche op de kamer naast hem. Ik weet zeker dat dat vroeg was want ik sliep daar en stond om 05u30 onder de douche. Gisterenavond is het niet gelukt om sigaren te kopen. Je zou dan denken we geven het op, in dit land zijn geen sigaren te vinden. Wie Theo echter een beetje kent zal weten dat hij redelijk koppig kan zijn en bij bepaalde zaken zich moeilijk wil neerleggen. Hij heeft dan ook heel het internet afgezocht om adressen te vinden waar ze sigaren verkopen. En jawel, hij heeft twee adressen gevonden in Zagreb, ik kan het moeilijk geloven maar als we vertrekken laat ik de gps een route berekenen die ons naar één van de adressen brengt.

Het is weer een strakke blauwe lucht en een temperatuur van 28 graden als we vertrekken. De temperatuur zal in de loop van de dag oplopen tot 35 graden. Weer kleren wassen vanavond, ik heb voldoende ondergoed bij om één keer in de week te wassen, met deze temperaturen ben je echter verplicht om elke dag te wassen. Indien je de ongewassen kleren in een snikhete koffer van je motor steekt is de stank na een dag niet meer te verdragen. Een gouden raad als je met een motor een week of drie op pad gaat, neem zo weinig mogelijk keren mee, je moet elke dag in en uitpakken en als het wat te warm wordt ben je toch verplicht om elke dag je kleren te wassen.
Na een twintigtal km steken we vlot de grens over en rijden op een bijna lege autostrade Kroatië binnen, we beginnen stilletjes aan naar het westen te komen dus tol betalen, duurdere benzine, dure koffie en slechte soep waterachtige soep.

Na 160 km rijden we Zagreb binnen, natuurlijk ligt de winkel die we moeten hebben midden in het centrum van Zagreb dat de hoofdstad van Kroatië is en een vrij grote stad. Als we op het adres aankomen blijkt er niets meer over te zijn van een winkel het is een leeg onderkomen pand zoals je op de foto kunt zien. Theo weet van geen opgeven, we wandelen een winkelstraat in en vinden een kiosk waar ze een paar doosjes sigaartjes met filter hebben niet direct onze eerste keus maar we hebben dan toch iets. Ook dit gaat niet door, er worden geen euro’s aanvaard en ook met een creditcard kunnen we niet betalen. Nog geeft Theo het niet op, we rijden vijf km verder de stad in naar zijn volgende adres dat hij van het internet heeft gehaald. Het is vijfendertig graden, we rijden zwetend van stop licht naar stop licht, Zagreb is trouwens een mooie open stad met verschillende prachtige gebouwen en parken. Als we op het adres aankomen blijkt er geen sigarenwinkel meer te zijn maar worden er schoenen verkocht. Door het drukke verkeer kan ik echter geen foto maken.

Door alle ergernis vergeten we om een soepje te nemen in Zagreb, we maken dat we zo snel mogelijk terug op de autostrade zitten en nemen bij het eerstvolgende restaurant aan de snelweg de slechtste soep die we ooit gegeten hebben. Twee koffies zes euro a.u.b. Nog zeventig km naar Maribor, ook de grens naar Slovenië gaat zeer vlot maar door zeer grote wegenwerken die hier aan de gang zijn sukkelen we in een file. Als we Maribor binnen rijden is het leed nog niet geleden ook hier wegenwerken en omleidingen om 16u30 zijn we eindelijk in het City Centrum hotel.

Theo heeft weer een adres gevonden waar we te voet naar toe kunnen, het is een megagroot winkelcentrum waar we met veel geluk een paar doosjes kleine niet al te beste sigaartjes hebben kunnen kopen. Eten, koffietje drinken sigaartje roken en een pintje drinken, zo is deze avond ook weer voorbijgevlogen. Als ik morgen op tijd wakker ben wil ik hier nog een wandeling maken. Het hotel staat aan de rivier Drava in een mooie omgeving.

Morgen rijden we naar Oostenrijk een rit van 250 km naar Sankt Lorenzen. We vertikken om een vignet in Oostenrijk te kopen en rijden dan ook niet over de autostrade.