Vannacht heeft het flink geonweerd en is de regen met bakken uit de hemel gevallen. Wegens een storing in het elektriciteitssysteem kan ik mijn ramen en verduisteringsschermen niet openen. Het gevolg is dat ik amper heb geslapen van de hitte in mijn kamer waar geen airco was.
Na een zeer goed ontbijt vertrekken we vandaag voor de eerste dag met redelijk wat bewolking boven de bergen. We nemen goed onze tijd om in te pakken aangezien we maar een kleine 200 km van Wenen zitten. We kunnen pas rond 19u onze motors op de trein zetten dus hebben we tijd genoeg vandaag.

De bewolking verdwijnt en we rijden door mooie landschappen, goede wegen en swingende bochten. Onze soeppauze nemen we in een klein restaurantje waar een blonde dame in lederhosen de plak zwaait. Onderweg komen we borden tegen waar de motorrijders op een ludieke manier worden gewaarschuwd voor overdreven snelheid. We rijden over kleine weggetjes en door mooie dorpjes naar Wenen, var weg van de autostrade.

Voordat we naar het station rijden stoppen we in Wenen nog voor een koffie en een fris pintje. Door diverse omleidingen en het regelmatig wegvallen van het gps-signaal zoeken we ons eigen te pletter naar het station waar we de motors op de trein moeten zetten. Niet echt prettig met een temperatuur van een graadje of 30.
Rond 19u kunnen we de motors op de wagon rijden. Dit is het vervelendste karwei van de reis. De wagons zijn zo laag dat je bijna met je kin op het stuur van de motor moet zitten om erdoor te rijden. Het is dan ook verplicht om je helm op te houden als je de wagon in rijdt. We hoeven ons geen zorgen te maken over het vast sjorren van de motors dit wordt door het personeel van de spoorwegmaatschappij gedaan. Als je de folder bekijkt waarin ze de slaaptrein aanprijzen zou je denken dat je in de hemel terecht komt. Zoals al dit soort folders is dat weer ferm overdreven jen komt eerder in de hel terecht. Je zit werkelijk in een paar vierkante meter opgesloten met een airco die absoluut niet werkt waardoor je je te pletter zweet. De wasgelegenheid is minimaal, op deze trein kwamen er enkele druppels water uit het kraantje en dat was het. Ik me min of meer gewassen met een paar flesjes plat water die ik nog had. Reizen met de trein, altijd fijn. Na een uurtje of veertien in de trein is het eigenlijk; Reizen met de trein helemaal niet fijn.

Toch een paar uurtjes kunnen slapen, in de vroege ochtend rijden we langs de Moezel waar ik uit verveling nog wat foto’s heb proberen te nemen. De laatste rit van Wenen naar huis is perfect verlopen. Dieter, de zoon van Theo staat zijn vader vol ongeduld op te wachten hij wil immers zijn waterpijp vullen met de heerlijke tabak die zijn vader in Sofia heeft gekocht. Wat een teleurstelling blijkt dit te zijn. We hebben geen tabak gekocht maar een kilo blokjes om de waterpijp aan te steken. Deze blokjes dien om de tabak te laten ontbranden, eigenlijk zijn we dus ferm in de zak gezet in Sofia.

De reis zit erop, we hebben uitzonderlijk goed weer gehad en het was een leuke ervaring om door elf verschillende landen te rijden. Landen die volgens mij in de toekomst de groeilanden zullen worden. Wat me het meest bij zal blijven van deze reis is dat er zelfs in de armste landen geen sprake is van verzuring en ontevredenheid. We zijn door moslimlanden gereden waar geen hoofddoeken, lange zwarte kleren en mannen met lange jurken te zien waren. In deze landen is de Islam een gewoon geloof zonder al die fanatieke toestanden die we hier in België zien. Onze politiekers moeten volgens mij hier dringend stoppen met allerlei toegevingen te doen aan een minderheid van moslims die in normale moslimlanden niet aanvaard zouden worden.