Op verzoek van Armin hebben we het diner gisterenavond in het hotel genomen waar we overnachten. Jammer, het was echt niet goed en tamelijk duur voor wat we gekregen hebben. Na het eten gaan Rita & Armin naar de kamer. Ik ga het stadje verkennen, tot mijn verbazing gaan er rond 20 u talrijke terrasjes en restaurantjes open langs het meer en zie ik heerlijke schotels met eten passeren. Drie bollen lekker Italiaans ijs en een paar frisse pinten heeft de pijn van de slechte maaltijd wat verzacht. Voor de pijn in mijn oude stramme benen hielp het geen fluit. Ongelooflijk, dit is nu twee dagen na die wandeling in Chur en ik heb er nog steeds veel last van.

Als we na het redelijk ontbijt een sigaartje gaan roken zien we vanuit de bergen donkere wolken over het meer verschijnen, ook de wind wakkert aan en binnen een paar minuten valt de regen dan ook met bakken uit de hemel. We stellen ons vertrek uit maar hierdoor valt ook mijn plan in duigen om in Mandello del Lario, waar we vlakbij, zijn de Moto Guzzi fabriek te bezoeken die daar staat.

Als de regen over gegaan is in motregen vertrekken we naar Breno, het is een korte rit maar met het nodige bochtenwerk. We moeten een drietal passen over en rijden door het mooie dal van de rivier Oglio. Rond de middag hebben we weer prachtig weer en er beginnen zich files te vormen bij de doorgangen van de diverse kleine dorpjes waar we door moeten. Bij een temperatuur van rond de dertig graden heb ik geen zin om voor elk dorpje een half uurtje in een file aan te schuiven, ik ga dan ook tussen de file doorrijden. Er is weinig plaats maar het gaat volgens mij wel. Bij de koffie stop laat Armin me weten dat hij het rijden tussen de file te gevaarlijk vindt. Daar ontstaat een pittige discussie over. Rita en Armin rijden namelijk vrij gemakkelijk bij dit warme weer in een jeansbroek en een T-shirt, dit vind ik persoonlijk veel gevaarlijker dan tussen een stilstaande file te rijden. Ik vind het zelfs belachelijk om met een motor in een file te blijven staan. Ik vind het eveneens belachelijk om in een T-shirt op een motor rond te rijden, trouwens in België is dit verboden. Maar iedereen doet er mee wat hij wil.

Na een laatste stop op een mooi terras in de bergen rijden we verder over een mooie weg langs het nationaal park Parco delle Orobie Bergamasche. Er is weinig verkeer en we kunnen zonder problemen naar Breno rijden.

Morgen een rit van 185 km naar Livigno. We moeten dan over Passo Gavia één van de mooiste en moeilijkste cols van Italië. De Gavia ligt in het prachtige natuurpark Parco Nazionale dello Stelvio